အပိုင်း ❤30
နွေရာသီသို့တဖန်ပြန်ရောက်လာသဖြင့်နေရောင်မှာပူပြင်းစွာဖြာကျနေသည်။
ထိုသို့ပူနေပေမဲ့လူအများကတော့သွားလာနေကြသည်။
ဝမ်ကတော့ဟိုတစ်နေ့ကအိမ်ကိုလာပြီးထဲကမတွေ့ရတော့။
ဝမ်ကသူ့ပါးနဲ့အတူအလုပ်ဝင်နေတယ်တဲ့။
ကျွန်တော်သာအိမ်မှာမားကိုဟင်းကူ
ချက်လိုက်ပန်းချီဆွဲလိုက်။အပင်လေးတွေစိုက်ပြီးရေလောင်းလိုက်နဲ့မအားလပ်။ဝမ့်ကိုသတိရလို့တွေ့ချင်ပေမဲ့သူမှမအားတာ။
ဒီနေ့ကသကြ်န်အကြိုနေ့။
ဝမ့်ကိုရေလောင်းဖို့သွားတော့ဝမ်ကသူ့ပါးနဲ့အလုပ်ကိစ္စပေါ်လာလို့သွားလိုက်ပြီတဲ့။ဘာကိစ္စလဲတော့မသိပါဘူး။
မနက်ဖြန်တော့ဝမ်နဲ့အတူလျှောက်လည်ချင်သည်။ဝမ်ညနေစောစောပြန်လာပါစေလို့
ဆုတောင်းမိတယ်။
ကံကောင်းစွာပဲညနေကျ
ဝမ်ပြန်ရောက်လာပြီးသူ့ဆီလာတွေ့
တယ်။
''ဝမ်ပြန်လာပြီလား''
''အင်း..ငါပါးနဲ့လိုက်သွားရလို့မင်းကိုရေမလောင်းရသေးဘူး''
''ငါလဲမင်းကိုရေလောင်းဖို့စောင့်နေတာ''
နှစ်ယောက်သားပြုံးလိုက်ကြတယ်။
အိမ်ထဲဝင်ကာရေသန့်ဘူးကြီးနှစ်ဘူးယူပြီးတလဲ့စီလောင်းလိုက်ကြတယ်။
''သကြ်န်ကျပြီဟေ့''
သူတို့အတွက်သကြ်န်ကသူတို့နှစ်
ယောက်အပြန်အလှန်ရေလောင်းရမှသကြ်န်ကပြီးပြည့်စုံသွားတာ။
ရေလောင်းပြီးတော့
''ဝမ်ငါမင်းနဲ့အတူသကြ်န်မှာလျှောက်
လည်ချင်တယ်''
''အင်းမနက်ဖြန်သွားကြမယ်လေ
ခုကမိုးချုပ်နေပြီ''
''အင်း..ရှောင်းကျန့်စဥ်းစားသလိုလုပ်ပြီး
''မင်းကသကြ်န်အကကတာကြည့်ရတာကြိုက်တယ်မို့လားငါတို့ခုညသွားကြည့်ရအောင်လေ''
''မကြည့်ချင်တော့ပါဘူး''
''ဟင်ဘာလို့လဲအရင်ကဆိုသကြ်န်အကကိုမင်းအရမ်းကြည့်ချင်တာလေ''
YOU ARE READING
ပိတောက်နဲ့ သင်္ကြန်❤ကျန့်ကျန့်နဲ့ဝမ်ဝမ်
عاطفيةပိတောက်ပန်းလေးကနွေရဲ့အလှကိုဖော်ပြသလိုသူ့ရဲ့အဓိပ္ပါယ်က ''မင်းက ကိုယ့်အတွက်ရှားပါးတဲ့ဆုလာဘ်ပါ''တဲ့ ''ရှောင်းကျန့်မင်းကငါ့ဘဝရဲ့အလှပဆုံး ကမ္ဘာလေးတစ်ခုဖြစ်သလို ငါ့ဘဝရဲ့ရှားပါးတဲ့ဆုလာဘ်တစ်ခု အဖိုးတန်ရတနာလေးပါကွာ'' wang yi bo ''ပန်းပိတောက်လေးတွေကမိုးရေပက် ...
