~ Soylu Ailesi ~

~16. BÖLÜM~

•Biliyorum çok uzun bir süre oldu yazmayalı daha doğrusu yazmak için hiç bir şekilde ilhamım yok o yüzdende yazamadım ama bu aralar sizden gelen yeni bölüm ne zaman sorusuyla dedim ki artık yazmalıyım sizlere çok teşekkür ediyorum ben bu kadar okunacağını düşünmüyordum kitabımın 20k şerefine yazıyorum bu bölümü umarım keyifle okursunuz.•

Güzel bir şekilde kafama hiç bir şeyi takmadan kahvaltımı ettim.

Yediğim bulaşıkları yıkayıp en son okuduğum kitabı alıp şöminenin başına oturdum.

Bi süre okuduktan sonra kafamı kaldırdığımda duvardaki saat gözüme çarptı.

Nerdeyse 3 saattir kitap okumuşum. Olsun beni birazda olsun rahatlattı.

Temiz hava almak için biraz yürüyüş yapmak istiyorum ya hem biraz olsun düşüncelere ara veririm.

Hemen kaldığım odaya çıkıp üstüme kalın birşeyler giydim ne de olsa dışarısı soğuk.

Bu son bir iki aydır o kadar bunaldım o kadar yoruldum ki artık benimde dinlenmeye hakkım var doğal olarak.

Kendimi biraz toparlayıp öyle dönmeyi düşünüyorum. 1 saat boyunca yürüyüp birazda güzel çiçekler topladım.

Ardından havanın yavaş yavaş kararmasıyla birlikte geri dönmeyi planladım.

Hemen eve girip ısınmaya çalıştım dışarısı gerçekten bugün diğer günlere gire soğuktu.

Hâlâ telefonumu açmamıştım bana ulaşmasınlar diye Çünkü beni rahat bırakmayacaklarını biliyorum.

Salondaki üçlü koltuğa oturup düşünmeye başladım. Çocukluğumdan bu yana herşeyi.

O kadar çok şey yaşamışım ki ben bile şaşırıyorum hala nasıl böyle kalabildiğime.

Ama ne kadar kötü şeyler yaşamış olsam bile bu hayatta ban çok güzel arkadaşlar ve bi aile verdi.

Evet ilk başta kabullenmem oldukça zor olmuştu biliyorum hala bazı şeyler benim için zor ama,

Ben birşeyleri aşmaya karar verip onlara şans verdim. Çünkü içimdeki o kız çocuğu da onları istiyordu.

Şuan düşünüyordum da iyiki abim benimle konuşmuştu onlara şans vermekle ilgili yoksa şuan hala bir tarafım buruk olurdu.

Abimi de zaten affetmiştim. Biliyorum endişelendiği için büyük bir tepki verdi.

Sadece biraz kırılmıştım. Ama o benim canımdan çok sevdiğim abim.

Şuan düşünüyordum da onları gerçekten özledim daha bir gün olmasına rağmen.

Hemen kalkıp getirdigim eşyaları geri yerleştirdim valize, yarın kalkar kalkmaz hemen yanlarına gitmek istiyorum.

Alarmımı kurup uykuya daldım. Ama olacakları bilmeden.

●●●●●●

Öksürerek uyandıģımda evin her yerini duman olduğunu gördüm. Hemen hızlıca yerimden kalkıp,

Kapıya doğru ilerlemeye çalıştım ama önüme bi tahta parçası düşmesiyle olduğum yerde kaldım.

Dışarı çıkabileceğim hicbir yer yoktu zaten önümü bile zor görüyorum heryer alev almış.