Hoseok'dan:
Bugün Yoongi'den özür dileyecektim ama Namjoon hyung
onun şuan kimseyle konuşmak istemediğini, yanlız kalmasının iyi olduğunu söylediği için vazgeçtim.
Bugün okula gelmemişti ve merak ettim. Okul çıkışı yanına gitmek geliyordu içimden ama gidersem Namjoon ve diğerleri kızabilirdi.
Derste aniden kalemi bıraktım ve başımı ovalamaya başladım.
Bayan Myung benim hasta olduğumu düşünürse erken çıkmama izin verirdi. Böylece Namjoon hyung görmeden Yoongi'nin yanına gidebilirdim.
Bayan Myung beni fark etmeyince kolumla sıramda duran suyu devirdim.
"Oh, özür dilerim. Biraz kötü hissediyorum da." dedim sesimi kısarak.
"İyi değil isen çıkabilirsin Hoseok."
Rol yaptığımı anlamasın diye
"Hayır, gerek yok efendim. Dersten kalmak istemem." dedim.
"Pekala, sen bilirsin Hoseok."
Ee bu ısrar etmedi. Hemen durumu değiştirmeliydim.
"Aslında gitsem iyi olacak gibi." dedim hasta gözlerle bakarak.
"İyi, git madem."
Çantamı topladım ve sınıftan çıktım.
"Çok kolay oldu yha. Anandan oyuncu mu doğdun Hoseok?" diyip kendimi övdüm.
Acele etsem iyi olurdu. Namjoon hyung fark etmemeliydi.
Çantamı iki koluma takıp koşmaya başladım.
Sonunda Yoongi'nin evine vardım. Kapıyı iki üç kez çaldım. Biri gelip kapıyı açtı. Bu Yoongi idi.
"Gelebilir miyim?"
"Gel."
Trip atıyordu bence.
İçeri geçtim ve karşılıklı koltuklara oturduk.
"Sen neden okulda değilsin Hoseok?"
"Seni görmeye geldim."
"İyi yapmışsın." diyip kafasını koltuğa yasladı.
Yorgun gözüküyordu. Saçları bozulmuş, gözleri şiş ve ıslaktı.
"Ben... özür dilerim Yoongi."
"Niçin?"
"Bana sarılmana izin vermediğim için."
"Ben de özür dilerim Hoseok. Sana defol git dememeliydim. Değil mi?"
"Önemi yok Yoongi. Ben neden ağladığını bilmiyordum. Bir an sorunca..."
Sanki ruhunu çekmişlerdi. Öylece kafasını salladı.Gözleri yere dalmıştı. Birkaç kez hapşurdu.
"Hasta mısın?"
"Üşütmüşüm sanırım."
"Anladım."
Telefonu çaldı. "Geliyorum Hoseok." diyip mutfağa gitti.
