ឆ្លងពេលវេលា

218 17 0
                                    

ភាគបញ្ចប់:អូនសូមទោស!!!

+បច្ចុប្បន្ន

"ហុឹម"រាងកាយដែលសន្លប់អស់ពេលជាយូរក៏ចាប់ផ្ដើមក្រហឹមនៅដើមកបន្លឺជាសម្លេងតូចឆ្មា ដៃក៏ចាប់ផ្ដើមកម្រើកតិចៗនាយស៊ូហូដែលជាសង្សាឃើញបែបនេះក៏ស្ទុះមកមើលគេភ្លាមទាំងទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អើលនិងលាយឡំជាមួយក្ដីរំភើប

"ថេយ៍ ថេហ្យុងអូនដឹងខ្លួនហើយមែនទេ"នាយនិយាយទាំងក្រសោបដៃរបស់ថេហ្យុងជាប់រួចពោលទាំងក្ដីរំភើបពេលដែលថេហ្យុងដឹងខ្លួនឡើងវិញបន្ទាប់ពីសន្លប់អស់ជាយូរទៅហើយ

" ទឹក!!!ទឹក!!!"សម្លេងតូចឆ្មារបស់ថេហ្យុងក៏បំភ្លឺឡើងស្រែករកទឹកមកផឹកដើម្បីផ្ដល់ជាតិសំណើមទៅបំពង់កដែលស្ងួតជាយូរនោះមកហើយ ស៊ូហូគ្រាន់តែលឺបែបនេះក៏ស្ទុះទៅចាក់ទឹកមកឲនាយតូច ហើយដើរសណ្ដៅមកកាន់គេវិញ

"នេះទឹក"នាយចាប់លើកថេហ្យុងចេញពីគ្រែរួចបញ្ចុកទឹកទៅឲនាយតូចផឹក បន្ទាប់ពីផឹកហើយគេក៏ដាក់បាយតូចគេងវិញ

"លោកស៊ូហូ!!!ហេតុអីក៏ខ្ញុំនៅទីនេះ?ក្រែងមិញ..."នាយតូចក៏ងាកសម្លឹងទៅកាន់បុរសដែលនៅក្បែរដៃគេទាំងភ្ញាក់ផ្អើល មុននេះក្រែងគេនៅពិធីរៀបការរបស់គេនិងជុងហ្គុកមែនទេ តែហេតុអីក៏មកនៅមន្ទីពេទ្យទៅវិញ?ឬមួយតួនាទីរបស់គេអស់ត្រឹមនិងហើយ?

"ថេហ្យុងអូនកើតអី?មិចក៏ហៅបងបែបនេះ?"នាយជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់និងថេហ្យុងបន្ទាប់ពីឃើញរឹកពារឆ្លេឆ្លារបស់នាយតូច ធ្វើឲគេកើតចិត្តបារម្ភជាខ្លាំងទើបចុចបូតុងដើម្បីហៅគ្រូពេទ្យមកពិនិត្យអាការះរបស់គេ

"ស៊ូហូ ខ្ញុំសន្លប់ប៉ុន្មានថ្ងៃហើយ?"គេងាកសួរទៅកាន់នាយកម្លោះដោយប្ដូរសព្វនាមទាំងអស់ធ្វើឲនាយវិលវល់ជាខ្លាំង

"អូនសន្លប់3ខែហើយ"ទោះជាឆ្ងល់យ៉ាងណាក៏គេមិនភ្លេចឆ្លើយសំណួររបស់នាយតូចឡើយ

"ពិតមែន?"នាយតូចបើកភ្នែកធំៗបន្ទាប់ពីលឺបែបនេះ ស្អីគេ3ខែចឹងហេ៎ មិចក៏យូរម្លេស ហេតុអីក៏ទីនោះដើរលឿនម្លេស?មែនហើយ តើជុងហ្គុងយ៉ាងមិចហើយ?តើបងមានយំខ្លាំងទេ? បើលសុខបាត់ាអូនបែបនេះបងយ៉ាងណាទៅ? សំណួរជាច្រើនបានលេចពេញប្រព័ន្ធប្រាសាទរបស់នាយតូច គិតយូរកាន់តែធ្វើឲគេទប់ទឹកភ្នែកមិនបានទើបធ្វើឲស្រក់ចេញពីក្រឡង់ភ្នែករបស់គេ។

SHORTS NOVELOnde histórias criam vida. Descubra agora