SAKAR

9.Bölüm

Kayıp şahıs sinirle etrafı tararken diğerlerininde ondan bi farkı yoktu Hakan beni görünce eliyle bişeyler diyerek kayıp şahısa gösterdi

Kayıp şahıs bu tarafa bakarken "DEVAM EDİM" diye bağırmasıyla müzik tekrardan açıldı, zaten nerdeyse herkez sarhoş olduğu için bu durumu yadırgamamış devam etmişlerdi

Kayıp şahıs gözleriyle bana büyük locayı göstererek sert adımlarla o tarafa doğru ilerlemeye başladı

Pamire baktımda oda bana bakıyodu gözlerinde tedirginlik vardı, ona güven vermek için belini okşayarak gülümsedim gözlerindeki tedirginliğin yerini mutluluk bırakmıştı

Onun elinden tutup locaya oturdumda hepsi oturmuş sinirle bana bakıyodu kayıp şahısa baktımda bi an gözlerindeki nefreti görsemde benim ona baktımı farkedince yerini kızgınlığa bırakmıştı

Bi durumu önemsememe'ye çalışarak onun karşısına oturdum yanımda Hakan, Burak ve Pamir vardı

Onun yanındaysa Alparslan ve Alperen bian eliyle gözlerim dışında yüzümün diğer taraflarını kapatıyomuş gibi havaya kaldırdı ve gözlerini kıstı

Yüzünde bi gülümseme oluştunda diğerleri onun ne yaptığını anlamaya çalışır gibi bakıyolardı, siktir gözlerimden o gece yer altına inen kişinin ben oldunu anlama olasılığı olabilirmiydi

Mavi gözlerim vardı, Alparslana dönmeden "Yana kayıp, Açelyaya yer açın" dedinde gözlerim büyüdü

Alparslam locanın koltuklarında yana doğru kayarak büyük bi boşluk bıraktığında eliyle yanıma oturmamı işarer etti

Kafamı 'Yok zahmet olmasın' diye salladımda oda benim gibi kafasını sallayarak 'olmaz olmaz' der gibi salladı, derin bi nefes alarak onun yanına geçtim

Tüm abi ve kardeş halkı bizi dikkatle izlerken bian aklıma gelen şeyle gülmemek için nanaklarımı ıstırdım düşünsenize hazır seçim vakti yaklaşıyoken bende başkanlığa aday olsam

Çok güzel olurdu vallahi hem bunlar paralarıyla bile benim kazanmamı sağlarlardı, düşüncelerimi bölen ses kayıp şahıstan gelmişti

"Siz bize bişeyler alın" dedinde Burak "Abi birimiz alsın gelsin niye hepimiz gidiyoruzki" dedinde kayıp şahısın öldürücü bakışlarıyla masadan kalktılar

Aklıma gelen şeyle bian tek kaşım havaya kalktı ulan buna  abi demişlerdi yani şimdi bu benim cidden abimmiydi

Vay ebesini ailemi yoksa suriye kampımı belli dil....

Vallahi öyle pakize "O geceki senmiydin" diye sorunca ne dedini anlamaya çalışır gibi ona baktım, hayır tabiki ne demeye çalıştını anlamıştım ama bunu ona belli etmeye gerek yoktu

"Hangi geceden bahsediyosun" dedimde hıçkırmıştım, bana büyük bi şüpheyle bana bakıyodu

"Hiç öylesine sordum" dedinde 'Anladım' der gibi başımı salladım, İkimizde sessizliģimize çekilerek diğer aile üyelerini beklemeye başladık büyük ihtimalle biz rahat rahat konuşalım diye gelmiyolardı

Gözündeki nefretin nedenini düşündüm, yer altında hep maskeyle gezsemde belkide bulmuştu beni

Olabilirdi, imkansız dldi. Ada üstü yer altının en güçlü insanıydı, sahi eğer benden silah ticaretcisine yardım ettim için iğrenicekse ilk önce kendinden iğrenmeliydi

Kendim istemiştim,  daha 9 yaşındayken ablamı yeni yeni kaybetmiştim.

Çok olgun bi çocuktum ben hep annem, babam beni hiç sevmemişti yada sevmişti kim bilebilirki