Not Defteri |Texting

|11|

Yazmaya doyamıyorum ckmxxoksso ama bir an önce Karan ve Kamer okumak istiyorum sanırım. O yüzden bu hızım comxosösa

Baktım okuduğum kitaplar ya askıya alınıyor, ya da kaldırılıyor, dedim kendim yazayım bari. Ne kaldırılsın, ne askıya alınsın cımdodmspqş

Babam içeride çiğköfte yaparken buradaysam, gerçekten sevdiğimden oxmdowşsöw

Uzatmadan bölüme geçelim efenim, iyi okumalar dilerim 🐥
____________________________________________________

Karan: Bugün müsaitsen görüşebilir miyiz?

Karan: Bu aralar işler baya yoğundu, ancak boşluk bulabildim.

Karan: Tabii uygun değilse başka bir günde boşluk ayarlarım ben.(12.10)

Siz: Uygunum aslında. (12.25)

Siz: Ama pastanede çok küçük bir işim var. Aden de burada zaten.

Karan: Tamam, oraya geleyim isterseniz? Hem yardımcıda olurum, iş bitince başka bir yere gideriz.

Karan: Ben pastanede de buluşurum sorun değil ama mahalleli daha birşey yokken dedikodu yaymasın.

Siz: Olur, iyi düşünmüşsün. Seniha teyze pusuda dedikodu bekliyor.

Karan: Peki, geliyorum ben?

Siz: Bekliyoruz.
__________________________

Biz mutfakta gelen malzemeleri yerleştirirken kapının üstündeki minik zil çaldı. Sanırım gelmişti. Mutfaktan çıkmama kalmadan kapıda sesi duyuldu, "Gelebilir miyim?" Yanına gittim.

"Gel tabii, hoşgeldin." Başını sallayarak tebessüm etti.

"Hoşbuldum, yardım etmek için erken geldim aslında." O daha cümlesini bitirmeden Aden bitmişti yanımızda. "Hoşgeldin enişte!" Kullandığı kelimeyle kızarırken karnına dirsek attım. Karan güldü.

"Hoşbuldum Aden." Kullandığı tabir hoşuna bile gitmiş gibiydi benim aksime.

"Malzemeler geldi az önce, dolaplara yerleştiriyorduk. Yardımlık birşey yok aslında," dedim dolaplara ilerlerken. Arkamdan geldiler. Aden zaten başladığı işinin başına döndü.

"Yardım edeyim ben. Siz çalışırken oturamam zaten."

"Peki, şuradakiler bu dolaba taşınacak," dedim elimle büyük meyve kasalarını gösterirken. Başını sallayarak kasaları hiç zorlanmadan alarak soğuk bölüme gitti.

Birkaç dakika sonra malzemeler hepsi taşınmıştı. Kapının önüne çıkarak istenilen siparişleri kuryemiz olan Ahmet'e verdim.

"Kimin bunlar Kamer abla?"

"Salih amcanın dükkanına ve 27 numaralı eve, gün var bugün biliyorsun," dedim elimdeki kağıdı göstererek. Onaylayarak kaskını taktı ve elimdeki paketleri arkadaki bölmeye yerleştirdi.

"Dikkatli sür."

"Tamamdır Kamer abla," dedi gaza basmadan önce.

İçeri girerek arabanın anahtarını aldım. "Çıkıyoruz!" diye seslendim içeri. Aden lavabodan çıkarken, Karan da mutfaktan çıkmıştı. Onlarda dışarı çıkınca pastaneyi kilitledim. "Nasıl yapıyoruz şimdi?" dedi Aden. Benimde bakışlarım Karan'a döndü.

"Hep gittiğimiz kafeye gidelim." Başımızı sallayarak onayladık.

Arabasının arka kapısını açarak konuştu, "Buyrun hanımlar."