✔️|BOOK I| Oh Sehun's PAIN [EXO ChanHun] [BOYxBOY]

Thirty Three: BACK TOGETHER?

Sehun's POV

"Tangina mo ka, Park Chanyeol." Bulong ko pero mukhang narinig niya. Lumingon siya sa akin at medyo nagulat siya. Hindi ko alam kung dahil ba nasa harapan niya ako ngayon o dahil umiiyak ako ngayon. Pero wala na akong pakialam.

Tumakbo ako papalapit sa kanya kahit na nakaapak ako. Niyakap ko siya ng mahigpit at umiyak lalo. Ang bading mo na Oh Sehun. Psh.

He rubbed my back para patahanin ako. "Shhhhh. Stop crying." Bulong niya sa akin.

"N-Nakakainis ka. A-Akala ko.. A-Akala ko iniwan m-mo na ako.." Hindi siya sumagot, bakit parang kinabahan ako? Iiwan pa rin ba niya ako? Gagawin pa rin ba niya yung sinabi niyang papakawalan na niya ako?

Ayoko. Ayoko nang mawala pa siya sa akin. Oo, mahal ko pa rin siya, sobra. Sigurado na ako sa nararamdaman ko ngayon.

Humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at pinunasan ang mga luha ko. Napansin ko naman yung lamesa sa may gilid namin.

Naandito kasi kami sa garden, dito ko siya nakita. Yung lamesa namin dito ay puno ng pagkain, breakfast buffet. Pero ang napansin ko talaga ay yung isang plato sa tapat ng isang upuan. Isang kutsara at tinidor at isang baso at tasa. Bakit iisa lang?

Tiningnan ko si Chanyeol hyung pero umiwas lang siya ng tingin sa akin. Hindi na ako nakatiis.

"Bakit iisa lang? Balak mo bang magbreakfast mag isa dito garden namin?" sabi ko at nagpout.

Napairap naman si hyung, bago magtsk at nagface palm. Bakit, may mali ba sa sinabi ko?

"Tama sila.. Gwapo ka lang talaga Oh Sehun. Tsk. Tsk." Napakurap kurap ako dahil sa sinabi niya. Alam kong gwapo ako pero hindi matanggap ng sistema ko na may LANG yung sinabi niya. Tss.

"So, sinasabi mong bobo ako?!" Sigaw ko sa kanya.

"Wala akong sinasabi!" Sigaw niya pabalik.

"Pero yun yung gusto mo palabasin di ba?! Gago ka! Letse ka! PASALAMAT KA, MAHAL KITA! --" Natigilan ako dahil sa huli kong nasabi. Alam kong pulang pula na yung mukha ko ngayon. Tumalikod ako kasi hiyang hiya na ako.

Naramdaman kong may pumulupot na kamay sa may bewang ko. Pinatong niya ang baba niya sa balikat ko at bumulong,

"Mahal mo ko? pero mahal mo din siya.." Hindi ko narinig yung pinakahuli niyang sinabi. tss. Mas lalong uminit yung pisngi ko. Tanga tanga mo kasi Oh Sehun eh.

"Wala kong sinabi. Huwag kang feelingero dyan." Tanggi ko at pinilit na alisin ang pagkakayakap niya pero dahil ang lakas niya tumigil na ako. Nakakapagod eh, wala pa nga akong almusal.

"Anyways, Goodmorning." Sabi niya at kiniss ako sa pisngi. Letse, para na sigurong kamatis ang mukha. Tangina kasi nitong si Chanyeol hyung eh. Pakilig masyado. Pero yung boses niya ang lungkot.

"G-Goodmorning din." Bati ko pabalik at tumungo, eh sa nahihiya ako eh.

"Tara na, magbreakfast ka na. Hinanda ko yan para sayo. Ubusin mo lahat yan ha? Uuwi na ako." Sabi niya at bumitaw na sa akin. Uuwi na siya? Bakit parang ayoko siyang umalis? Pakiramdam ko kasi oras na lumabas siya ng gate namin, hindi ko na siya makikita ulit.

Hinarap niya ako sa kanya at hinalikan sa noo. "Kaya iisa lang yung plato dyan kasi para sayo talaga yan. Salamat ha? Kasi pinagbigyan mo ako kagabi. Tutuparin ko yung pangako ko na papakawalan na kita ngayon... Paalam, Sehun. Paalam, Baby Ko." Tapos ngumiti siya pero halatang malungkot siya. Tumalikod na siya at nagsimulang maglakad.

Ano 'to, umamin na nga akong mahal ko siya pero iiwan pa rin niya ako. Tanga ka talaga Sehun, di ba itinanggi mo kani kanina lang yung sinabi mo? Sabi ng konsensya ko. Oo nga pala. Pero hindi naman yun dahilan. Pakiramdam ko maiiyak na naman ako. Bakit ba lagi mo na lang akong pinapaiyak, Chanyeol hyung? Nakakasawa na.

Malapit na siya sa gate namin kaya tumakbo ako papalapit sa kaniya. Hinawakan ko ang damit niya sa may bandang likuran niya kaya napatigil siya.

Hindi ko na napigilan, yung mga traydor kong luha naglabasan na naman.

"S-Sabi mo m-mahal mo ko. B-Bakit mo k-ko iiwan?"

"At mahal mo rin si Baek." Lalong humigpit yung hawak ko sa damit. Wala akong pakialam kung magusot na yun, huwag lang siyang umalis.

"Pero mas mahal kita.." Bulong ko pero sigurado akong narinig niya yun.

"Ayokong mahirapan ka 'pag nagtagal. Baka naguguluhan ka lang." Sabi niya. Bawat pagbigkas niya ng mga salita ay puno ng sakit, na para bang hirap na hirap na siya.

Hindi na ako nakatiis. Hinila ko siya sa braso niya at pinaharap sa akin at hinalikan siya.

Nakatingin lang ako sa mga mata niya at ganun din siya habang magkalapat ang mga labi namin.

Hanggang sa unti unti na siyang pumikit at ginalaw ang mga labi niya. Naramdaman ko ang isa niyang kamay sa pisngi ko at ang isa naman ay sa likod ko. And I found myself kissing him back. I put my arms around his neck. It was a slow and passionate kiss. Binuhos ko sa halik na yun ang pagmamahal ko para sa kanya at ramdam na ramdam ko din yung pagmamahal niya sa halik niya.

He pulled me closer to him para mas lumalim pa yung halikan namin. Bumaba ang isa niyang kamay sa puwitan ko and he squeezed it kaya napaungol ako. He grabbed that opportunity to enter my mouth. He explored my mouth as if his looking for something. And when he found my tongue, we've battled in dominance. And after few minutes, I parted first from the kiss. Hindi na kasi ako makahinga.

"If loving you can 'cause pain to him, to my bestfriend, I'm willing to hurt him just to make you mine." Bulong niya sakin.

---To be Continued---

Sorry kung naguguluhan na kayo. Pasensya na. :( Hindi ko na alam yung gagawin ko, kung itutuloy ko pa ba ito o hindi na. Haist. (_ _!)