Robot V / taekook

Veda Öpücüğü

2k olduk bunun şerefine yeni bölüm atıyorum 💜 iyi okumalar...

Fikirler ve hisler insanlara özgü olan iki özellik olmasına rağmen kendi fikirlerim ve hislerim vardı. Sistemimdeki kodlara göre değil hislerime göre davranıyordum çoğu zaman. Robotlarla bilgi paylaşımı yapmak yerine, insanların zihninden geçenleri anlamak, yüzlerindeki mimikleri inceleyerek hangi duyguyu hissettiklerini öğrenmek istiyordum. İnsanlar ne yapıyorsa onlar gibi olmak istiyordum. Bu yüzden içimde bir yerlere sıkışmış olan gerçek benliğimi bulmak için Colin'in verdiği adrese gelmiş, eski ve tenha bir deponun önünde demir kapının önünde öylece bekliyordum şimdi.

Demir kapıya elimle bir kaç kez vurmamla kapı yarım bir şekilde açıldığında Colin temkinli bir şekilde davranmış, gelenin ben olduğumu anladığında ise kapıyı sonuna kadar açıp mutlu olduğunu belli edercesine gülmüştü. "Taehyung, geldin!" Kolları bana dolandığında Jungkook dışında biriyle sarılmanın hissettirdiği o garip ama yine de güzel hisle ben de kollarımı yavaşça onun bedenine sarıp, ellerimi sırtına koydum. Bu his Jungkook'la olduğundan farklıydı, Jungkook'un ailesine sarıldığı an gibiydi.

İçeri girdiğim de Jin de bana sarılmıştı aynı şekilde. "Yeniden aramıza hoş geldin kardeşim" demişti. İçeride loş bir ışık ve eski püskü eşyalar vardı. Burada neden ve nasıl kaldıklarını anlayamıyordum. "Gel otur şöyle Tae". Colin küçük masanın yanındaki sandalyeyi göstermiş oturmam için beklerken oldukça heyecanlı gibi duruyordu. Bir insan neden bizim gibilerle beraber olur, böylesine severdi anlamak ve onu tanımak istiyordum. Tanıdığıma emindim ama hatırlayamıyordum işte. Bunun için burada olduğum gerçeğini hatırlayarak ikisinde gözlerimi gezdirip dudaklarımı araladım konuşmak için.

"Hatırlamak istiyorum" dediğimde Colin de karşımdaki boş sandalyeye oturdu. "Bir hacker bulduk Tae. Sistemine girerek değiştirilen kodlarını bulup, onları yeniden yükleyecek ve her şey eskisi gibi olacak. Sen yine bizim Taehyung'umuz olacaksın ve buradan gideceğiz"

"Bunu bu gece yapmamız mümkün mü?"

"Yarın sabah ilk işimiz hacker ile konuşup onu buraya getirmek olacak, şimdi dışarı çıkamayız bu bizim için tehlikeli olur. Yeteri kadar şehirde dikkat çektik zaten"

"Neden tehlikedeyiz, kimlerden kaçıyorsunuz?" diye sorduğum da Colin bir şey söylemek isterken deponun kapısı sert bir şekilde çalmaya başladı. Üçümüz de ayağa kalktık. Colin endişeli gözlerle Jin'e baktı ve yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledi. Kapıyı açmadan bir süre beklediğinde dışarıdan bir erkeğin sesi geldi. "Colin benim Hoseok, kapıyı açın" Dediğini duydum.

Colin kapıyı açtığında içeri giren kızıl saçlı genç sanrılarım da gördüğüm kişiydi. Ama Kim olduğunu henüz bilmiyordum. Bakışları önce Colin de sonra Jin de ve en son benim üzerimde durdu. Onun bir robot olduğunu anlamıştım. "Onu bulmuşsunuz" dedi. Bakışları soğuk ve yorgun görünüyordu.

"Sana bizi beklemen gerektiğini, seni almaya geleceğimizi söylemiştim Hoseok. Cidden o adamı öldürdün mü, birine zarar verdin mi?"

"İnsanların bana yaptığı iğrençliklere daha fazla tahammül edemedim anlamıyor musun? Beni kullanmalarına, canım yanmıyormuş gibi davranmaya tahammül edemiyorum artık"

Haberlerde duyduğum bir insanı öldüren o robot Hoseok muydu yani? O karşımdaydı ve beni tanıyordu. Haberler de onu izlediğimde benim gibi olduğunu hissetmiştim. Onu tanımıyordum ama yüzü silik hafızamda canlanmıştı. Colin'in ve Jin'in sinirlendiğini görüyordum ama Hoseok onları pek umursuyor gibi değildi.

"Taehyung'un hafızasını yerine getirdikten sonra gideceğiz artık ayrılmak yok Hoseok anladın mı beni? Bir daha kimseye zarar vermeyeceksin. Peşimizde birileri zaten vardı üzerine bir de senin peşinde şimdi polis var. İnsanlar bizim gibilerden daha fazla nefret etsin ve sonsuza kadar saklanalım diye mi böyle yapıyorsun Tanrı aşkına? "