Örümce Ağı

11

....Sacit komutan salona ilerleyip durdu. Bende kapıyı kapatıp peşinden ilerledim.

"Sıla " dedi.

Ardından oluşacak o güzel  şeylerin ilk adımı Sacit komutan atmıştı.

"Gülseren yaşıyor"

Yazardan

Nadia duyduğu şeyi idrak etmek için sacite doğru yürdü. Ali kafasını kadına çevirdi. Kendine çok zor gelmişti.

"Nasıl olur öldürdüm"

"Olga kureyenko adlı bir rus ajanın öldürdün. Öldüyse tabi"

Nadia kaşlarını çatmış sacit genarale bakıyordu. General elindeki zarfı kıza uzattı.

"Aç ve kendin oku"

Nadia zarfı alıp almak arasında kalmıştı. Sacit genarel tekradan

"Al ve kendin oku" dedi tekrardan. Ali müdahle etmek istiyordu lakin komutanın yanında bu imkansızdı.

Nadia zarfı aldı.

Aliye baktı.

Ardından az önce çilek reçeli yediği masaya yöneldi.

Sacit ve ali salonun ortasında tek kalmışlardı.

Sacit aliye "benimle gel" deyip dış kapıyıya doğru ilerledi.

Nadia zarfla başbaşa kalmıştı. Kapanan kapıya bile kafasını kaldırıp bakmadı.

Zarfı açıp kafasını iyice çorba yapmak istemiyordu ama annesinide merak ediyordu.

Boşverdi zihnindeki karmaşayı zarfı açtı. İçinde bir fotoğraf ve küçük bir not vardı.

Gögsü hızlandı. Nefes üretemiyor gibiydi ciğeri. Kalbi hızla atıyor ve soğuk soğuk terliyordu.

Fotografa baktı. Yeşil harelere baktı aynı kendi gözleri gibiydi daha güzeldi. Titreyen eliyle fotografa dokundu kadının saçlarını okşadı.

Fotoğraftaki kadın annesiydi. Tıpkı ona benzeyen onun gibi gülümseyen kadındı.

Fotoğrafı bir eliyle gögsüne bastırdı. Diğer boştaki eliyle not kağıdını açtı.

"Имам носталгия от години"( yıllardır sıla hasreti çekiyorum)

Göz yaşları pınarlardan akarken eline notu sıkıştırıp masadan kalktı. Annesiydi bu kadın. Yıllardır hasret olduğu kadındı. Yaşlar gözlerinden boynuna süzülüyordu. Her biri kurumadan yeni birisi ekleniyordu.

Bahçeye çıktı. Gözleri sacit generali aradı az ilerde gördü aliyle ceviz ağıcın orda konuşuyorları.

İki adam kızı fark etmeleri uzun sürmedi.  Nadia onlara yaklaşırken ali nadianın ağladığını fark etmişti.

"Nadia. Ne oldu? İyimisin?" dedi. Kızın gögsüne bastırdığı fotoğrafı görünce derin bir nefes aldı.

"İyiyim daha iyim" dedi.

"Annemi bulduk" dedi.

Sacit nadianın kendi kızı olma ihtimaline her ne kadar yanaşmasada
Onu bu halde görmek onu üzüyordu.

Nadia alinin omuzlarının ardından ona bakan açık kehribar rengi gözlere baktı. Gülümsedi küçük bir şekilde adamda ona öyle karşılık verdi.
Lakin ikiside bunun farkında değildi.
Nadianın bir teşekürden ibaretti