Will it ever get better x de bankzitters

Nachtje in het ziekenhuis

(Robbie's Pov)
Wtf mijn zusje had asthma en diabetes type 1. Hoe gingen wij dit doen. En al helemaal hoe ging zij dit doen. Hoe moest ze haar suiker goed houden als ze tegelijkertijd een eetstoornis had. En dan nog de medicijnen voor haar asthma.
"Ik snap dat het een schok voor jullie kan zijn, Daantje moet nog een nachtje hier blijven en dan zetten we morgen de scanner op haar arm." "Morgen krijgen jullie ook alle asthma medicatie en een puffer." Verteld de dokter aan ons.

Opeens merk ik dat Daantje naast mij begint te hyperventileren. Haar handen begonnen te trillen en het ging totaal niet goed met haar. Ze schoot GVD weer in een paniekaanval.
Er kwamen meteen meerdere dokters de kamer binnen die haar probeerde te kalmeren. Dat was nu allemaal nog belangrijker omdat we niet wisten hoe hoog of laag haar suiker was.

Het was nu weer een paar uur later. Daantje wilde niks eten en lag maar een beetje op bed te niksen. "Gaat het een beetje, wil je dat er vanavond iemand hier blijft??" Vraag ik aan haar. "Ik kan alleen niet blijven slapen want ik heb een belangrijke meeting die ik niet kan afmelden." Zeg ik er nog even bij.
Stiekem weten we allemaal dat Daantje iets voelt voor Milo, en Milo iets voor Daantje. We willen hun gaan koppelen.

"Milo kan jij hier blijven slapen?" Vraagt Daantje dan uiteindelijk. Zie je wel ik wist het. "Tuurlijk Daantje, als jij dat wil blijf ik hier slapen." Antwoord Milo. Ze zijn zo leuk samen.

Ik en de jongens vertrokken na een half uurtje en gingen nog wat pils halen. "Denken jullie ook dat er iets is tussen die twee?" Vraagt Koentje dan. "jaa!" Roepen we allemaal in koor. "Zullen we nog iets halen voor Daantje, een cadeautje ofz." "Dan geven we die morgen." Stelt Raoul voor. We stemmen allemaal in en lopen de Jumbo in

(Milo's Pov)
Ik en Daantje zaten samen op haar bed. Ze liet haar hart luchten bij mij. En dat liet ik haar ook doen. Zij verdiende dit helemaal niet.
"Waar slaap ik eigenlijk vanavond?" Vraag ik aan haar. "Nou normaal zou je op een stoel moeten slapen maar van mij mag je ook best in het bed liggen."
Omg ze vond het goed als ik bij haar in bed lig. "Vind je dat niet raar ofz dat een vriend bij je in bed komt liggen." Vraag ik een beetje in de war. "Milo dat maakt me niks uit."
"Zou ik nog wat lekkers halen voor vanavond?" Vraag ik haar, ik wou het een beetje gezellig maken. Ik hate het om haar zo verdrietig in een kille kamer te zien. "Ja is goed, maakt niet uit wat ik lus alles."

Ik had ondertussen die hele kado winkel leeg gekocht. Ijsjes, chocolade, popcorn. Ik had alles. Ik had onderweg naar het winkeltje van de dokter een soort prikje gekregen waarmee ik vanavond Daantjes suiker kon meten. Ik besloot om ook nog wat dingen te halen met geen suiker er in voor als haar suiker hoog is.

"Lieverd ik ben terug met HEEL veel lekkers." Zeg ik tegen haar. Ze gaat meteen omhoog zitten. Het was fijn om haar blij te zien als er eten aankwam. Ik ging naast haar liggen en pakte al het lekkers uit en zette het op het tafeltje naast het bed neer. Het bed was veelste klein voor ons twee.

*kleine tijdskip*

We waren bijna klaar met een film kijken. Toen Daantje opeens iets vroeg. "Milo vind je het heel erg als ik op je borst ga liggen want dit is niet heel comfortabel." "Tuurlijk mag dat."

De film was nu klaar en Daantje lag uitgeput op mijn borst. "Ey kleintje, ben je n beetje moe??" Zeg ik als grap. Ze giechelt. Langzaam vallen we samen knuffelend in slaap.