Deniz, beyaz kadar masum ve iyiken Kerem, siyah kadar kirli ve arsızdı. Onları bir araya getiren ise aşktı.
uyuşturucu kullanımı ve cinsellik içermektedir
Özgür'deki Kerem ve Deniz'in hikayesi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar 🐢💘
Deniz
Çalan alarmla elimi arkamda duran komodine uzatıp telefonu elime aldım ve alarmı kapattım. Bana kollarını sararak uyuyan Kerem'e göz ucuyla baktım. Herhangi bir uyanma belirtisi göstermemişti neyse ki.
Yavaşça onu kendimden ayırdıktan sonra yataktan kalktım. Odadan çıktıktan sonra hastaneden birini aradım. Kısa bir süre çaldıktan sonra telefon açılmıştı.
"Alo, Yiğit? Müsait miydin ya?"
"Müsaidim, Deniz."
"Ben sekreterime de haber verdim ama bir de sana diyeyim. Ben gelemeyeceğim birkaç gün. Acili yeti olan birkaç hastam var da onlarla sen ilgilenir misin, diyecektim."
"Tabi ilgilenirim. Bir sıkıntı yok, değil mi?"
Sıkıntı bir nefes alarak saçlarımı karıştırdım.
"İki ay önce bir arkadaşım uyuşturucu komasından hastaneye gelmişti hatırlıyor musun?"
"Evet. Alya ilgileniyordu hatta."
"Uzun süre sonra dün kriz geçirdi tekrar da. Onu yalnız bırakmak istemiyorum."
"Geçmiş olsun kardeşim. Başka bir şey lazım olursa hiç çekinmeden arayabilirsin."
"Çok sağol."
Görüşürüz faslından sonra telefonu kapatmıştım. Odanın içine girmeden kapının aralığından uyuyan Kerem'e baktım. Öyle güzel duruyordu ki..
Sessizce kapısını kapatıp mutfağa geçtim. Kerem'i uyandırmadan önce ona yiyecek bir şeyler hazırlamaya başladım.
Uyandırmasam asla uyanmaz ve bütün gün o yatakta kalırdı. İkna edebilirsem bir şeyler yedikten sonra onu bugün dışarıya çıkaracaktım. Ne kadar başarılı olurum, orası biraz muammaydı.
Mutfakta işim bittikten sonra Kerem'in yanına gittim. Yataktaki boş kısma oturup saçlarını geriye doğru yasladım ve alnına bir öpücük bıraktım.
"Kerem, hadi kalk bir şeyler yiyelim."
Yerinde biraz kıpırdandıktan sonra gözlerini açtı.
"Aç değilim."
"Sen aç olduğunda da bir şey yemiyorsun ki. Hem ben aç mısın diye sormadım. Yemek yiyeceğiz dedin."
"Deniz, hiç istemiyorum ama."
Kerem beni ikna etmeye çalışırken yorganı üstünden kaldırdıktan sonra onu yan bir şekilde kucağıma aldım.
"Deniz ne yapıyorsun?"
"Seni bu yataktan kurtarıyorum. Her şeyden kurtardığım gibi."
"İndir beni. Tama yiyeceğim."
Kerem'i dinlemeden kucağımda onunla beraber odadan çıktım. Yemek masasının yanındaki sandalyeye kucağımdayken oturdum. Kalkmak için hareketlendiğinde belinden sıkıca tuttum.
