> Yazardan <
Herkesin içi garip duygularla kaplıydı. Soylu Ailesi acaba kızı onları istiyecek mi düşünüyor.
Asena ise ne yapacağını bilmez bir halde Efe'nin elini tutmuş yere dalmış bir şekilde bakıyor.
Aydın bey "isterseniz bir kafeye gidip bu konu hakkında konuşalım" diye sordu. "Tamam" dedi Savaş.
Hastahanenin yakınında bir kafeye geldiler. Aydın bey söze girerek "Evet tanışalım" dedi.
Asena'dan
"Ben baban Aydın, yanımdaki güzel kadın annen Aynur" en büyük olduğunu düşündüğüm adamı göstererek,
"Bu en büyük abin Mirza, bizim şirkette mimar, evli ve 5 yaşında bir kızı var." dedi.
Şaşırmıştım yani şimdi ben hala mı oldum çok mutlu oldum.Bana gülümseyerek bakıyordu.
Esmer yeşil gözlü olan kişiyi gösterip, "ikinci abin Aslan kendisi savcı evli ve 2 yaşında bir oğlu var." Bana küçük bir tebessümle bakıyordu.
"Zaten gördün testi yapan doktor olan 3.abin Yiğit, 4.abin Mert polis aramızda kalsın ama bu ikisi de bekar başımıza kaldı."
Dediğinde kıkırdadım. Hepsi bana hayran olmuş bir şekilde bakıyordu.
En küçük olarak tahmin ettiğim kişi sessiz dediğini sanıp, "çok güzel gülüyor." dedi
Ben ona gülümseyince utanıp başını eğdi onun bu haline kıkırdadım.
Aydın bey öksürerek "evet devam edelim, Asil senin ikizin mühendislik okuyor." dedi.
Bana bütün dişleri görünücek şekilde güldü. Bende hafif bir tebessüm ettim.
"Son olarak bizim 7 numara kardeşin toprak lise son sınıf" diyerek bütün aileyi tanıttı.
"Kızım sende biraz kendinden bahseder misin bize" diye sordu Aynur hanım.
"Siz sorun ben cevaplayim" dedim. Ilk önce Mirza bey başladı. "sevgilin varmı?" diye sordu. "Hayır yok" dedim.
Sorarken bütün erkekler kaşlarını çatmış benim cevabımı beklemişti. Sanki bütün erkekler rahatlamış gibiydi. Aynur hanım ise gülüyordu.
Aynur hanım kulağıma eğilip, "seni kıskandılar" dedi.
Ben birşey demeyip devam etmelerini bekledim. "Ne okuyorsun" diye sordu, Aslan bey,
"Hukuk okuyorum" dedim. Ben söyledigimde gözleri parlamıştı. "Demek meslektaşız ha" "evet" dedim.
Mirza bey, "peki yanındaki 'arkadaşların' kim" diye arkadaşlarını bastırarak sormuştu.
Sağ tarafımdaki Savaş'ı gösterip, "abim Savaş" abim dediğim anda biyo abiler kaşlarını çatmıştı.
Sol taraftaki Efe'yi göstererek, "çocukluk arkadaşım" dedim.
Aynur hanım söze girerek "kızım akşam bize yemeğe gelir misin? Hem ailenin geri kalanıyla tanışmış olursun" diye sordu.
Ne diyeceğimi bilemeyerek "Aynur hanım bana biraz zaman tanısanız benden size hemen alışmamı beklemeyin" dedim.
Evet biraz ağır konuşmuştum ama yapacak birşey yok o kadar yıl yanımda değillerdi bir sürü zorluğa ben kendim katlandım.
En basitinden okulun ilk günü herkesin ailesi bırakırken ben tek başıma gitmiştim.
Çok dalga geçmişlerdi. Lise dönemlerini unutamıyorum akranlarımdan 'yetim' olduğum için zorbalık görüyordum.
Aynur hanımın gözleri dolmuştu. Digerleride hüzünlü bir şekilde bakıyordu bana.
Ben hala olayı kavrayabilmiş değilim bi nevi şoktayım büyük ihtimal evde her şeyi kavramında kriz geçirecektim.
Normalde ben hiç tanışmak istememiştim ama Savaş yolda gelirken benimle konuşmuştu.
> Arabadayken <
"Güzelim bence onlarla tanışmalısın bu senin en doğal hakkın biliyorum bunca sene çok acı çektin.
Ne kadar biz senin yanında olsakta illaki bir annenin, bir babanın yerini dolduramayız.
Hem onların bir suçu yokmuş ilk önce konuşup tanışın eğer anlaşamazsan, istemez sen söz veriyorum onlarla bir daha konuşmazsın."
Haklı olabilir hem istemezsem bir daha konuşmazdım.
"Tamam" dedim. Zaten başka ne diyebilirdik ki koskoca 19 yıl kolay birşey değil.
~ kafeden devam ~
Savaş kötü olduğumu anladığı için "güzelim sen Efe ile arabaya gidin bende gelicem" dedi.
Aradan bi 10 dakika sonra arabanın kapısı açılıp Savaş bindi. Şuan eve doğru yola çıkmıştık.
Kimse konuşmuyordu. Araba da koca bir sessizlik vardı. Bilerek konuşmadıklarını biliyordum.
Ne düşünüceğimi hiç bilmiyorum. Acaba şans versem mi diye düşünüyorum ama sonra o kadar şey yaşadım güvenmiyorum onlara.
Off kafam çok karışıktı. Gözlerimi kapatıp bir süre dinlendirdim.
"Efe kapıyı açsana oğlum ne bekliyorsun." derinlerden gelen sese odaklandığımda sanırım eve gelmiştik.
Savaş beni kucağında eve taşıyordu. Yavaşça gözümü açtığımda, "şşştt uyu güzelim" dediğini duydum Savaş'ın.
Zaten ondan sonra gözümü kapatıp derin bir uykuya daldım.
✓ 648 Kelime
✓ Sınır 10 oy
~SON~
❤️ARKADAŞLAR BİLİYORUM KISA OLDU AMA BU ARALAR AKLIMA YAZACAK HİÇBİRŞEY GELMİYOR. BU BÖLÜM ÇOK İÇİMESİNMESE DE SİZLERİ BEKLETMEMEK İÇİN KISA DA OLSA HEMEN ATTIM HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM LÜTFEN OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAÝIN GÖRÜŞÜRÜZ...❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ Soylu Ailesi ~
Literatura FemininaEvet bu bir gerçek aile kurgusu herkes yazıyordu önüme çok çıktı. Bende neden yazamayim diye düşündüm ve bu kurguya başladım umarım beğenirsiniz.
