Bilmediğim bir adamın da dediği gibi hikayeler hep bir yere taşınma yada bir yerden ayrılma ile başlar. Onun gibi bir şeydi işte hatırlayamadım şimdi sözü.
Benim hikayem de İstanbul'dan Ankara'ya taşınmam ile başladı. İstanbulun en nezih semtinden A...
"Bu kadar hızlı olacağını beklemiyordum." Dedi yandan piç gülüşünü atarken.
"Ha" diye bir şaşırma nidası döküldü dudaklarımdan. Gerçekten de ne demek istediğini anlamamıştım.
"Yok bi şey." Deyip ayağa kalkmaya çalıştı. Hemen koluna girip onu yönlendirdim.
İçiten içe sorgulama kısmına başlamıştım. Ben neden şu şehirdeki tek düşmanımla omuz omuzayım?
Ne kadar içimden sorgulasam da bu durumu sonuçta yardıma ihtiyacı vardı onu öylece bırakamazdım ya.
Onu yatağa yavaşça yatırdım yüzü arada sırada acı çeken bir hal alıyordu o dişlerini sıkıp gözlerini yumdukça benim de canım acıyordu sanki. O sırada yeni aklıma gelen şeyle bende kaşlarımı çattım.
