6 CELLS

Chapter 22: Fan-Being

Rovic's P.O.V.

Langya ako.

Basta basta na lang ako nag walk out sa harapan nila kanina. Ang bastos ko diba? Yun talaga. Nature ko na yun. Kaya masanay na kayo.

Alam niyo ba kung ano yung ginawa ko? Siyempre hindi. (Ang tanga ko naman) Simple lang naman.

NAUNA AKONG UMUWI.

MAG ISA.

Hinayupak rin kasi yung Louie na yun. Hindi man lang niya sinabi sakin kaagad. Ang hilig niya palagi sa surprise eh. Well, eh ang hilig ko naman magpa suspense. Kaya quits lang ata kami. XD

I came home because....Gusto ko lang. Anong pake niyo? Lol. Pero seriously, may natanggap kasi akong txt eh. Txt galing kay AMANDA.

Kaya ayon, nag panik kaagad ako. Nagulat kasi ako eh. Emosyon yung nagdala ng mga paa ko papuntang exit ng mall. Si Louie rin naman yung may kasalanan eh. Hindi niya kaagad sinabi sa'kin na NANDITO NA SINA AMANDA. Kaya ayon, nang sinabi yun ni Amanda sa txt, kumaripas kaagad ako pauwi. Tinawagan ko si Papa para ipasundo ako. Mabuti lang at hindi pa nakauwi si Manong Pong. Kung nangyari man yun, tiis tiis na ko sa pag commute at traffic.

Pero mabuti na lang at timing yung pagkakataon. In good mood siya ngayon. Which carried me here. Sa harap ng bahay nina Louie. Madilim na pero, I tried to ask for the perfect timing na tawagan si Amanda na nandito ako sa labas, at gusto ko na siyang makita. Ang awkward nu? Haha. Bahala na. Basta. XD

"Sir Rovic, matagal pa ho ba kayo?" Sabi ni manong pong na naiinip na ata sa loob ng sasakyan.

Nasa labas naman ako.

"Umm. Sandali lang ho manong."

"Tawagan mo na kasi. Totorpe torpe pa." aba, akalain mo? May alam si manong sa Torpe torpe na yun. Haha.

"Tsssk. Yung nga yung problema manong eh. Hindi ko magawa. Kasi naman, sino bang online friend at isang simpleng bestfriend ng pinsan mo ang magkakandarapang pumunta sa bahay niyo ng gabi para lang makita ka?! Ang weird naman kung ganun." I answered.

"E anong plano mo? Tatayo lang dyan at mag----" hindi man lang natapos ni manong yung sinasabi niya when a car suddenly arrived sa harap ng gate.

Kinakabahan ako. Baka, si Papa yun ni Louie o di kaya'y pamilya nina Amanda. At baka mapagkamalan ako ditong stalker at akyat bahay gang. Pero, anlabo nun. May akyat bahay bang naka skinny jeans at shirt-jac at naka sneakers pa na walang takip ang mukha? At gwapo pa! Hu! B-)

Ashitsuke! Huminto pa yung sasakyan nila! Pero wait, siyempre naman, alangan naman didiretso yun nang nakasarado pa yung gate?! Haha. (Magkano ba yung Common sense? Bibili ako)

Pero mas aSHITsuke! Bumukas yung bintana!! (Horror ba to?)

"Hoy! Ulol! Anong ginagawa mo dito?!" FVCK. Si Louie lang pala. Haays. Kala ko si Daddy ko na. Ahh este, ni Amanda pala. x)

"Uii! Timing!" Lumapit ako sa sasakyan niya. Ngayon lang ata sila nakauwi galing sa mall kanina. "Wala lang, na miss ko kasi yung doormat niyo. Kaya naisipan kong bumalik dito sa bahay mo," I answered.

"Eh bat di ka pa pumapasok?"

"Eh, nahiya kasi ako sa bermuda niyo. Masyadong green" sagot ko naman.

"T@e mo! O sige na! Sabay na tayong pumasok! Alam ko namang ako lang yung hinihintay mo para makapasok sa bahay ko't ma meet na si Amanda."

Bokingero. -_-

"Yung doormat niyo yung sadya ko remember?" Haha. "Manong! Sandali lang ho ah." I added at sumabay sa sasakyan ni Louie papasok sa bahay nila. Kinindatan lang ako ni manong pong. Yun. Okay lang to sa kanya. Kahit na, pahinga na sana niya ang mga ganitong oras.