Will it ever get better x de bankzitters

"Dit kan toch niet goed zijn"

Robbie is voor dit weekend weer n keer thuis bij zijn ouders en zusje. Hij is wel zenuwachtig om zijn zusje weer te zien. Het ging namelijk niet zo goed met haar de laatste tijd. " goedemiddag allemaal!" Roept Robbie in een vrolijke stem als hij binnenkort. " goedemiddag lieverd, lang niet gezien" zegt Robbie zijn moeder. " nee klopt sorry mam, we hadden veel opnames en natuurlijk de verhuizing naar casa del huts." Verteld Robbie tegen zijn moeder
. "Waar is Daantje eigenlijk?" "Oh die is boven op haar kamer, ze zou het vast leuk vinden om je weer een keer te zien" zegt Robbie zijn vader.
Robbie loopt snel naar boven, hij heeft zijn zusje al lang niet gezien of gesproken.

(Robbie zijn Pov)
Ik klop aan *klop klop* maar ik hoor niks. "Dat is raar??" Denk ik bij mezelf *klop klop* "Daantje als je deze deur nu niet open maakt kom ik naar binnen" ik hoor nog steeds niks en besluit om gewoon naar binnen te gaan. Maar wat ik daar aantref is niet goed.

Daar ligt ze dan, mijn zusje. Ze ziet er slechter uit dan ooit. Ook al is ze gewoon 20 is ze alsnog MIJN kleine zusje. Ze is helemaal wit, grote donkere kringen onder haar ogen, en gaat kamer ruikt muf. Naar stof en... nee dat kan niet. Haar kamer ruikt naar jointjes. Maar dat zou zijn zusje toch nooit doen. Ik kijk rond. En daar ligt een pakje met jointjes. Dit kan toch niet goed zijn. En hoe hebben mijn ouders dit nooit opgemerkt.

Sorry voor dit korte deeltje!! Dit is mijn eerst boek dus pls geen haat geven. Maar ja ik hoop dat t eerste stuk n beetje leuk was.