"ညီလေးခဏလောက်!"
တစ်ခုလောက် အကူအညီတောင်းချင်လို့ပါ
ညီလေး!"
သူ့ကိုခေါ်နေတာမှန်းသိပေမယ့် ဝမ်ကျွင့်ခိုင်ခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်မသွားခဲ့ဘူး... ဘွားတော်ချိန်လဲဖြစ်၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း အိပ်ရာထနောက်ကျလာတာကိုး...
ဝမ်ကျွင့်ခိုင်အရေးမလုပ်တော့ ကောင်လေးကအတင်းပြေးလိုက်ပြီး
"ညီလေးခဏလေးပါ!"
"ကျွန်တော်မအားဘူး!"
"ကူညီပါငါ့ညီရယ် မင်းတို့ကျောင်းက အပြင်လူပေးမဝင်တာ မဟုတ်ဘူး... ဒါလေးကို မင်းတို့ကျောင်းကတစ်ယောက်ကိုပေးချင်လို့ပါ..."
ကြည့်လိုက်တော့... နီရဲနေတဲ့နှင်းဆီပန်းတစ်စည်း ရင်မှာပိုက်လို့... ပိုသေချာအောင်ပြောရရင်... ဧရာမပန်းစည်းကြီး...
"ကျွန်တော်အချိန်မရဘူး!"
ဝမ်ကျွင့်ခိုင်လှည့်ထွက်မယ်အလုပ်
"ရိရန်ချန်းရှီ! ရိရန်ချန်းရှီကိုပေးချင်လို့! မင်းသိရင်တောင်သိနေမှာ"
ဝမ်ကျွင့်ခိုင်ခြေလှမ်းတွေ ချက်ချင်းရပ်တန့်သွားတယ်
"ဘယ်သူ!?!"
"ရိရန်ချန်းရှီလေ
ကူညီပါ ငါ့ညီရယ်"
"........"
ဝမ်ကျွင့်ခိုင်ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်နေတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကောင်လေးကနှင်းဆီပန်းစည်းကို သူ့လက်ထဲဆီထိုးအပ်လိုက်တယ်
"ကျေးဇူးပဲကွာ ငါ့ညီ
နောက်အစ်ကို့ပန်းဆိုင်ကိုလာရင် ဈေးလျှော့ပေးမယ်နော်"
ပြောပြီးထွက်သွားတဲ့ ကောင်လေးနောက်ကျောကိုကြည့်ပြီး ဝမ်ကျွင့်ခိုင်တစ်ခွန်းရေရွတ်လိုက်တယ်
"ဘယ်သူကသူ့ညီမို့လို့လဲ ဟွန်း!"
***
"ဝင်ခွင့်ပြုပါ!"
"ဝမ်ကျွင့်ခိုင်နင်ဟာလေ..."
မျက်နှာကနှင်းဆီပန်းစည်းနဲ့ဖုံးနေတဲ့ ဝမ်ကျွင့်ခိုင်ကိုမြင်တော့ ဘွားတော်လန့်ပြီးအဆူရပ်သွားတယ်...
"ဝင်... ဝင်လာခဲ့"
တစ်ခန်းလုံးက ကျောင်းသားတွေရဲ့အကြည့်က ဝမ်ကျွင့်ခိုင်ဆီရောက်နေတယ်... ဝမ်ကျွင့်ခိုင်ကတော့ ဘာမှမဖြစ်သလိုဝင်လာလိုက်တယ်...
ရိရန်ချန်းရှီခုံနားရောက်တော့ ပန်းစည်းကိုရင်ခွင်ပစ်ချလိုက်တယ်... ပြီးတော့ ကိုယ့်ခုံကိုယ်သွားပြီး ထုံးစံအတိုင်းမှောက်အိပ်နေလိုက်တယ်... အစပိုင်းက ဝမ်ကျွင့်ခိုင်ဆီရောက်နေတဲ့အကြည့်တွေက ချက်ချင်းဆိုသလို ရိရန်ချန်းရှီအပေါ်ရောက်သွားတော့တာပဲ...
YOU ARE READING
သူ (qiankai)
Hayran Kurguအရမ်းမလှပတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်ဘဝတွေ... ဘဝရဲ့အကောင်းဆုံးအရာတွေအားလုံးကို သူအချစ်ရဆုံးသူကို ပေးခဲ့တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် မျက်စိရှေ့ကသူကို ချစ်နေမိတာဟာ ရင်ဘက်အနက်ရှိုင်းဆုံးတစ်နေရာမှာ ရှိနေတဲ့သူအပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက် ဘဝကိုရေစုန်မြောနေ...
