Deniz, beyaz kadar masum ve iyiken Kerem, siyah kadar kirli ve arsızdı. Onları bir araya getiren ise aşktı.
uyuşturucu kullanımı ve cinsellik içermektedir
Özgür'deki Kerem ve Deniz'in hikayesi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar 🐢💘
Deniz
Kerem'in her kelimesi kalbimi delip geçerken tepki vermemeye çalışıyordum. Etrafımızdaki insanlar meraklı gözlerle bize bakarken ben Kerem'den gözümü bir saniye bile almıyordum. Bir şey dememi bekliyordu, biliyorum. Söyledikleri ile fikrimin değişmesini ve ona kal dememi bekliyordu.
Ben herhangi bir şey söylemeyince arkasını dönerek eşyalarının olduğu odaya gitti. Tuttuğum nefesimi bırakırken salonda duran kitaplığın yanına gittim. Raftaki ajandayı elime alarak Karan'a uzattım.
"Psikologla olan randevuları burada yazıyor. Alya ile olan randevuları da aynı şekilde. Bir tanesini bile atlamayın."
Karan bir şey demeden defteri almıştı.
"Alkol, sigara, herhangi bir ilaç kullanmadığına da dikkat edin. Uyuyana kadar yanında olursanız daha iyi olur. Kriz anlarında da olabildiğince sakin hareket edin. Ani hareketler daha şiddetli geçirmesini sağlıyor."
Karan yine bir şey demezken Özgür "Tamam dikkat ederiz. Başka bir şey var mı?" dedi.
"Evet var. Odaya gel sen ben lazım olan şeyi vereyim sana."
Özgür beni onayladıktan sonra odama geçmiştik. Dolabımı açıp üstünde kokum olan bit tişörtü aldım ve Özgür'e uzattım.
"Uyuyamazsa bunu ona ver. "
"Tişörtü?"
"Evet. "
Özgür anlamaz bakışlarla bana bakarken olayı açıklamaya başladım.
"Benim kokumun onu rahatlattığını söylemişti de."
"Ha tamam."
Özgür tişörtü iyice katlarken " Başka bir şey var mı bilmemiz gereken?" dedi.
"Annesi. Annesi Kerem evdeyken size gelmesin. Mümkünse adı bile geçmesin."
"Annesi mi? Niye ki?"
"Niyesini boş ver. Kerem annesini görmesin yeter."
"Tamam. Sen öyle diyorsan dikkat ederiz."
"Karan'a söylersen irdelemek isteyecektik. Engel olursun."
"Denerim. Beni de pek dinlemez."
"Olsun sen yine de engel olmaya çalış."
Diyecek başka bir şey olmadığı için odadan çıkmıştık. Biz salona geldiğimizde Kerem de salondaydı. Elinde küçük bir çanta vardı.
"Bitti mi Özgür?"
"Evet."
"Tamam gidelim o zaman."
Karan ve Özgür önden giderken Kerem de onları takip ediyordu. Bir kere bile bana bakmadan çıktı kapıdan. Kapı kapandığında ayakta kalmak için kendimde daha fazla güç bulamayarak en yakınımdaki koltuğa oturdum.
