1.Bölüm

1.1K 35 6
                                    

"Her şey olması için olur"

Nadia'dan

Bir anne kalbine dünyayı sığdırabilirdi. Benim o kalbe sığmak hakkımı almışlardı.

Çok pis arafa düşmüştüm. Her şeyi bırakıp gitmek istiyordum.

Uyumak istiyordum. Ağlamak istiyordum.

Yanlız hissetmek istemiyordum. Sevilmek istiyordum.

Kimse bana yalan söylesin istemiyordum.

"Ne düşünüyorsun" dedi ali. Kafamı camdan çekip ona döndüm.

Birçok şeyi.

Annesinin bana tokat atmasını kardeşinin laflarını bir çok şey.

"Hiç" dedim kestirip atıp

Adım sılaydı. Belki en savunmasız anlarımı muazzez hanıma göstermiştim ilk defa annemden sonra bir kadına ısınmıştım.

Oysa o kimsenin el kaldırmaya yeltenmeyen yüzüme tokat atmıştı.

Derin bir nefes alıp verdim.

Aliye baktım. Gözünü yoldan ayırmıyordu. Yada kafasında ki düşüncelerden. Timine yapılan saldırıdaydı belki.

Kara kirpikleri gözüne perde gibi iniyordu.

Stresliyken sağ elinin parmaklarını  gevşetip açıyordu.

Gözlerini yolldan ayırıp dikiz aynasından bana çevirdi.

Kara gözlerinden kendi yerimi aradım. Herkese yer vardı. Kendimi bulamadım.

Gözlerimi çevirdim. Ani gelen bu depresif  ruh halimden sıkılmıştım. Yine her şeyi abartıyordum.

"Bu karar senin için iyi olucak nadia"

Cevap vermedim. Kafamı çevirmedim ona.

"Tabi canım sen öyle diyorsan öyledir"

"Nadia şuan kızgın olabilirsin ama doğru olan bu"

"Evet" dedim.

"Doğru olan bu"  değildi. Herkes her şeyi yaparken günah keçisi olmam adil değildi.

"Sende rahatlarasın artık"

"O ne demek?" Dedi soru sorcasına.

Omuzumu 'hiç' dercesine silkledim.

Kafamı ona çevirdim.

"Sen trip mi atıyon"

"Olur mu öyle şey yüzbaşı haddime değil"

Dudaklarının kanari yukarı doğru kıvrıldı.

Örümce AğıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin