Resmen bir saat öncesinden gelip masada oturmuştu o kadar heyecanlıydı ki kalbi yerinden çıkıcaktı sanki. His ettiği duyguya gereğinden fazla yabancıydı sonunda beklediği kişi gelmişti
Ayşe : Merhaba çok beklettim mi
Selim : Yok bende yeni geldim zaten
Ayşe : Yalan söyleme
Selim : 1 saat oldu geleli
Ayşe : Neden o kadar bekledin ki
Selim : Bilmem kendimi burada buldum biranda işte
Ayşe : O kitapçının sahibi baban mı
Selim : Manevi babam
Ayşe : Ailene ne oldu öldüler mi yoksa
Selim : Öylede dene bilir
Hayatında ilk defa birine bu kadar açık bir şekilde kendini ifade ediyordu bunun verdiği güzel bir huzur vardı üstünde. Günler geçmiş aralarındaki dostluk giderek daha da derinleşmeye başlamıştı hayatında ilk defa biri onunla Koçovalı olduğu için dost olmaya çalışıyordu. Ama onun dugularının dostluk olduğu söylenemez
İdris : Bu durum artık sıkmaya başladı
Selim : Git artık buradan
İdris : Normal bir hayat yaşayabiliceğini düşünüyorsun sen gerçekten o kızın seni seviceğinide düşünüyorsun
Selim : Bu seni ilgilendirmez sana hala saygı duymaya çalışıyorum ama beni çok zorluyorsun
Tam o sırada Ayşe kitaçıya gelmiş etraftaki bu korumalar onu ürkütmüştü aslında ama yinede Selim'i merak ediyordu nasıl olduğunu görmeden gitmek istememişti
İdris : Ooo bak aşık olduğun kızda geldi
Selim : Git artık
İdris : Sen bu hayatın için doğdun elin elbet silah tutucak bundan daha fazla kaçamazsın bu kzıcağızada yazık etme
Deyip çekip gitmişti Selim ise sanki özür diler gibi bakıyordu sevdiği kıza ama hiç beklemediği birşey olmuştu. Ayşe ona sıkca sarılmıştı sanki güç vermek ister gibi
Ayşe : Sen onlar gibi değilsin
Selim : Onlar gibi olmak istemiyorum
Ayşe : Olmuycaksın
Normal bir hayat istiyordu kansız silahsız mutlu olucağı bir hayat sanki bunu başarmak üzeriydi
- 1993 -
Tam bir yıl olmuştu hayatı değişeli sevdiği kızla korkmadan gelecek hayatli kurmaya başlayalı hatta bu gün onu kardeşleri ile tanıştırıcaktı
Selim : Sakin ol sadece küçük kardeşimle tanışıcaksın
Ayşe : Olamam sakin falan küçükte olsa kardeşin sonuçta ama kız kardeşin olmaısna şaşırdım
Selim : Çok küçükken öldü Saadet'in ailesi o yüzden yanlarına aldılar
Ayşe : Ailesi ölen bir çocuğu yanlarına alıyorlar ama kendi çocuklarının katil olmasını istiyorlar öyle mi
Selim : Öyle
Yamaç : ABİİİİ
Küçük kardeşinin sesini duyduğunda mutlulukla ayağa kalkıp kucağına almış ve uzun uzun sarılmışlardı. Yamaç için Selim abisi çok başkaydı ama hala onun başka bir evde yaşamasına alışamıyordu
