Merhabalar Uğur Böceklerim 🐞❤️ Upuzun bir bölüm oldu, lütfen yorum yapmadan geçmeyin, iyi okumalar.
______________________________________
Bahar ciğerlerindeki havayı boşaltıp, gözlerini yumdu ve olacakları kabullendi, buraya gelerek hayatını tehlikeye attığının ve ne derse desin, karşısındaki adamı ikna edemeyeceğinin farkındaydı, zaten altı yıldır öleceği günü iple çekmiyor muydu?
"İyi uykular güzel kız-"
"Safir, Kurt abi arıyor."
Bahar'ın arkasındaki adamlardan biri, cebinden telefonunu çıkartıp, Bahar'a silah doğrultan adama uzattığında, Bahar gözlerini açıp karşısındaki adama baktı. Safir telefonu Volkan'dan alıp, Bahar'ın gözlerine bakarak, istifini bozmadan açtı.
"Buyur abi?"
"Seyahat nasıl?"
"Bavulda küçük bir faremiz var, hangi delikten girdi biz de anlayamadık."
"Ne faresi lan!? Delirtmeyin adamı!"
"Genç bir kız, kim gönderdi bilmiyorum ama var birileri aklımda, kapana kısıldı nasılsa merak etme, bakarız çaresine."
"Dokunmayın kıza, ben dönene kadar malikanede misafir edelim. Öğrenelim bakalım kimin haşeresi."
"Tamam abi, oldu bil."
Kurt telefonu kapattığında, Safir telefonunu Volkan'a geri verip, elindeki silahı beline yerleştirdi ve baş hareketiyle adamlarına işaret verdi.
"Kızı minibüse alın, malikaneye gidiyoruz. Mösyö, iyi geceler."
Yaşlı adama selam verip, fabrikadan çıktı ve fabrikanın önündeki siyah minibüse bindi. Bahar diğer adamların zoru ile minibüse bindirildiğinde, minibüs çalıştı ve bir bilinmeze doğru yol aldı. Tirtir titreyen kadın, karşısındaki adama bakmaktan dahi çekiniyordu fakat bir şeyden emindi o da bugün ölmeyeceğiydi.
Minibüs malikanenin garajına girdiğinde, Volkan minibüsten inip garajın kapısını kapattı. Safir, Bahar'ı dirseğinden tutarak minibüsten indirdi ve karşısına geçip, ellerini ceplerine yerleştirdi.
"Abi gelene kadar burada bekleyeceksin, kaçabileceğini sakın ama sakın düşünme."
Bahar korku ile etrafına bakındı, burada, garajda kilitli mi kalacaktı yani? Safir garajın köşesindeki alet edevatı karıştırıp, kalın bir ip buldu ve Bahar'ın elini sıkıca bağladı, Bahar bağlanan ellerine çaresizce bakarkenz Safir ve adamları arkalarına dahi bakmadan garajdan çıkıp, kapıyı kilitledi. Bahar'ın tek yapabildiği duvar dibine çöküp, dizlerini kendine çekmek oldu. Genç kadın istemsizce sorguladı; Safir orta yaşlarda bir adamdı, bu abi dediği kimdi ve Safir dahi ona abi dediğine göre kaç yaşındaydı?
Garaj soğuk ve rutubetliydi, burada ne kadar kalması gerekiyordu? Bahar sinirleri bozulduğu için istemsizce güldü, hakettiği yer de bundan farksız değildi. Belki de tanrı onu bu şekilde cezalandırıyordu?
"Eğer oralarda bir yerlerde bir yaratıcı varsa, adaletli bir tanrı olmalı..."
Genç kadın gözlerini kapatıp, başını arkasındaki duvara yasladı, babası da böyle mi hissediyordu? Ait olmadığı bir yerde günden güne çürümeye mahkum etmişti onu, kendinin her bir zerresinden tiksiniyordu.
"Seni çok özledim baba..."
Sağ elinin bileğindeki uğur böceği dövmesine baktı ve buğulunan gözlerini, elinin tersi ile sildi. Ağlamanın kime ne yararı vardı; ne Bahar'ı garajdan ne de babasını hapishaneden çıkartamazdı.
Düşünceleri arasında boğuşurken, saatlerce düz duvarı izlemiş, kendisine ne olacağına dair bir an bile düşünemişti, her gün bir bataklığın içinde yaşamaktansa, bir gün ölmeyi tercih ederdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kılıç Ası
Romance"Çocuğumu taşımanı istiyorum ya da en azından rol yapmanı..." Bir kaç kelime genç bir kadının hayatını ne kadar değiştirebilir? Bahar hiç ummadığı bir anda, tek bir gecede; yabancı bir adamın soyadına mıhladı ismini, hayatını, ona adayacağını bilmed...
