İlk Aşkım

|22|

Medya: Mabel Matiz-Aferin

Bu aralar baya bi Mabel Matiz'e sardım ya. Neyseee

İyi okumalarr🤍

Alya Yıldız

Kafamda hissettiğim bir ağrıyla yavaşça gözlerimi açtım. Daha doğrusu açmaya çalıştım çünkü üzerimde hissettiğim yorgunluktan gözlerimi kırpamıyordum bile. Ama sonunda başardım , açtım gözümü.

Gözlerimi açar açmaz da tabi karşımda dikilen Efe'yi görünce pek de mutlu olamadım açıkçası. Efe'yi görür görmez daha doğrusu aklıma direkt hediye gelmişti. Sahi Efe neden buradaydı?

Sence şuan sorman gereken şey bu mu?

Doğru söylüyorsun iç ses. Sahi ben şuan hastanedeydim. Peki benim burada ne işim vardı? Kafamda oluşan bu tarz sorularla beraber biraz neler yaşadığımı gözden geçirdim.

Hatırlamaya çalıştım. Kesik kesik gözüme geliyordu. Ve ahhaaaa. Ben bayılmıştım olum. Çok zordu ya bunu anlamak. Vallaha.

Neyse neys. Kendime gelmem lazım diyip hafif bir doğruldum. Efe'de bununla beraber benim uyandığımı anlamıştı ve hemen yanı başımda yerini almıştı.

İlk önce yüzüme baktı çok sinirli ve bir o kadar da endişeli gibi görünüyordu. Yüzümü daha çok incelemeye başlamışken konuştu" Alya iyi misin? Bir yerin ağrıyor mu?" Dediğinde sırıtmıştım..

Neden sırıttığımı bilmiyorum ama etrafımda gala bana değer veren insanlar olduğu gerçeği az da olsa duygulandırmıştı beni.

Sonra kafamı Efe'ye doğru çevirip ona uzandım. Onu tatmin etmek istercesine elini tuttum ve " İyiyim Efe endişelenmene gerek yok sadece ufak bir bayılma" bu dediğime sinirli olmuş olacak ki" Ufak bir bayılma mı, Ne kadar korktuğumu biliyor musun sen?" Dedi.

Alaylı bir şekilde gülmeye başladığımda içeri Burak girmişti. Yüzü gözü azıcık dağılmış bir şekildeydi. Bir saniye bir saniye. Niye Burak'ın yüzü bu haldeydi. Dayanamayıp hemen sordum.

" Burak bu halin ne senin, İyi misin,Nasıl oldu bu olay, kim yaptı bunu sa-" Burak bıkkınlıkla lafımı kesip ekledi." Alya bir sakin ol sadece morardı o kadar kafamı kapıya çarptım hepsi bu" deyip sustu. Sonrasında da hız kesmeden yanıma geldi.

Gelip yatağımın üstüne oturdu ve elimi tuttu. Burak elimi tuttuğunda Efe sağ elimi bırakıp odadan çıkmıştı. Aralarında ne olduğunu pek anlamasamda çok sorgulamadım. Ne de olsa sonra konuşurduk.

Burak Efe'nin gitmesiyle arkaya baktı ardindan bana dönüp konuşmaya başladı." Alya bak sen beni neredeyse 14 yaşımdan beridir tanıyorsun 4 sene boyunca seni kardeşimden ayırmadım. Ezgi'yi nasıl gördüysem seni de hep öyle gördüm" deyip yutkundu.

Bende bunu fırsat bilip ekledim." Burak ben zaten bunları biliyorum neden bunları şuan söylüyorsun ki bir şey mi var?" Dediğimde tekrardan konuştu." Önemi var Alya çünkü ben seni istemesem bile ittim, kızdım , bağırdım ,çağırdım ya sen benim yüzümden bayıldın Alya" bunları niye söylediği şimdi belli olmuştu.

"Bak Burak anlaşılıyor ki Efe ile aranızda bir şeyler geçmiş ben buradayken aranızda ne geçtiği hakkında hiçbir fikrim yok fakat kendini öyle hissetme lütfen senin bir suçun yok zaten o gün kahvaltı etmemiştim ve de heyecanlıydım o yüzden olmuş" Konuşmamı bitirdiğimde Burak'a daha da yaklaştım.

Gidip ona sarıldım. İyi hissetsin biraz da olsa ona iyi geleyim diye yapmıştım bunu. Tabi sarılmamız içeri diğerlerinin girmesiyle kesilmişti. Teker teker onlarla da konuştuktan sonra taburcu olup evime doğru yola koyuldum.