Not Defteri |Texting

|35|

Selam! Ben geldim. Not Defteri'ne yazmayı özlemişim ben ya.

Bu bölüm bir sürpriz var, geçen bölüm önemli dediğim şey değil, başka bir şey.

Bu bölüm aramıza yeni katılan t_layana'ya ithaf. Yorumları ile çok destek oluyor kendisi 🏵️

Uzatmadan bölüme geçelim o zaman, iyi okumalar dilerim efenim 🪐

_______________________________

Fırındaki kurabiyeleri çıkarıp tezgaha bıraktım. Burnuma kokuları gelince derin bir nefes aldım, mis gibi olmuşlardı.

"Kendisi gibi güzel kokutmuş benim karım yine evi," diyerek içeri giren Karan'ı duyunca gülerek ona döndüm. Gözleri tepsiye değip bana döndüğünde gülümsedim. "Aden gelecekti ya, ona." Başını salladı anladığını belirtmek için.

Kolları belime dolanırken, "Biz de Akiflerle çıkarız diye konuştuk," dedi gözlerime sen ne dersin, dermiş gibi bakarak. Yanağına uzanıp, öptüm.

"Gidin tabii, Akif abim bahsetmişti dün konuşurken." Gülümsedi.

"Sana sormadan bir şey demedim ben." Sessiz bir gülüşle karşılık verdim. Hanımcı kocam benim.

"Yarın müsait ol, yeter. Biliyorsun, Ahsen konuşmak istiyordu." Neden böyle bir şey istediğini bilmiyorduk ama birkaç gündür morali bozuktu. Fazla düşünceliydi ve biz onun bu hallerine alışık değildik. Ablası gibi sürekli gülüp, güldürürdü çünkü.

Tekrar başını salladı saçlarıma bir öpücük bırakırken. Çenesini başıma yasladı. "Biliyorum, yarın evde olacağım." Belinde duran kollarımı biraz daha sıkılaştırdım.

"Sonrasında da müsaitsen dışarı çıkalım mı biraz?" Onun da kolları sıkılaştı.

"Çıkalım tabii bebeğim, uzun zamandır bir şeyler yapmıyorduk." Aslında çok uzun zaman değildi ama Karan, birlikte vakit geçirebilmemize önem veriyordu. Bu huyunu seviyordum, sadece yürüyüş yapmak için bile olsa çıkar ve o sırada da sohbet ederdik.

Başımı geri atıp yüzüne baktım. "Bateri çalalım mı? Dışarı çıkmasak da olur," dedim yüzüne bakarak. Dudakları kıvrıldı. Eğilip burnumun ucunu öptü.

"Olur, sen ne istersen onu yaparız."  Başımı tekrar göğsüne yasladım. Bugünü de onunla geçirmek isterdim ama Aden'i çağırmıştım. Uzun zamandır onunla eskisi gibi vakit geçiremiyorduk.

Tepsiye uzanıp bir tane kurabiye alarak dudaklarına uzattım. Geri çevirmeyerek yedi. Tepkisini merakla beklerken beğeni dolu bir mırıltı döküldü dudaklarından.

"O bal parmakların tadını mı vermiş sanki," dedi elimi tutup parmağımın ucuna bir öpücük bırakırken. Güldüm istemsiz. Bu adamın bana hissettirdikleri anlatılamazdı, ve hâlâ ilk gün ki gibiydi. Çocuk Kamer'in, çocuk Karan'a olan hisleri gibi.

O sırada kapı çalınca istemesem de kollarımı belinden ayırdım. Ben kapıya ilerlerken o da arkamdan geliyordu. Kapıyı açmadan gelen sesler ile Aden olduğunu anladığım için başımı örtme gereği duymadım. Kapıyı açınca Aden üzerime atladı.

"Dur kız," dedim gülerek. Kollarını boynuma doladı.

"Özledik bacım, evlendin göremez olduk." Geri çekilince Karan'a baktı.