Noemi Wilson razem ze swoją matką przeprowadza się do Wisconsin ze względu na prace matki.
Elizabeth Wilson współpracuje z Alice z którą często wyjeżdżają w delegacje.
Noemi chodzi do ostatniej klasy liceum, a jedynym o czym marzyła przed przeprowad...
Dodatkiem do rozdziału są zdjęcia postaci poglądowych, czyli jak mniej więcej wyobrażam sobie bohaterów + starter pack Noemi i Nate'a ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
1- Noemi Wilson 2- Nathaniel Scott 3- Madeleine Davies 4- Asher Harrison ———————————————————————— Wszystko zaczęło się w piątkowe popołudnie...
Do szkoły miałam 10 km dlatego do domu tak jak zawsze, wróciłam autobusem. Czekając na przystanku wyjęłam słuchawki i odpaliłam Spotify. Nawet nie zauważyłam kiedy autobus podjechał. Szybko wsiadłam do środka kupiłam bilet i zajęłam miejsce przy oknie. Kiedy autobus zatrzymał się na przystanku obok mojego domu wysiadłam i szybko udałam się w kierunku domu nie marzyłam w tym momencie o niczym innym jak o moim łóżku. Chciałam leżeć i czytać, nie myśleć o niczym. Stałam już pod domem i widziałam ze w kuchni swieci światło. Zdziwiłam się bo oznaczało, to że moja matka wróciła szybciej z pracy. Kiedy otworzyłam drzwi odrazu do moich uszu, dotarł jej głos, dochodzący z salonu.
- chodź tu, muszę ci o czymś powiedzieć.
- Jestem bardzo zmęczona dlatego pozwolisz ze pójdę do swojego pokoju.- potwierdziłam, w myślach modląc się aby na to przystała. Nie miałam siły ani ochoty na jakąkolwiek rozmowę z nią.
- Noemi chodzi tutaj musimy porozmawiać !- krzyknęła groźniejszym i władczym głosem, zupełnie różniącym się od tego, którego używała podczas rozmów ze swoimi klientami.
- coś się stało ?- przybrałam na twarzy sztuczny uśmiech. W naszych konfrontacjach tylko ja muszę być tą miłą w stosunku do niej i dla okazywać jej szacunek.
Elizabeth nie lubi przedłużać i jak ma coś do powiedzeniu to mówi to w prost.
- musimy stąd wyjechać. Wyprowadzamy się stąd.
Dotarło do mnie dopiero po chwili co powiedziała mi w tym momencie matka. Nie rozumiem dlaczego chce wyjeżdżać przecież było nam tu dobrze. Mówiła że tym razem zostaniemy już na stałe, że znalazła super prace i teraz będzie inaczej. A ja w to wszystko wierzyłam. Powinnam była być na to gotowa. Przeprowadzaliśmy się już tyle razy nigdy nie zostawialiśmy w żadnym miejscu dłużej niż 2 lata.
Zaczęłam odczuwać narastającą złość, smutek, rozczarowanie i jeszcze kilka innych emocji, których nie potrafiłam opisać. Ale oprócz tego w głowie pojawiła się masa pytań.
- kiedy? gdzie? dlaczego?
mogłabym zadać jeszcze masę innych pytać ale to te mnie najbardziej interesowały
- w niedziele, do Wisconsin i dlatego że biurze, współpracującym z tym, w którym pracowałam dotychczas, zwolniło się stanowisko z lepszą płacą.
Dodała jeszcze, abym poszła do swojego pokoju i się spakowała bo musimy posprzątać jeszcze cały dom dlatego że w niedziele z rana właściciel przychodzi po klucze od domu.
