Will it ever get better x de bankzitters

"Ik ben trots op jou"

(Milo's Pov)
"Joo maar wat is er??" Hoort ik robbie aan de andere kant van de lijn
"ROB KOM NU HIER HEEN IK HEB DAANTJE BEWUSTELOOS GEVONDEN MET SNEEIEN OVER HAAR HELE ARM, PLS ZEG DAT JE SNAPT WAT IK BEDOEL."
"Milo ik kom er nu aan pls kalmeer zelf even, is het bloeden al gestopt??"vraagt Robbie
"Ja het is gestopt maar ze blijft buiten bewustzijn, ik heb alles schoon gemaakt en ze heeft voor de rest geen wonden of schade." "Alleen wat ze zelf heeft veroorzaakt."

(Robbie's Pov)
*GRIEP* ZOOI roept Ik door de pakkeerplaats. "Hey maat wat is er." Vragen alle jongen tegelijkertijd. "Er is iets flink mis met Daantje, Raoul ik hoop dat jij mij begrijpt." Zeg ik in pure paniek.
Ik had Raoul alles uitgelegd over Daantje haar problemen dus hij snapte precies wat er is gebeurd. De andere jongens niet.
"Matthy, koen het spijt me maar jullie moeten dadelijk echt even niet meekomen." Zeg ik

*tijd skip tot dat ze aankomen bij cdh*

Toen ik aankwam en naar boven rende zag ik dat Milo het goed had gehandeld, alles was schoon en ze kwam weer bij.
"Milo heel erg bedankt, we brengen daantje nu niet meer naar het ziekenhuis omdat ze al weer bijkomt." "Maar als het nog een keer gebeurt mag je gewoon 112 bellen."
Ik was heel trots op Milo.
Toen Raoul Milo een knuffel gaf brak Milo.
Ik legde Daantje op haar bed zodat ze rustig wakker kon worden.

(Milo's Pov)
Raoul gaf mij een knuffel nadat robbie daantje had opgepakt.
Ik brak.
Dit is denk ik het ergste wat ik ooit heb meegemaakt. En dit was ook zeker niet wat ik had gepland om te doen vandaag.
De tranen stroomde over mijn wangen en je hoorde ze kletsen op de tegel vloer van de badkamer. Raoul probeerde mij te kalmeren door te aaien over mijn rug en door mijn haren te gaan. Maar niks lukte.
"Milo ga jij even lekker een potje fifa spelen." "Dan kan je je daar even op focussen, en als je wilt mag je altijd naar mij komen." Zij Raoul.
Ik knikte en liep naar mijn slaapkamer.
Raoul is echt de liefste en wordt de leste therapeut ooit als hij zijn studie heeft afgerond. Dacht ik bij mijzelf.

Het potje fifa deed me zeker goed, ik was wat gekalmeerd na het potje, nou gekalmeerd. Ik had mijn controller bijna kapot geslagen maar ik was teminste iets gekalmeerd over het incident van eerder.
*klop klop*
Mijn slaapkamer deur ging langzaam open.
En daar stond Daantje, rode ogen omdat ze nogsteeds een beetje stoned was en door het huilen.
"Milo het spijt me zo erg dat jij dit moest meemaken, ik wou dit niet maar de stemmen in mijn hoofd namen over en ik wist niet meer wat ik deed." Zij Daantje terwijl de tranen alweer over haar wangen stroomden.
"Daantje het is echt niet jou schuld, je kan er oprecht niks aan doen."
Ik trok haar in een diepe knuffel. Ze huilde tegen mijn trui aan. Zo stonden wij even in het midden van mijn kamer.
" Daantje wil je misschien even op mijn bed komen liggen?" Ze knikt.
"Wil je dat ik bij je blijf?" Vraag ik dan nog aan haar. Ze knikte weer.
Ik snapte goed dat ze nu zelf te moe was om te antwoorden. En ze had morgen ook al haar eerste gesprek met roelie. Ik vind het echt zielig.

Ik ging bij haar liggen en ze legde haar hoof tegen mijn borst kast aan. Ik voelde nogsteeds dat ze huilde en haar ademhaling niet onder controle was. "Daantje we gaan even wat ademhalings oefeningen doen" zijn ik in een rustige stem. "Blijf maar liggen en probeer met mij mee te ademen." "Adem in 1 2 3. Hou vast 1 2 , en adem uit 1  2  3." Dit deden we tot dat ik doorhad dat haar ademhaling weer onder controle was. "Goed gedaan Daantje, ik ben echt trots op je." Zei ik in een zachte stem. Langzaam vielen we zo inslaap.

Oehh cute momenten, even voor de duidelijkheid dit is geen simp verhaal. Dit verhaal gaat erover dat daantje eindelijk iemand vind die haar wel help en begrijpt.
Er komt dus ook geen $€x in ofz