Deniz, beyaz kadar masum ve iyiken Kerem, siyah kadar kirli ve arsızdı. Onları bir araya getiren ise aşktı.
uyuşturucu kullanımı ve cinsellik içermektedir
Özgür'deki Kerem ve Deniz'in hikayesi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalarr 💖🐢
Terleyen ellerimi pantolonuma sürüp kurulamaya çalıştım. Kerem rehabilitasyon merkezine yatalı iki hafta olmuştu. İki haftadır her gün onu görmeye geliyordum ama beni onun yanına almıyorlardı. Doktor Deniz olarak geldiğimde bile yanına almadılar beni. Ailesinden olmadığım için almıyorlarmış. Bir bilseler ailesi yüzünden bu halde olduğunu o zaman onları almamaları gerekir.
Bugünse beni kendileri aramıştı. Kerem günlerdir benim adımı sayıklıyormuş. İçeriye girip onu göreceğim için heyecanlıydım. Ama bir yandan da aşırı gergindim. Bana kızabilirdi. Atak geçirebilirdi. Tam tersi de olabilirdi.
"Deniz Bey?"
Yanıma gelen hemşire ile gülümseyerek "Evet benim." dedim. Arasındaki kapıyı gösterdi.
"Doktor hanım sizi bekliyor."
"Tamam teşekkür ederim."
Hemşirenin gösterdiği odaya girdim. Ben içeriye girince yerinde oturan doktor ayağa kalkarak bana elini uzattı.
"Merhaba ben Doktor Miray Akar."
"Merhaba ben de Doktor Deniz Yaman."
El sıkışma faslı bittikten sonra sandalyeye geçip oturdum.
"Sonunda sizinle tanışabildik. İki haftadır Kerem'i görmek için verdiğiniz çaba bütün kurumda konuşuluyor."
"Kerem'i onu yalnız bırakmayacağıma dair söz verdim."
"Anlıyorum. Ama Kerem gibi hastaların durumunda bu tip sözler vermek pek doğru değil Deniz Bey."
"Bakın Miray Hanım. Kerem sizin için diğer hastalardan biri olabilir. Ama benim için asla bir hasta değil. Yıllardır her düştüğü anında ben vardım. Bu yüzden şimdi de yanında olacağım."
Miray Hanım bir şey demeden konuşmaya devam ettim.
"Fark etmişsiniz ki Kerem de onun yanında olmamı istiyor. "
"Evet. Seanslarında konuşmuyor. Birkaç atak sonrası ya da geceleri uykuya dalarken hep sizin adınızı sayıklıyor. Ben de düşündüm ki sizi bir kere görürse belki seanslarda konuşmaya başlar. Böylelikle tedavisi daha hızlı ilerler."
"Onun tedavisi benim."
"Öyle mi? O zaman neden burada şu an?"
Dediği şeyle yumruğumu sıktım. Sinirlerimi bozmuştu çünkü haklıydı. Aptal Karan yüzünden onu yalnız bırakmak zorunda kalmıştım. O da bu dört duvar arasına sıkışmıştı.
"Bilmediğiniz konular hakkında yorum yapmayın bence."
"Bildiğim bir şey var Deniz Bey. Kerem'in iyileşmesi için sizden çok bize ihtiyacı var. Ama ona ulaşmamıza engel oluyor. Bu yüzden bir istisna yaparak bugün sizi yarım saatliğine görüştüreceğim."
Yarım saat çok azdı. Ama eminim ki itiraz etsem ona bile bir şey söyleyecekti.
"Tamam. Teşekkür ederim."
Oturduğu yerden kalkıp kapıya doğru gittiğinde ben de onu takip ettim. Uzun koridorun sonundaki odaya geldiğimizde kapıyı çalıp içeriye girdi. Yatağa sırtı bize dönük şekilde uzanmış Kerem'i görünce gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için gözlerimi birkaç kez kırpıp açtım.
"Kerem bak sana ne getirdim?"
Kerem hiçbir tepki vermeden aynı şekilde yatıyordu. Miray Hanım bana dönerek kafası ile Kerem'i işaret etti ve odadan çıktı. Derin bir nefes alarak Kerem'e doğru yürüdüm.
"Kerem?"
Sesimi duyunca uzandığı yerden doğrulup bana baktım. Saçları dağılmış, rengi solmuş, gözleri aşırı yorgun bakıyordu. Beni görünce ifadesi o kadar değişik bir hal almıştı ki..
"Ben seni çok özledim sen beni özlemedin mi?"
Kerem kafasını iki yana hızla sallayıp "Sen burada değilsin. Ben yine hayal görüyorum." dedi. Hemen yanına oturup yüzünü avuçlarımın arasına aldım.
"Kerem, yavrum bana bak. Ben gerçekten buradayım. "
Elini tutup yüzme götürdüm ve "Bak dokun. Buradayım ben." dedim. Parmak uçlarını sakallarımda gezdirdi. Bir süre sonra bana sıkıca sarılıp ağlamaya başladı.
"Gelmeyeceksin sandım."
"Ben her gün geldim aslında. Ama almadılar beni."
Yavaşça benden ayrılıp "Tuttun yani sözünü?" dedi. Uzanıp anlından öptüm.
"Ben ne zaman sözümü tutmadım?"
"Hep tuttun."
Yanağıma oradan da dudağıma küçük bir öpücük kondurup kocaman güldü.
"Uyuyalım mı? Senin kokun olmadan uyuyamıyorum."
"Uyuyalım güzelim uyuyalım."
Ben yatağa uzanınca Kerem kafasını göğsüme koyup gözlerini kapattı. Nefesi kısa sürede düzene girince uyuduğunu anladım ve ben de gözlerimi kapattım.
Huzur güzel bir şeydi.. Keşke ikisi için de uzun sürseydi...
Tamam kızmayın sonunda bölüm geldii
Bir dahaki bölüm de görüşmek üzere minik kaplumbağalarım 🤍🐢 instgram : celikk_9822
