Biraz oy ve yorum mu alsam acaba??? İyice boşladınız bence, küserim size.
Hadi bakalım.
İyi okumalarrr.
By Amethyst ✨
...
Dehşet bir yorgunluk ve uyuşukluk ile gözlerimi aralamaya çalıştığımda biraz zorlandım. Ardından kendime gelmeye çalışıp etrafıma baktım ve nerede olduğumu çözmeye çalıştım. Büyükçe bir kayanın altındaydım, oldukça sağlam ve gerçekten de büyük olduğundan gözlerime girecek olan güneşi engelliyordu ve her yeri rahatça görebiliyordum.
Yerimden hafifçe dikelmeye çalıştığımda omzum canımı oldukça yakacak şekilde sızlamıştı, yerime tekrar uzanıp acıyla derin bir nefes verdim ve yanımda olmayan bedeni aradım uyuşukça. Adım sesleri duymaya başladığımda bakışlarımı daha fazla açık tutamadım ve kapadım. Tekrar araladığımda yanımdaydı, uyandığımı fark ettiğinde kocaman gülümsedi ve direkt olarak hızlı adımlarla yanıma geldi. Saçları ıslanmış, teninin müthiş kokusu artmıştı. Duş almış gibiydi, haklıydı da, günlerdir temizlenecek vaktimiz olmamıştı. Dudaklarını yanağıma bastırıp parmaklarını saçlarıma geçirdiğinde fark ettim benimkilerin de ıslak olduğunu, yıkanmama yardım etmişti.
"Bebeğim şükürler olsun, uyanmışsın."
Yorgunlukla gülümsedim ve beni öperken kapadığım gözlerimi araladım. Beni kolları arasına çektiğinde yanağımı omzuna yasladım ve derin bir nefes aldım, cildinden aldığım hoş kokuyla burnunu biraz daha bastırdım boynuna. Çenesini başımın üzerine yaslayıp parmaklarını belimde gezdirmeye başladı ve zaten mayışmış olan bedenimi iyice mayıştırdı.
"Sapık herif, baygınlığımdan yararlanıp soydun mu beni?"
Fısıltımla öyle neşeli bir şekilde gülmüştü ki var olan tüm nefesimi onu güldürmek için harcamak istedim. Zira bedeninin hala gergin olduğunu hissediyordum, birimize bir şey olduğunda diğeri uyanık olsa bile içimizdeki korku ve endişe devam ediyordu.
"Evet, baktım böyle karşı gelemezsin, dedim ki ben buna bir de yakından bakayım."
Hafifçe güldüğümde omzum da eş zamanlı olarak sızlayarak kendisini belli etmişti.
"Omzundaki yara henüz iyileşmedi güzel bebeğim, dikkatli olmamız lazım."
Kafamı sallayıp sırtımı tamamen göğsüne yaslamak için boynundan ayrıldım, istediğimi anlamış olmalı ki bana yardımcı olup yerleşmeme yardım etti. Saçlarımı uçuşturan nefesini de hissetmeye başladığımda rahatlamışlıkla gülümsedim.
"Çok yorgunum."
"Biliyorum, uyumaya devam edebilirsin, bugün yerimizden kıpırdamayacağız."
"Neresi burası?"
"Seni kucaklayıp yürümeye başladım, bir süre sonra burayı gördüm. Sakin ve sık ağaçlı olduğundan fark edilmeyiz, dinlenmen gerek çünkü."
Saçlarıma dudaklarını bastırdığında gözlerimi kapayıp biraz daha sokuldum ona. O sırada aklıma gelen şeyler kafamı kaldırıp aşağıdan bile muntazam duran yüzüne baktım hüzünle. Endişeli bakışları beni bulmuştu, canım yanıyor sanmış olmalıydı.
"Benim yaram neden iyileşmiyor Jeongguk? Sen yanımdasın? Sevmiyor musun yoksa beni?"
Kırık sesimle dudaklarında filizlenen küçük bir gülümseme eşliğinde gözlerimin içine bakmıştı. O sırada anladım zaten ne kadar saçmaladığımı, bana bu zamana kadar gördüğü en güzel şeymişim gibi bakarken içim bir hoş olmuştu, bacaklarım uyuşmuştu sanki heyecandan.
