Deniz, beyaz kadar masum ve iyiken Kerem, siyah kadar kirli ve arsızdı. Onları bir araya getiren ise aşktı.
uyuşturucu kullanımı ve cinsellik içermektedir
Özgür'deki Kerem ve Deniz'in hikayesi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar 🐢💘
Kerem
Yorganı kafama kadar çekmiş bir şekilde öylece önümdeki duvara bakıyordum. Ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Hislerim alınmış gibiydi.
Karan yanıma gelmiş, biraz durduktan sonra durmuş ve gitmişti. Deniz her odaya geldiğinde gözlerimi kapattığım için beni uyuyor sanıp gidiyordu odadan.
Uyanık olduğumu görürse yemek falan yememi isteyecekti. Ben herhangi bir şey yapmak istemiyordum.
Bütün hayatım alt üst olmuştu. Şu anlık altı üstünden iyi değildi. Eskiden en azından eğlenebiliyor, arkadaşlarımla vakit geçiriyordum. Birazda olsa yaşama enerjim vardı. Şimdi beni bıraksalarda yaşamasam diye düşünüyordum.
Ben annesinin tarafından ölmesi için dua edilen biriydim. Neden yaşamak için uğraşayım ki?
Odanın kapısı açıldığında bu sefer gözlerimi kapatmamıştım.
"Kerem, uyandın mı?"
Deniz'e herhangi bir cevap vermemiştim. O benim yattığım tarafa geçmiş ve açık olan gözlerimi görünce gülümsemişti.
"Günaydın uykucu. "
Ben yine cevap vermediğimde yatağa oturup saçlarımı okşamaya başladı.
"İyi misin biraz daha?"
Gözlerimi yüzüne çevirdim. Yorgun görünüyordu. Art arda tuttuğu nöbetler yetmiyormuş gibi bir de her gün benimle uğraşıyordu.
"Neden bırakmıyorsun?"
"Neyi bırakmıyorum?"
"Beni. Beni neden bırakmıyorsun? Niye sürekli benimle ilgilenip hayatını yaşamıyorsun?"
Deniz burukça gülümseyerek "Ah be oğlum. Kaç yıldır anlamadın mı? Ben seni bırakamıyorum ki. Denemedim mi sanıyorsun? Kaç defa denedim, olmuyor," dedi ve eğilip saçlarımdan öptü.
"Sen yaşadığın sürece ben hayatımı yaşıyor oluyorum zaten."
Annem bile yaşamamamı isterken yanımda duran adam ben yaşadıkça hayatını yaşadığını söylüyordu. Ya Deniz gerçek değildi ya da bunu diyecek kadar iyi biriydi.
Akan göz yaşlarım yastığı ıslattığında Deniz yatakta kendine yer açmak için beni biraz ittirmişti. Yatağa uzandığında beni kendine çekip sıkıca sarıldı.
"İyileşeceksin. Hayatına kaldığın yerden devam edeceksin. "
Elini çeneme getirerek kafamı kaldırdı ve dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu. Öpücüğü ile gülümserken kafamdaki olumsuz düşünceler o anlık yok olmuştu.
Boynundaki bıraktığım izlerde parmaklarımı gezdirdim. Neden bilmiyorum ama onun bedenindr benden iz olması hoşuma gidiyordu.
"Karan fark etti bugün izleri. Tabi hemen soru yağmuruna tuttu."
"Sen ne dedin?"
"Senin yaptığını söylemedim. Durumunu göz önüne alarak kızacağını düşündüm. Gerçi daha sağlık bir psikoloji de olsaydın da kızardı o."
"Niye kızıyormuş? Kaç yaşında insanım istediğim kişi ile olamam mı?"
"En yakın arkadaşının kardeşi ile yatmasına sıcak bakacağını sanmam."
"O kendinden kaç yaş küçük biriyle yatınca oluyor ama."
"Karan, Özgür'e aşık. Bunu desen öne süreceği ilk iey bu olacak."
Omuzlarımı silkip mümkünmüş gibi Deniz'e daha çok yanaştım ve boynuna bir öpücük kondurdum.
"Ben seninle olmaktan memnunum. Diğerlerinin ne düşündüğü umrumda değil."
Deniz saçımı okşarken "Onlarda seni korumaya çalışıyor," dedi.
"Onlar sadece kendilerini düşünüyor. Bir tek sen gerçekten beni düşünüyor, koruyorsun. Kaç yıldır başımı her belaya soktuğumda yanımda sen vardın."
"Bundan sonra da olacağım."
"Sevgilin olduğunda bundan rahatsız olmayacak mı?"
"Bir sevgilim olacağını sanmıyorum."
Kafamı kaldırarak yüzüne baktım.
"Senin gibi birinin neden sevgilisi olmasın ki?"
"Ben istemiyorum."
"Niye ama? Evlensen, çocukların olsun istemez misin?"
Deniz hafif bir tebessüm ederek "Bunları ciddi ciddi soruyor musum gerçekten?" dedi.
"Evet, neden sormayayım?"
"Bir düşün bakalım neden?"
Dudaklarımı bükerek düşünmeye başladım.
"Beni ilk öptüğün günü hatırlıyor musun? Hani barda biri vardı yanımda."
"Yani, hatırlıyor gibiyim. Yanındaki gitsin diye öpmüştüm sanırım."
"He işte o benim ilk öpücüğümdü."
Gözlerimi kocaman açarak ona baktım.
"Ciddi misin sen? Ama baya büyüktün o zaman."
"Evet. İlk öpücüğümü biri için saklıyordum. İmkansız gibi gelen biri için."
"Özür dilerim. Keşke engel olsaydın bana."
Deniz sıkıntıyla nefes alırken yattığı yerde dikleşerek sırtını duvara yasladı.
"Sen bu kadar kör biri değilsin bence Kerem. Hele dünden sonra. Tabi eğer hatırlıyorsan."
Hayal meyal hatırladığım son cümlesi kafamda canlanırken bende diklendim.
"Sen ciddi misin?"
"Evet ciddiyim. İlk zamanlar sadece basit bir koruma iç güdüsü olarak görüyordum. Ama sonra özellikle sen reşit olduktan sonra duygularımın olduğunu kabul ettim."
"Ben.."
"Bir şey demene gerek yok Kerem. Ben yıllardır seni karşılık beklemeden sevdim. Yine öyle severim."
O gün ilk defa Deniz için ne ifade ettiğimi anlamıştım. Keşke daha önceden de fark etseydim.
Kitabın zaman dilim 2021 ve ben bı bölümü 2023 de yazıyorum. En son bölümü de 2022 de atmışım tebrikler 😭
