Harry Potter "İkinci Şans"

7. Bölüm

Harry, eski bedenine dönmüştü. Kısa bir süre için de olsa uzun boylu olmak harikaydı. Eski vücuduna kavuşmayı iple çekiyordu, uzun, yakışıklı ve kaslı olduğu zaman ki gibi. Bunun için spora tekrar başlaması ve yediği her şeye dikkat etmesi gerekecekti. Ama tabii sonsuz vakti vardı. Yani sonraya bırakıyordu. Şimdi başka işleri vardı. Biricik kardeşini yetimhaneden kurtarmak gibi.

...1 Gün Önce...

Dumbledore ve Harry Çatlak Kazan'da bir odadaydılar. Dumbledore, "Şimdi dinlen. Yarın sabah sana yardımcı olması için birini yollaycağım, böylece yeni eşyalar alabilirsiniz-"

"Buna gerek yok, efendim." dedi Harry. "Kendim yapabilirim. Kasamın anahtarı nerede biliyor musunuz?"

Dumbledore başını salladı, "Madem öyle istiyorsun. Anahtarı sana postalarım. Öyleyse artık biraz dinlenmen için seni yalnız bırakıyorum." dedi. Çıkma için arkasını döndü ve Harry şeytani bir gülümsemeyle adamın zihnine dalış yaptı.

Bir asırdan fazla yaşamış bir adamın zihninde bulunacak çok şey vardı. Ama Harry, kendisiyle ilgili olanlarla ilgileniyordu. Derinlere, saklanmak istenenlere girdi. Ve dünyasını başına yıkacak bir anı buluverdi.

...

Üç yetişkin ve iki bebeğin olduğu bir salonda geçiyordu anı. Harry, Dumbledore'un karşısınd kucaklarında birer bebekle oturan anne ve babasına baktı. Kendisi anesinin kucağındaydı, ama James'in kucağında ki bir kaç haftalık küçük kız bebek de kim oluyordu?

"Bize yardım et, Dumbledore." dedi Lily yalvaran bir sesle.

Dumbledore dikkatle James'in kucağında ki bebeğe bakıyordu. "Bir kızınız oldu..." dedi kendi kendine.

Harry midesinin takla attığını hissetti. Kardeşi vardı, bir kız kardeşi vardı. Bu nasıl gerçek olabilirdi? Şaka mıydı?

James, "Ağustos'un otuzunda doğdu. Onu yanımızda tutmayı ne kadar istediğimizi bilemezsin, Albus. Ama olmaz, çok riskli. Bir gün tekrar kaçmamız gerekirse -ki gerekeceğini biliyorum, yanımızda iki çocukla bunu yapmamız mümkün değil. İkisini birden koruyamayız. Biz... Kızımızın güvende ve normal bir hayatı olsun istiyoruz. Bunu ona sağlayamayacağımız için..."

Dumbledore, "Anladım," diye lafını kesti. "Adı ne?"

"Beatrice... Beatrice Lily Potter." dedi Lily gözlerinden bir yaş süzülerek.

Dumbledore, Beatrice'i, James'den dikkatle aldı. "Güvende olacak..."

...

Şimdi de bir yetimhanenin önündeydi Dumbledore. Kendi kendine konuşuyordu. "Planlarıma engel olacak küçük bir pürüz." dedi kucağında ki Beatrice'e bakarak. Bebeği yetimhanenin kapısına bıraktı, üzerine "Beatrice" yazan bir notu bırakıp buharlaştı.

...

Dumbledore gözleri dehşetle açılarak Harry'ye döndü. Çocuk zihnine girmişti, kız kardeşini öğrenmişti. "Harry-"

Ama Harry bir yalana daha fırsat vermedi. Elinin tersiyle havayı yardı ve yaşlı okul müdürünü duvara fırlattı. "Neden çocukları bir notla oraya buraya terk edebileceğin hissine kapılıyorsun, bilmiyorum, Dumbledore ama inan bana bir kişiye daha yapamayacaksın!" diye kükredi. "O PİSKOPAT ZİHNİNDE NE TÜR ENTRİKALAR ÇEVİRİYORSUN SEN?!"

Dumbledore sanki bir şey boğazına dolanmış da onu boğuyormuş gibi kıpkırmızı olmuş halde yerde kıvranıyordu. Harry Potter bunu ona nasıl yapabiliyordu? Anlaşılan çocuk sandığı kadar saf değildi.