The Invisible Man / Taekook

"Burada kal"

*
[ Bölümler yorum sayısına göre geliyor]

İg hesabım: mabelulkesii

*

Çırpıcı ile karıştırdığım çorba, kaynamaya başladığında elime kaşığı alıp, içine daldırdım. Yüzeyi az bir miktar dolunca, kaşığı ağzıma götürüp, çorbanın tadına baktım. Kaynağından dolayı oldukça sıcaktı. Bu yüzden ağzımı yakmıştım.

Ocağın altını kapattım. Daha sonra boş bir kaseye, iki kepçe olacak şekilde koydum. Kaşığı, limonu, çorba kasesini tepsiye tek tek yerleştirdim. Fakat gözüm sürekli una takılıp duruyordu. Ve aklıma çok uçuk fikirler geliyordu. Eğer bu fikirleri gerçek hayata dökersem, Bay Kim'in gazabından kurtulamazdım. Ama ben yine de yapmak istiyordum.

Elimi una batırıp, bir avuç dolusu aldığımda hiç düşünmedim. Sımsıkı avucumu kapatıp, parmaklarımın beyaza boyanmasını izledim. Kesinlikle Bay Kim beni gebertecekti! Ama yine de yapacaktım.

Tepsiyi parmak uçlarımla tutup, odaya doğru ilerlediğimde alacağım tepkiyi düşünüyordum. Hasta hasta uğraşmak biraz canice gelse de, ona yardım da etmiş olacaktım. Hem, böyle çok ürkütücü görünüyordu. Ne kadar uçan kıyafetlerin altında bir beden olduğunu bilsem de , insan garipsemeden edemiyordu işte.

Odaya girdiğimde Bay Kim'in doğrulduğunu fark ettim. Giydiği kazak, yatağın başına yaslıydı. Beni izlediğini hissettim. Daha sonra tepsiyi komodinin üzerine yerleştirip, yatağın kenarına oturdum. Hala avcumda bir dolu un vardı. Ve bunu Bay Kim daha fark etmemişti.

"Keşke hiç uğraşmasa-" diyemeden hapşırdı Bay Kim. Gövdesi hafifçe eğilmişti. Kollarını yüzüne doğru kıvırdığını gördüğüm de ise, eliyle ağzını kapattığını anladım. Yavaşça kolunu yüzünden çektiğinde, hamlemi yapıp, bir avuç unu suratına doğru fırlattım. Anında un yüzünde dağıldı. Ve yüz şekilleri belirginleşti. Şu an gözlerini sımsıkı yummuş, beyaz bir yüz görüyordum.

Hala garip görünüyordu. Ama öncekinden daha iyiydi.

"Jungkook!" diye bağırdı ilk önce. Daha sonra kolunu kıvırıp, yüzüne doğru götürdüğünü görünce, ona engel oldum. Şimdi bakışları benim üzerimdeydi. Kaşlarının hareketinden anlamıştım.

Bu haline küçük bir kahkaha atamadan edemedim. Yüzünün ifadesi çok komikti. Kaşları çatılı, dudakları unun beyazı ile aralıktı.

"Öncelikle çok özür dilerim Bay Kim. Size çorbayı ben içirmek istiyordum. Fakat ağzınızın yerini göremediğim için böyle bir yol düşündüm" dedim tekrardan kıkırdarken. Elim hala, kıvrık kolundaydı. Bay Kim'in ise bakışları yumuşadı birden söylediklerime. Alnına düşen bir kaç tutam saçına bile un sıçramıştı. Hafiften belliydi. Kirpikleri bile bembeyazdı şu an.