Örümce Ağı

3

Selimden

Dünyadaki her şeyin bir çaresi vardır hep bir şekilde halledilir bur şekilde yoluna koyulur.

Ya gönül yarası. Onu nasıl halledecekti insan.

Hayatım boyunca her şeyi elde etmiştim bir tek şey; onu

Aslıyı.

Bana karşı ördüğü setleri ne zaman yıkmaya kalksam yenisini örüyordu.

Her gün onunla uyanıp her gün onunla bitiyordum. Onunla olmak onunla konuşmak istiyordum.

Yaklaşık bir ay önce time düzenlenen suikastle yara almıştım. Sırtıma giren kurşun beni biraz dağıtmıştı.

Uzandığım yerden kapı açıldı. Önce sarı saçları girdi kadrajıma yüzüme yayılan gülümseme ile ona baktım.

"Ben geldim" dedi neşeli bir sesle.

Doğrulmaya çalıştım ama yapamadım sırtım ağrıyordu.

"Napıyorsun" elinde ki poşetleri yere bıraktı " uzanmam lazım"

"Uzanmaktan sıkıldım"

"Keyiften uzanmıyorsun herhalde"dedi.

Yere bıraktığı poşetlere döndü geri aldı ve yanımdaki koltuğa koydu.

Göz altları çökmüştü.

"Neyin var"

Poşetleri karıştırmayı bıraktı. Omuz silkti.

"Hiç" dedi.

"Aslı bana dönermisin" dedim.

Derin bir nefes alıp bana döndü.

Gözleri kızarmıştı.

"Noldu" dedim.

Küçük bir kız çocuğu gibi burnunu çekti.

Yanımda ki boş yere oturup elimi tutu.

"Anlat bana noldu"

"Çok korktum. Sana bir şey oldu diye çok korktum" dedi elimi sıkıca tutarken

İlk defa aslı benim için endişelenmişti.

"İyim ben"

"İyisin ama benim yüzümden oldu"

Elimin üstüne göz yaşlarından bir damla düştü.

"Aslı lütfen kim olsa yine aynı şeyi yapardım" dedim.

Söylediğim cümle gayet normal olsada aslı buna alınmış olmali ki aniden kalkıp ağlayarak dışarıya çıktı

Derin of çekil elimle alnıma vurdum.
Bir şekilde onu kırıyordum.

...

Cengizin dediklerine göz devirdim.

"Abartmasan mı cengiz"

"Ne abartması oğlum götüm çıktı korkudan"

"Korksaydın yanımda olurdun"

"Eee bak" dedi. Iyice gerinerek.

Gerçekten korkudan deliye dönmüştü.

"Ee noldu da ali ve sen beni bıraktınız"

Dün ben kontrolden geçerken cengiz ve ali yanımdaydı. Ani bir telefonla ikiside gitmişlerdi.