Fark Etmeden Senin Olmuşum // Sadgül

12. bölüm

Sadi ve songül ellerindeki pilav poşetlerini görevliye teslim ettikten sonra eve doğru yürümeye başlamışlardı.

Songül, sahilden beri takip edildiklerini fark etmişti ama adama hiçbir şey çaktırmamıştı. Artık eve yaklaştıklarında songül köşeyi dönüp silahını eline aldı ve Sadiye sus işareti yaparak beklemeye başladı.

Çok geçmeden köşeyi dönen adama silahını çekip konuşmaya başladı.

Songül: kimin itisin lan sen?

Adam: yenge ayıp oluyor ama, ağam birşey demeyecek misin?

Sadi: yaver?

Yaver: nasılsın ağam?

Songül: noluyo be burda, kimsin sen?

Sadi, üzerindeki şaşkınlığı attıktan sonra gülerek yaver'in yanına gitti ve elini omzuna atıp Songül'ün silahını işaret ederek konuşmaya başladı.

Sadi: indir indir, tehlike yok. Yaver benim can dostumdur, ondan zarar gelmez bize.

**

Songül: ee yaver nasıl buldun bizi?

Sadi, songül ve yaver eve gelmişlerdi, Sadi menengiçleri kavururken songül de Yaver'i sorguya çekmişti.

Yaver: şimdi yenge ağam bana "köye git yuva kur" falan dedi sonra da teslim olmaya gitti ama ben gidemedim. Onun iyi olduğunu bilmem gerekiyordu bende sizi takip ettim. Ama merak etmeyin kesinlikle takip edilmedim, bu konuda eminim.

Yaver'in cümlesini bitirmesiyle elinde fincanlarla çıktı mutfaktan genç adam. Kahveleri teslim ettikten sonra her zaman ki yerine geçti ve arkasına yaslandı.

Sadi: koçum anlıyorum beni merak ettin ama savcının kesin emri var kimseyle görüşemem, yasak.

Yaver: ağam vallahi ben senin iyi olduğunu gördüm ya yeter bana, giderim ben. Sorun çıkarmam merak etmeyin siz.

Sadi: köye mi gideceksin?

Yaver: yok be ağam, burda bir yer tutar yaşar giderim ben. Ne uzak ne yakın, en iyisi.

Genç adam, elindeki fincanı sehpaya bırakarak kendisini seyreden kadına baktı.

Sadi: sen ne diyorsun songül?

Songül: iki dakika konuşabilir miyiz?

Sadi, oturduğu yerden kalktı ve kendi odasına doğru ilerlerken onu seyreden adama seslendi.

Sadi: tabiki, yaver oğlum bekle sen. Biz iki dakika konuşup gelicez, bir yere kaybolma sakın.

Yaver: tamam ağam, burdayım.

Songül de adamın peşinden odaya girince kapıyı kapatıp yatağın kenarına oturdu. Sadi de aynı genç kadın gibi oturdu yatağın kenarına.

Songül: yaver tam olarak kim Sadi?

Sadi: nasıl yani?

Songül: o da senin gibi bir polis ya da asker mi yoksa bir mafya mı diye soruyorum?

Sadi: he öyle. Şöyleki yaver benim gibi polis ya da bir asker değil ama kötü birisi de değil. Yaver benim can dostum. Abisi yani Bilal emanet etti onu bana, hani demiştim ya yetimhanede bir çocukla tanıştım diye he işte o çocuk Bilal, yaverin abisiydi. Yaver o zaman 6 yaşında falandı o yüzden hatırlamıyordur beni ama ben askerden döndüğümde hastaydı ve yaveri bana emanet etti Bilal. O günden beri hiç ayrılmadık biz. Ben nereye gidersem peşimden geldi, ben onu korudum o beni. Eğer görevi tehlikeye atıyor dersen bir şekilde yollarım onu ben. Ama ondan bize zarar gelmez.