Will it ever get better x de bankzitters

Onverwacht nieuws

(Daantje's Pov)
Het is de volgende ochtend. Ik word vroeg wakker, Milo daar in tegen ligt nog vredig te slapen naast mij. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje. Het is fucking 6 uur 's ochtends, ik voel me best fit dus besluit om gewoon uit bed te gaan.

Ik loop naar de badkamer en zet de douche aan. Ik wacht eventjes tot het water warm is en dan kleed ik me uit en stap ik onder de heerlijk heette douche. Ik besef me dat Milo Raoul vandaag alles gaat vertellen, wat betekent dat de jongens zich weer zorgen om mij gaan maken. Ik vind dit absoluut geen relaxte gedachten maar probeer aan de leuke dingen te denken.

Als ik onder de douche uitstap en kijk op mijn telefoon zie ik dat t a half 7 is, ik weet dat Raoul altijd vroeg wakker is dus hij zit nu waarschijnlijk al beneden. Ik pak ff snel een wijde broek en een zwart topje uit de kast en föhn eventjes snel me haren en loop dan naar beneden. En zoals ik al dacht zit Raoul op de bank. Ik durf hem niet aan te kijken. Zo spannend vind ik het om te weten dat hij na vandaag zich weer zorgen om mij moet gaan maken. Ik besef nu ook dat nu Raoul in de woonkamer zit ik wel moet eten. Kutzooi.

"Hey Daantje, jij bent vroeg wakker." Hoor ik vanaf de bank, hij had me dus al gezien. "Hey roelie, ja ik werd vroeg wakker en kon niet meer slapen." "Oohh vervelend, ik heb een gebakken eitje voor je klaar staan." Zegt Raoul. Eigenlijk is Raoul sinds dat mijn ouders me niet meer willen spreken echt een vader figuur geworden. Ik hou onstetent veel van die jongen. "Dankjewel Raoul." Antwoord ik hem als ik naar de keuken loop om mijn eitje te eten

*tijd skip tot een paar uur later*

(Milo's Pov)
Ik word wakker door het geluid van beneden. Waarschijnlijk Matthy die weer eens een glas laat vallen. Ik kijk naast me maar Daantje ligt niet naast me. "Dan moet het vast al laat zijn" zeg ik tegen mezelf. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje, en zoals ik al dacht is het 11 uur.

Ik kleed me even snel aan en loop dan naar beneden. En daar tref ik inderdaad Matthy met een stofveger en blik die de scherven glas aan het opruimen is aan. Ik moet lachen in mezelf. Ik zie Daantje staan bij de schuif deur, ik loop naar haar toe en geef haar een kusje. "Goeiemorgen schatje." "Goeiemorgen kale." Antwoorde ze lachend. Ze heeft ondertussen de bijnaam "kale" overgenomen van de rest van de jongens. Maar zoveel maakt het mij niet uit. Ik vind het zelf ook wel grappig

Ik zit met Daantje knuffelend op de bank, ik ga zo naar Raoul om te vertellen wat er met Daantje aan de hand is. Ik vind het vreselijk om te weten dat het niet goed met haar gaat. "Milo kom je?" Vraagt Raoul. Ik kijk naast me en zie Daantje bezorgd kijken. "Lieverd het komt goed, echt waar." Stel ik haar gerust. Ik sta op en loop met Raoul mee naar zijn opname kamer.

"Dus wat is er precies aan de hand?" Vraagt Raoul op een rustige toon. "Raoul een paar weken geleden is er iets gebeurt met Daantje, ze heeft het alleen mij verteld maar ze heeft echt weer hulp nodig." Leg ik uit "Milo leg alsjeblieft uit wat er is gebeurt?" Vraagt Raoul. Ik moest het nu echt vertellen. "Nou, een paar weken geleden heeft Daantje zich weer gesneden, maar niet alleen dat." "Ze heeft ook weer een joint gerookt en ze heeft het echt moeilijk om zich niet weer te snijden." "Ze vertelde me ook dat eten weer moeilijk is." Raoul kijkt me geschokt aan.

(Raoul's Pov)
Ik kijk Milo geschokt aan, ik had dit niet verwacht. Tenminste niet zo heftig, we moesten Daantje echt helpen en ik ben bang dat omdat ze minder eet dat ze dadelijk nog een keer out gaat door haar suiker die niet goed is. "Milo, je had dit echt eerder moeten zeggen." "Weet ik, sorry." Ik zag aan Milo dat hij zich echt schuldig voelde. Ik trek hem in een knuffel. "We gaan haar helpen echt waar."

Milo en ik schieten uit de knuffel als we opeens Koen hoorde schreeuwen. "WTF HOE KAN DIT." We rennen naar de kamer en zien daar Koen zitten met een brief waar de naam van de verhuurder van dit huis opstaat. "Koen rustig jongen, wat is er aan de hand?" "WE MOETEN HET FUCKING HUIS UIT."