Hayatın tüm gücüyle sizi bir yokuşa sürüklemesine karşı koyabilir miydiniz? Tabii ki hayır. Çünkü Gönül de buna karşı koyamamıştı. Gururundan dönüp bile bakamamıştı sevdiği adama. Hissizce ve solgun yüzüyle hastane koridorlarını dolaşmaya başlamıştı. Nöbeti boyunca gözlerinin dolmaması için kendini zor tutmuş, bu yüzleşmeyi de aslında hiç istememişti.
Akın benim bir gururum var
Her şeyden büyük
Ve sen benim her şeyim olsan da
Fark ettim ki senden de büyük
Delikanlıydı içimdeki yangınların eskiden
Gülerdim düşünürdüm seni sabahtan akşama dek
Benim kalbime bir kanat taktığında sen
İşte o gün ben uçmamaya yemin etmiştim aslında.
Seni ittiğim her gün boyunca itiraf edemedim kendime.
Böyle bir şey olamaz dedim
Sen ki zengin bir ailenin evladısın
Benim ise kardeşim ve anneannemden başka kimsem yok
Bizim dünyamız çok farklıymış
Bunu anlamak istediğim kadar anlayamadım seni.
Seni itmekten ben de yoruldum
Başımı eğebildim ama,
Sana 'dur' diyemedim
Kızgın mısın bana, dargın mısın?
Bugün hala aşık mısın?
Hissediyorum seni, parmaklarına dek
Gönlümün üstüne düşen bir cemreydi senin sevdan
Fakat ben 'ziyade olsun' deyip o kalbi de seninle beraber çöpe atmıştım.
Pişman mısın dersen, çok...
Bu zamana dek yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım ama
Beni bırakıp giderken arkamı dönüp bakmadığıma yanıyorum şimdi.
Artık uzaksın benden
Soğuksun kara bir kış gibi
Bakamıyorsun gözlerime
Bense... Ben ayaklarına dahi bakamıyorum...
Ölüm eminim ki daha tatlıdır şu andan
Sensiz bir hayata hazır olamayacağım Akın...
O günden sonra ne varsa değişti. Haziran'ın 15'i aklında bir doğal afet gibi kalan genç kadın, artık dik durmaya dair içinde ne varsa söküp atmaya başladı. Bir yaş aldılar. Biri yirmi iki olurken, diğeri otuz ikisine bastı. Birbirleri olmadan koca bir yıl geçti. Yetmedi. Bir yılı daha ayrı atlattılar. Gönül'ün gözleri yosun, kalbi nasır tutmuş haldeydi. Akın'ı geri getiremeyecekti. Gel dese bile gelmezdi ki. Onun nerede olduğunu Uğur'a sorduğunda, temelli olarak Adana'ya gittiğini ve görevini orada yürüteceğini söylemişti. Abisinin niçin bu kararı aldığını bilmiyordu ancak bunu istemiyordu Uğur. Asla istemiyordu. İkisinin bu şekilde yollarını ayırması en çok da onun canını yakmıştı. Selin de bu durumdan haberdardı. Günden güne eriyen ablası için ne yapsa boştu...
Akın, daha yeni bir sakatlık atlatmasına rağmen operasyona katılmak için direnerek Erzurum'a gitti. Görevini orada da icra ettikten sonra Adana'ya geri dönmüştü. İki sene geçmişti. Gönül'süz, sevgisiz, aşksız... Onsuz geçen her güne darıldıktan sonra o da pes etmişti Gönül'ün arayacağından.
Şimdi neredesin Gönül?
Rahat ettin mi bensiz
Sana yük olan sevdamı da alıp çekip gittim
Peki sen de dargın mısın bana, benim sana dargın olduğum gibi?
Bekledin mi şaka yaptım dememi,
Bekledin mi dönüp seni kollarıma almamı?
Elini tutup dizlerinin önünde eğilirdim
Su olur tenine değerdim,
Ama sen yağmur olsan bile ıslatmazdın beni.
O denli uzaktın
Iraktın gönlümün kuytularından
Anlamadın beni
Anlayamadın
Sensiz olmaya istekliyim sandın
İttin beni kendinden beş şehir öteye.
İnan bana seni sevmekten gocunmadım
Hala sana ilk günkü gibi aşığım
Yatağımda kanlar içinde yatarken gelip beni iyileştirdin
Ve o mavi gözlerini gözlerime değdirdiğin zaman
Bana göre olduğunu
Yüreğimin en iyi yerinde olduğunu anladım.
Sana ben kıyamazdım
Bırak ölünü görmeyi, tenine gelecek en ufak zarar beni de telef ederdi.
Bana aşkı öğreten sendin ama
Meğerse sen de öğrenememişsin.
Sana küskün müyüm
Hayır,
Gözyaşınla durulur bütün acılarım,
Yeter ki
Sen ağlama... deyip mektubunu sonlandıran genç adam, sandalyesinden kalkıp üzerini düzeltti. Parmaklarını saçlarından geçirip stresinin durmasını bekledi. Çektiği bu baş ağrısı da cabasıydı. Artık hiçbir şeyi sağlıklı düşünemiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gülü Terk Etme
Romance"Gönül hemşire, acilen yetişin!" Serumu ancak hastaya takabilen genç kadın koşarak soluğu kendisini çağıran hemşirenin yanında aldı. Sedyede bir asker yatıyordu. Acılı halde, boylu boyunca, kan revan içinde. Derhal odasına alıp muayeneye başladığınd...
