✔️|BOOK I| Oh Sehun's PAIN [EXO ChanHun] [BOYxBOY]

Thirty Two: PLEASE

Sehun's POV

"Dito ako matutulog, Baby ko." Lumaki yung bulge ko este yung mata ko dahil sa sinabi niya. Hindi naman talaga nakakagulat yun pero kasi yung... yung pagtawag niya sa aking ng Baby Ko atska yung pagtawa niya, namiss ko talaga. Is he seducing me or something?

"You've got to be kidding me hyung."

"Wala kang kasama di ba? Paano kung may magnanakaw na makapasok? Rapist? Kung dati nga na naandyan sina Mama at hyung mo, napasok kita, ngayon pa na wala sila?" Kung maka'mama siya ah. Tss.

"I've grown up.." Umiwas ako ng tingin sa kanya. "..Nothing to worry about."

Tumalikod na ako sa kanya at binuksan na ng tuluyan ang pinto. Alam kong papasok din siya. Si Chanyeol kasi yan eh. Oo na, nagpapakipot lang ako. Alam ko ang gusto niyang mangyari. Sex partners kami di ba? *sigh.

Narinig ko ang pagsara ng pinto at pagkakalock nito. See, sabi na eh papasok siya.

"Sehun..." Yung boses niya sobrang lungkot kumpara kanina. Lumingon ako sa kanya at nagtama ang mga mata namin. Galit, sakit, lungkot, saya at kung ano ano pang emosyon ang makikita mo sa mga mata niya.

"Bakit siya? Bakit siya pa?" Naguluhan ako sa tanong niya. Ano bang tinutukoy niya? Sino ba ang tinutukoy niya?

"Ha?"

"Bakit si Baekhyun? Bakit bestfriend ko pa?" Natigilan ako dahil sa tanong niya. Hindi ko alam ang isasagot ko. Pero walang kami ni Baekhyun at wala ding kami ni Chanyeol kaya bakit kailangan kong magpaliwanag sa kanya?

Lumapit siya akin, hindi ko magawang gumalaw. Niyakap niya ako ng mahigpit. "Sehun, ako na lang ulit. Tayo na lang ulit. Please... Mahal na mahal kita." At narinig ko ang hikbi niya. Iniiyakan niya ba ako? Bakit ba ganito ka hyung? Bakit hindi kita maintindihan? Noong una pinaramdam mo na mahal mo ko. Tapos sabi mo nilibog ka lang. Then now, bakit pinaparamdam mo na naman sakin na mahalaga ako sayo higit pa sa isang kaibigan? Na mahal mo ko?

Hindi ko magawang gumalaw o magsalita. Naguguluhan ako sa nangyayari. Panaginip lang ba 'to?

"Pagod na ako, Sehun. Pagod na pagod na. Pagod na yung puso kong masaktan kapag may kasama kang iba. Pagod na yung mga mata ko na makitang masaya ka sa iba. Yung labi mo, gusto ko sakin lang yan. Na sa akin ka lang. Sehun.. Magsimula ulit tayo.. Please?"

Hindi ako sumagot. Hindi ko alam. Sa daming nangyari, hindi ko na alam. Eto yung gusto kong mangyari sa kanya noon, ang makitang nasasaktan siya, yung maramdaman niya din yung sakit. Pero ngayong nakikita ko na siyang nasasaktan, bakit parang dobleng sakit yung nararamdaman ko? Ganito ko pa rin ba siya kamahal? Gusto kong punasan yung mga luha niya at sabihing okay na lahat pero hindi ko magawang kumilos sa kinatatayuan ko. Natatakot ako.

Humiwalay siya sa akin at nakatungong pinunasan ang mga luha niya bago tumingin sa akin.

"Kung.. Kung kay Baek ka talaga sasaya, kung mahal mo talaga siya.. Hahayaan na kita. Pero may isa lang akong hiling. Sana.. Sana kahit ngayong gabi na lang maging akin ka. At bukas na bukas din.. papakawalan na kita.." Sabi niya at hinalikan ako. Hindi ko pa rin maprocess lahat ng sinabi niya. Pero dadamahin ko muna 'tong nangyayari ngayon. Bahala na bukas.

I put my arms around his neck ang kissed him back. I pulled him closer to me to deepen the kiss. He grabbed my waist and he slightly lift me up and I wrapped my legs to his waist. He started to walk without breaking the kiss until we reached my room.

Dahan dahan niya ako binagsak sa kama ko. Humiwalay na siya at tiningnan ako sa mata. Nasa leeg pa rin niya ang braso ko at nasa waist pa rin niya ang legs ko.

Siniil niya ulit ako ng halik at tinugon ko namang agad iyon. Hinuburan na niya ako ganun din ako sa kaniya.

Pinasok niya ako at pinaramdam niya sa kin ang pagmamahal niya. Wala kaming ibang iniisip ngayon kundi ang isa't isa. Hanggang sa labasan na kami pareho.

Nakayap lang siya sa akin ng mahigpit at ganun din ako. Nakasubson ang mukha ko sa dibdib niya habang nilalaro niya ang buhok ko.

"Goodnight. I love you, Baby ko."

Rinig kong bulong niya pero hindi ko na nagawang sumagot dahil nakatulog na ako sa pagod.

-

Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko. Tiningnan ko ang dalawang gilid ko. Wala siya. Panaginip lang ba yun? Pero ng tingnan ko ang sarili ko, wala akong damit at yung butas ko ay medyo mahapdi. Hindi yun panaginip, totoo lahat yun. Yung mga sinabi niya na---

"Sana.. Sana kahit ngayong gabi na lang maging akin ka. At bukas na bukas din.. papakawalan na kita.."

"papakawalan na kita.."

"papakawalan na kita.."

"papakawalan na kita.."

"papakawalan na kita.."

H-Hindi. Hindi niya ako iiwan di ba? Sabi niya mahal niya ako.

Dali dali akong tumayo kahit na medyo mahapdi pa ang butas ko. Kinuha ko yung boxer ko at sinuot pati na rin yung tshirt ko kagabi. Binuksan ko ang pinto ng banyo ko dito sa kwarto, wala siya.

Lumabas ako ng kwarto at dumiretso sa kusina, wala siya. Sa dining area, wala din siya. Tumakbo ako papuntang living room, wala din siya dun.

"Chanyeol!!!" Sumigaw ako kasi baka tinataguan niya lang ko. Pero walang sumagot. Yung puso ko sobrang bilis na ng tibok at binabalot na rin ako ng takot. Sehun, hindi ka niya iiwan. Kumalma ka.

Lumabas ako ng bahay para icheck kung nandun pa yung kotse niya. Naandun pa naman yun di ba? Hindi siya umalis di ba?

Nang makalabas ako, dun na nagsimulang magpatakan ang mga luha kong kanina ko pa pinipigil.

"Tangina mo ka, Park Chanyeol."

---To be Continued---

Sorry kung hindi ako makareply sa mga comments niyo. ✌️ binabasa ko naman, huwag kayong magalala, hindi ko lang talaga alam irereply ko. Huehuehue.

Do VOTE and COMMENT. Thankyou :*