Yaralı Kız

8. Bölüm

Şu an arabada Hale ile AVM ye gidiyorduk. 5 dakika sonra araba durunca indik. Ve AVM ye girdik.

Baya büyüktü. Hale koluma elime dikkat ederek koluma girip "ilk kıyafet bakalım olur mu ?" Dedi. Bende onu onaylayınca karşımızdaki mağazaya girdik.

Ben daha çok onu takip ediyodum o da eline bişeyler 'alıp bu nasıl' diyordu. Böyle beğendiğim iki parça kıyafeti almıştım. Hale de aldıklarıyla beraber kasaya ilerliyoduk.

Evet belki zengin dehildim ama kartım da para vardı. Çünkü olmak zorundaydı normalde asla bunu harcamazdım ama şimdi çıkmışken 'ben alamam paramı harcayamam' da diyemezdim. Tabu bu para olayını babam bilse bir kuruş bile bana bırakmadan alırdı. Saten başka bişey alamam bu kadar bana yeterdi.

Kasaya geldiğimizde Hale benden önce davranıp bugün Demir beyin verdiği kartı çıkartıp kasiyere verdi.

Hemen Hale'ye dönüp "teşekkür ederim ama ben verebilirim Hale" dediğimde hemen "ya abimin güzeller güzeli limitsiz kartı varken niye cebinden harcayasın. Bak abim kart vermiş. Hem itiraz istemiyorum sen hiçbirşey ödemiyosun bak ben de ödemiyorum eşitiz yani. Hem de ödenen bile abim bana kızar ne istiyosun bana mı kızsın hı kızsın mı? kızmasın."

Hale nefes almadan sıralarken koluma girmiş poşetleri korumaya vermiş yürüyoduk. Ama ben böyle kendimi rahat hissetmiyodum ki.

"Aaa hadi elbise bakalııım. Sonra gine kıyafet bakarız" dediğinde hemen "elbiseyi napcaz ki, yani sen istersen al ama ben istemiyorum"

Hemen "ya biz alalaım yapcak bişey buluruz hadi lütfeen" dedikten sonra ne desemde mağazaya girmiştik.

💮💮💮

Şu an akşam üstü olmuştu ve bizim daha yeni alışverişimiz bitmişti. Hale'nin bana zorla aldırdıklarını, bu çok da güzel diyerek aldırdığı elbiseler...
Ve içinde benim takamayacağım kadar elbise var.

Saten bi süre sonra gitcem. Korkuyorum acaba babam ne kadar dövcekti. Hatta dövmeyle kurtulacağımı sanmıyorum. Haaa yanlış anlaşılmasın sorun evde olmamam dehil. Sorun ona para getirmemem.

Çok merak ediyorum annem yaşasaydı babam,ben,annem ve kardeşim hep mutlu olsaydık nasıl olurdu diye. Ama pek de hayal kuramıyorum çünkü annem babam ölmeden önce de böyleydi.

Evet annemi çok özlüyorum keşke yaşasa hep annemle ve kardeşimle mutlu olsak diye. Ama annem de çok çekti. Ama şimdi annem yok ve acıyı ben çekiyorum. Evet üzgünüm hem de çok ama üzgünlüğüm annem olmadığı için.

Yoksa babamın anneme ya da kardeşime zarar verceğinden bana vermesini isterim...

"ÇİSE" Diye bağıran sesle korkuyla ve dolan gözlerimle etrafa baktım. Hale'ye baktığımda mahçup gözüküyordu."Şey ben bir kaç kez seslenince sende duymayınca birazcık sesimi yükselttim özür dilerim" diyd uzunca bi açıklama yapınca bağıran kişi Hale olduğu için rahatça nefesimi verdim.

"Önemli değil dalmışım sadece. Eee şey şimdi nereye gidiyoruz"

"Bir tane lokanta var oranın tatlısı da çok güzel"

"Tamam"

"Giderken alimleri de arayalım onlarda gelsinler"

Diyerek arabaya doğru yürüdük.

...

Şimdi lokantaya gelmiş Burak abileri bekliyoduk.

"Bu güzellikler bu mekana fazla değil mi?"

Diyen sesle yanımıza baktığım da Burak abinin geldiğini gördük. Hale ile ben ayağa kalktık. Burak Hale'ye sarıldıktan sonra bana yaklaştı. Banada mı sarılcaktı? Bende kollarımı açınca bana da sarıldı. Çok garip bi histir.