Unforgettable Love

Chapter 4

Malapit na mag tanghali nang ako'y maka uwi sa aming tahanan, ako ay nagluluto nang pananghalian ko ngayon.

Adobo ang naisip kong lutuin, noong nalaman ko na wala na talaga siya ay nagsisimula na akong mag-aral kung paano magluto para hindi lang ako bibili kung may gusto akong kainin.

Ang aking dalawang alaga ay natulog na sa kwarto, tama ang narinig ninyo sa kwarto. Noon, hindi sila pwedeng sa kwarto matutulog dahil magagalit si Zaxrile dahil baka raw kagatin ako nang alaga namin, hindi raw natin malalaman ang takbo nang panahon.

Noong ako nalang ang nag-iisang nanirahan dito ay na-isipan ko nalang na itabi ko nalang ang aking alaga sa akin para may katabi ako matulog.

Tapos na akong magluto, kaya naghain na ako nang pagkain para makapagsimula na akong mananghalian.

Twenty minutes past ay tapos na akong kumain, kaya napag desisyunan ko nang maghugas nang pinggan dahil kung mamaya ko pa ito huhugasan ay ako pa rin ang maghuhugas dahil sino pa ba ang gagawa, alangan naman ang alaga kung aso at pusa ang pahuhugasin ko.

Kahit saang anggulo nang bahay ay maiisip ko siya, subrang rami nang mga nangyari sa bahay na ito kasama siya. Ang mga masasayang araw na kasama siya ay palaging nasa isip at damdamin ko. Hindi naman kase kami mag-aaway na mga ilang araw pa ang lilipas bago magkabati, ang ayaw niya sa lahat pag ganiyan na ang pag-uusapan ay hindi pwedeng matapos ang araw na hindi kami nag-uusap at hindi nakapag patawad sa isa't-isa.

Tapos na akong maghugas kaya naisipan kung pumunta sa kwarto niya, sa apat na taon na lumipas ay iniiwasan kong pumasok sa kwarto niya dahil masasaktan akong isipin na wala na siya, na hindi ko na siya mayakap at hindi ko na siya makakasama pang muli.

Magkatabi lang naman ang aming silid, nang papasok palang ako sa kwarto ay ang bigat na nang aking pakiramdam, iyon bang gusto ko na namang umiyak dahil sa nangyari. Kahit ganoon ang aking naramdaman ay pumasok pa rin ako, ayaw ko nang iwasan ang silid niya dahil lang sa nangyari, dahil sa wala na siya ay hindi na ako papasok sa kwarto niya dahil noon ay araw-araw akong nandito sa kwarto niya.

Wala pa ring nag-iba sa loob nang kaniyang silid, nandito pa rin ang aming mga litrato na nakalagay sa isang frame at ang isang painting na kaming dalawa. At marami pang - iba ang nandirito pero ang naka agaw nang aking paningin ay ang isang hugis square na box na ngayon ko lang nakita.

Akin itong binuksan para tingnan kung ano ang laman nito, nagulat ako sa aking nasilayan dahil ang laman nito ay isang wedding vow na kaniyang isinulat at wedding ring. Sa tagal na panahon ngayon ko lang nalaman na pinaghandaan na niya talaga ang kasal namin, aking binuksan ang kaniyang sinulat para sa akin, para sana sa aming kasal.

To my universe, thank you for coming into my life. Love, salamat sa pag tanggap mo sa akin na maging iyong kasintahan at sa araw na ito ay maging iyong asawa na.

Thank you for making me smile hon, thank you for the love that you give me for a long long time ago until now.

You are the girl that I always wanted to be with me till my last breath, I wanted to be with you forever but forever doesn't exist but the love will last forever.

I will take care of you, i will respect all your decisions, i will love you all my life because you deserve it. And I will understand all your mood swings because all people had that.

The only woman in my life will become my wife now and become the mother of our children soon if we're ready to manage to become a parents.

Baby, I will cook everything you want to  eat just to make you smile. Even we are married now I will still court you every time and everyday, cause' i wanna make you feel inlove with me  every time and everyday.

Kahit anong mangyari ay huwag kang magdadalawang isip na sapakin ako kung may magawa akong hindi maganda, remind me all the time that you are the only girl that I truly love.

Kung magka amnesia man ako ay gawin mo ang lahat para maalala kita ka agad, kung mangyari man ang araw na iyan ay e pasyal mo ako sa lugar kung saan tayo gumawa nang magagandang ala-ala.

I trust you hon and please trust me too. I'll prove na tama ang iyong ginawang desisyon na pakasalan ako. For our 7 years being a relationship was the biggest decision that I made that made me feel happiest. I first court you when we are second year high school and you accepted me when we are second year college and now your my wife.

I love you hon, i will love you always. And my love for you was real and it will last forever.

I choose you Hutsley Wvane Anderson to be my wife because for me you are the only girl that time who shines in the crowd and until now when you are with me you made my day completed. Even you can't shine in the crowd i will still choose you cause you are the woman that i want to be with me till my last day in this world.

My wife, i love you.

I am sorry if ito lang ang aking masasabi hindi ko kase masabi ang lahat dahil ang hirap ipaliwanag ang pagmamahal ko sayo, iyon bang hindi ko ma explain kung gaano kita ka mahal at gaano ka kahalaga sa akin, basta mahal kita.

Words can't explain how much i love you, hon.

Gustuhin ko mang hindi umiyak ay hindi ko nakayanan, i don't want to let you go but that's your last time.

Hindi man ako naka punta sa burol mo noon dahil sa subrang galit nang iyong mga magulang lalo na ang iyong ina.

Hindi rin kita nabibisita sa iyong puntod dahil hindi ko alam kung saan ka nila nilagay, sinabihan lang ako nang iyong ama na wala na talaga siya, na iniwan muna talaga ako.

Kahit pag bisita sa hospital noon ay hindi ko magawa dahil ang daming body guards na nasa iba't ibang daan para hindi ako maka pasok.

But hon, always remember that I love you wherever you are now.

"I miss you, hon. Can you just please come back to me?" i said and cried loudly.

...