Sıradan 3. sınıf üniversite öğrencisi olan Omega Jeon Jungkook'un başı , görünmeyen alfa profesörü ile beladadır...
Not: H.G.Well - Görünmeyen Adam kitabından esinlenmiştir...
Taekook / Omegaverse
#7- Bilim kurgu 290323
#1- Omegaverse 260623
#35- t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hi Gays
Sınır: 500 yorum
*
Ellerim titriyordu...
Sevdiğim adamın, dizlerinde olan ellerim tir tir titriyor, bir ağabeyime bir de artık göremediğim adama bakıyordum. Fakat gördüğüm tek şey, tül perdenin kıvrık tutamlarıydı.
"Bu ne sikim şey böyle?" dedi ağabeyim, onca uzan sessizliğinin ardından, irileştirmiş olduğu şaşkın hareleriyle bakıyordu Taehyung'a. Daha doğrusu, koltuğa oturmuş olan hayaletimsi kıyafetlere.
"Taehyung, iyi misin?" dedim ağabeyimi görmezlikten gelerek. Onu daha sonra halledebilirdim. Benim için şu an Taehyung'un sağlığı daha önemliydi. Alfamın, saçının teline bile zarar gelmesini istemiyordum. Yüreğim, onun yaşadığı acıya dayanamazdı. Minik kalbim, onun yaşadığı acının bin katını bana yaşattırırdı.
"Güzelim" dedi dizlerinin üzerinde olan ellerimin üzerine ellerini koyduğunda. Göremesem de avucunun sıcaklığını, elimin yüzeyinde hissedebiliyordum.
"Endişelenme, iyiyim" diyip elimi sıktığında, gözlerimi kapatarak, elimin üzerinde ki elleri avuçlarım arasına aldım. Ve dudaklarımı, Taehyung'un ellerine bastırdım. Eklemli hissiyatı, yumuşak dudaklarım ile temas etti.
"Tanrım! Burada neler oluyor?" diyen ağabeyimin sesini duyduğumda, avuçlarım arasında ki eli bırakıp, ağabeyime döndüm. Çattığı kaşlarının altından, bana bakıyordu.
"Hyung, lütfen otur. Sana her şeyi anlatacağız." diyip ellerimle koltuğa oturmasını işaret ettiğimde, Junghyun'un alnı kırıştı. Ve tek kaşını kaldırarak " anlatacağız derken? Burada ki herkes, bu olayı önceden biliyor muydu?" diye sordu.
Gözlerini Jimin'de ve Yoongi'de gezdirdi. İkisinde de belli bir tepki olmadığını fark edince, bana döndü.
"Bana sakın bir hayaletle sevgili olduğunu söyleme" diye bir ciddiyetle konuştuğunda, duyduğum küçük kıkırtı sesi, ortamda ki bütün ciddiyeti söndürmüştü. Jimin, elleriyle dudaklarını kapatarak, kikir kikir gülüyordu çünkü, ağabeyimin dediğine.
"Hayalet değil!"
"Hayalet değilim!"
Kendi ses tonuma karışan, Taehyung'un ses tonu duraksamama neden olduğunda, bakışlarım istemsizce Taehyung'u buldu. Daha doğrusu, koltuğun arkasında ki tül perdeyi.
