Will it ever get better x de bankzitters

" wij moeten even praten "

(Robbie's pov)
"Daantje wordt eventjes wakker" nadat ik dit heb gezien moet ik toch wel met haar praten. Gellukig zie ik Daantje al snel wakker worden.
"Rob, wat doe jij hier, ik heb je zo gemist." Zegt Daantje. " Daantje wij moeten even praten, het gaat volgens mij echt niet goed met jou." Zeg ik tegen haar. Zodra die woorden mijn mond verlaten zie ik een bang gezicht. "Daantje ik ben niet boos op je ik wil alleen een oplossing vinden."

Daar zitten we dan net zoals vroeger als het onweerde. Daantje ligt huilend tegen mij aan. Luide snikken vullen de stille kamer. Ik maak me druk om mijn zusje, ik kan niet zonder haar. Opeens begint ze mij alles te vertellen.
" Rob het spijt me zo erg, het gaat gewoon echt niet goed met me, ik voel me waardeloos en ben altijd moe. Alles voelt als een opdracht en ik heb nooit rust in mijn hoofd." "Alleen als ik die klote jointjes rook, of..." " Daantje wat bedoel je." Zeg ik bezorgt, wtf bedoelt ze. "Rob.... Ik doe mijzelf pijn." En toen begon ze weer te huilen tegen mijn trui aan. Ik gun dit niemand en al helemaal mijn eigen zusje niet.

*kleine time skip*

"Daantje ik wil je graag helpen, ik ben niet boos op je en snap het heel goed als je niet naar een therapeut wilt maar ik heb een ideetje."
Vertel ik mijn zusje
"Wat dan Rob??"
"Ik woon met mijn vrienden natuurlijk nu in een huis, en een van mijn vrienden is nu bezig met een studie in therapeut te worden." "En ik dacht wat nou als je bij ons intrekt en dat hij je kan helpen." Vertel ik haar. Ik had dit ideetje al een tijdje in mijn hoofd en nu komt het goed van pas. "Dat lijkt mij een goed idee Rob, ik wil namelijk echt niet naar een therapeut dat vind ik veelste eng. Zegt Daantje.
"Ik overleg het wel met pap en mam." Zou ik je het nummer geven van Raoul, de jongen die je kan helpen."
"Ja graag." Roept mijn zusje terug

(Daantje's Pov)
Ik vind het zo lief van Rob dat hij mij wilt helpen. Ik ben aan de ene kant wel blij dat hij er zelf achter is gekomen.

De enige vrienden van hem die ik ken zijn Milo en Matthy.Ik en Milo schelen niet veel kwa leeftijd en heb hem altijd erg gemogen. Vroeger had k altijd een kleine crush op hem maar ik heb hem nu al zo lang niet gezien. En Matthy is ook erg aardig, alleen wel een beetje mensenschuw net zoals ik. Dus hem heb ik nooit heel veel gesproken.

*telefoon melding*

Oh Rob heeft mij geappt.
"Daantje ik heb het erover gehad met pap en mama, zij denken ook dat het voor jou een goed idee is om bij mij intetrekken voor mentale hulp en steun." "Ik heb het ook aan de jongens verteld en die vinden het leuk dat je komt!"
Ik vind het echt lief van hem dat hij mij wilt helpen. Ik vind het best kut als ik dadelijk aan iemand alles moet gaan vertellen. Aan iemand die ik helemaal niet zo goed ken.