Will it ever get better x de bankzitters

Potje FIFA

(Daantje's Pov)
Het is de volgende ochtend en ik word langzaam wakker. Godverdomme, ik merk nu pas wat voor een vreselijke kater ik heb. Ik had niet eens zo veel gedronken. Milo ligt nog langs mij te slapen. Ik hoor hem zachtjes snurken. Ik stap uit bed om even te douchen en mij klaar te maken.

Ik loop naar de badkamer en zet de douche aan. Ik kleed me uit en stap onder de warme douche. Als ik mijn haren en mijn lijf heb gewassen zet ik de douche uit, en droog ik mij af. Ik pak even wat kleren van Milo want die van mij liggen in de kamer waar Emilie, Frank en Rutger slapen. Hij vind het vast niet erg. Ik kam mijn haren en loop dan naar beneden.

Ik maak wat te eten voor Milo en leg er een paracetamol bij. Omdat ik wel wist dat omdat hij nog veel meer had gedronken dat zijn kater nog 10 keer zo erg is. Ik ook zelf ook even een paracetamol, en een dextro. Ik heb nu al 2 dagen niks gegeten. Alleen dextro en soms een banaan. Ik ben trots op mezelf dat ik het nu al zo lang volhoudt. Ik schrik uit mijn gedachtes als Matthy opeens de keuken binnen komt. "Goeiemorgen Matt." "Goeiemorgen Daantje, ik ga effe een ontbijtje maken voor Carolijn en ik." "Helemaal goed Matt, de paracetamollen liggen in de la." "Bedankt." Zegt Matt

Ik loop naar boven, Milo ligt nog steeds te slapen. "Hey lieverd, wakker worden ik heb ontbijt." Langzaam word hij wakker. "Hey schatje, heb je ontbijt voor mij gemaakt?" Vraagt hij nog steeds half in slaap. "Ja Milo, heb je een erge kater?" "Ja best wel." "Ik heb een ontbijtje en naast je brood ligt een paracetamol op je bord." "Als je er nog een wil moet je het zeggen." "Is goed dankjewel schatje." Zegt hij en hij geeft mij een kusje. Ik loop even naar mijn kamer om te checken op de rest. Ik klop aan en ik hoor Rutger zeggen "kom binnen."  Ik doe de deur zachtjes open. "Gaat alles goed hier?" Vraag ik "ja hoor emilie en Frank zijn samen gaan slapen, best schattig." Ik kijk naar mijn bed en zie de twee daar knuffelend slapen. "Oké, de paracetamollen liggen in de la in de keuken als je er een wilt." "Oké dankjewel Daantje." Zegt Rutger en ik doe de deur weer dicht. Ik loop weer terug naar Milo en hij heeft zijn ontbijtje nu al op.

"Daantje kom knuffelen." Zegt Milo het moment dat ik de kamer binnen kom. "Ik kom al Milo." Zeg ik en ik kruip bij hem in bed. Hij slaat zijn armen om mij heen. Ik lig op zijn borst en adem langzaam mee met zijn ademhaling. Op camera is hij altijd heel druk en  luid. Maar bij mij is Milo rustig en heel zorgzaam en lief. Dat vind ik heel leuk aan Milo.

Milo en ik liggen nu al een half uur te knuffelen. Het is nu kwart over 11. "Daantje wil je misschien een potje fifa spelen samen?" Vraagt Milo dan opeens. "Is goed hoor schatje." Ik rol van zijn borst af en hij loopt even naar zijn kast om zich om te kleden. Ik zit ondertussen een beetje door mijn telefoon te scrollen. "Kom je nog?" Hoor ik opeens iemand lachend achter mij zeggen. Ik draai me om en zie Milo al zitten bij zijn game setting. Ik leg mijn telefoon weg en loop naar hem toe. Ik bedank me opeens iets. Ik ga op zijn schoot zitten met mijn gezicht naar hem toe. "Lieverd zo kan ik toch niet opletten. "En waarom niet Milo?" "Omdat er nu een heel mooi meisje voor mij zit." Antwoord hij. Ik geef hem een kus op zijn mond. Dit veranderd al snel in een tong zoen. Milo heeft zijn handen bij mijn heupen en mijn handen liggen in zijn nek.

Na een paar minuutjes trek ik weg. "Nou zullen we FIFA gaan spelen." Zeg ik alsof er zojuist niks is gebeurd. Milo lacht ene beetje en gaat dan goed zitten voor een potje FIFA. Ik heb zelf ook even een andere stoel gepakt waar ik zelf op kan zitten. Het is echt best leuk. Ik kan er echt helemaal niks van maar het is alsnog heel leuk.
Ik krijg het warme en zeg tegen Milo dat ik even naar mijn kamer ga om een crop top aan te doen in plaats van zijn trui. Dat  kon nu ook omdat tijdens een van onze potjes Rutger, Frank en Emilie naar huis waren gegaan. Ik had nog wel Milo zijn joggings broek aan. Veelste groot natuurlijk maar het zat zo lekker. Ik trek even snel een roze crop top uit mijn kast en trek hem aan. Ik had er niet over na gedacht dat je nu al mijn littekens van 2 weken geleden kon zien. Die op mijn buik en armen. Gisteren toen ik de jurk met spaghettibandjes aan had was ik slim geweer en had ik nog een vest erover heen gedaan. Maar nu niet. Ik loop naar Milo's kamer. Als ik binnen kom draait Milo om en zijn blik is meteen bezorgd

"Daantje hoe oud zijn die littekens?" "Twee weken, hoezo?" Hij liep zonder iets te zeggen naar mij toe en gaf mij een knuffel. Ook hij had door dat het niet goed met mij ging en dit breekt mij. "Lieverd ik ben echt niet boos op je." Probeert hij mij gerust te stellen. Het lukt uiteindelijk ook wel en we besluiten om dit met Raoul te bespreken morgen. Dat vind ik wel fijn. Milo is echt een schatje en zegt dat hij er zelfs bij wilt zitten als ik dat fijn vind. Ik vind het allemaal goed. Ik hou zoveel van deze jongen.