Robot V / taekook

Yeni Solist V

İyi okumalar 🌸

Jungkook

Online gerçekleşen toplantının ardından sonunda bilgisayarı kapatmış, midemin açlık sinyallerine daha fazla dayanamayarak mutfağa geçmiştim. Dolap bomboştu, sürekli dışarıdan söylediğim için eve alışveriş yapmayı unutuyordum. Zaten yemek yapmayı da pek bilmezdim. Bu yüzden en kolay tercih olarak noodle için ocağın üzerine su koyarken çalan telefonumu açarak kulağıma yaslamıştım.

"Efendim anne?"

"Oğlum nasılsın ne yapıyorsun kaç kere aradım neden açmadın hayırsız?"

"Çalışıyordum anne iyiyim bir sorun mu var?"

"Taehyung oğlumu özledim ben artık ne zaman gelecek servisten, ne yaptın da tamir edilmesi bu kadar uzun sürdü? Bana bak eşşek sıpası yoksa onu iade ettin de benden gizliyor musun?"

Taehyung'un adının geçmesi moralimi bozsa da anneme gerçeği söyleyemezdim. Onu aylardır bir şekilde oyalayıp duruyordum ama bunun nereye kadar devam edeceğini bilmiyordum doğrusu."Bir kaç güne geri getirmezlerse mağazadan yenisini isteyeceğim oldu mu?".

"Oğlum ben senin için endişeleniyorum. Yemek yapamazsın sen biliyorum aç kalırsın. Sahi ne yiyorsun eşyalarını falan yıkayabiliyor musun? Ev ne haldedir kim bilir şimdi"

Ev gerçekten de berbat bir haldeydi, ben de pek iyi sayılmazdım. Bir kaç kilo vermiştim son aylarda. Taehyung'un gidişi benim dağılışım olmuştu. "Arada Jimin'in robotu geliyor. Ev tertemiz sorun etme. Ben de iyiyim. Şimdi kapatmalıyım anne şirketten arıyorlar. Bye..." Birazcık yüzüne kapatmış gibi olmuştum ama kapatmazsam sürekli sorular sormaya devam edecekti. Telefonu kapattıktan sonra kaynayan suya noodlı koyarak baharatlarını ekledim. Televizyonun karşısına geçtiğim sırada kapım sert bir şekilde çalmaya başladı.

Koşarak kapıya gittim, yüreğim ağzıma gelmişti. Kimdi bu alacaklı gibi kapıyı çalan merak ederek kilidi çevirip açtığım da Jimin kollarını boynuma dolamıştı aniden. Korkmuş fici bir hali vardı. "Jimin ne oluyor?" dedim onu kendimden uzaklaştırırken. Bir şey olmuştu ve bu onu çok üzmüşe benziyordu, endişelenmeye başlamıştım. Kapıyı kapatarak onu içeri aldım.

"Neyin var ne bu halin korkutma beni"

"Haberleri izlememişsin.." dedi titreyen sesiyle.

"Ne olmuş haberlere anlatsana delirtme beni!"

"Önce sakin ol otur tamam mı?" dediğinde kalbim gelecek olanın korkusuyla çarpmaya başlamıştı bile. "Jungkook bugün bir robot insanların arasına çıkıp duyguları olduğunu, hissedebildiğini söylemiş." dediğin de onun Taehyung olma ihtimali ile koşarak televizyonu açmıştım. Ellerim titreyerek haber kanallarını açmaya çalışırken Jimin'i duyamaz olmuştum. "İnsanlar ona zarar vermiş. "dediğinde gözlerimin önü kararmış bedenim uyuşmaya başlamıştı." Taehyung mu? O Taehyung mu Jimin?! "diye bağırdım. O olmamasını umut etsem de onun olma ihtimali çok fazlaydı ve kalbim ona Bi şey olursa bunu kaldıramazdı.

" Bilmiyorum robotu sansürleyerek paylaşmışlar. "

" Ne yapmışlar ona?! "

" Ben-"

" Söyle"

"Onu parçalara ayırana kadar dövmüşler çok üzgünüm Jungkook. O olmamasını umuyorum ama onun gibi olan kaç tane robot var ki?"

Kalbime bıçak saplanır gibi olduğunda nefesim kesilmiş dizlerimin üzerine çökmüştüm. Benden gittiği için ona o kadar kızgındım ki gururum yüzünden bir kez olsun nerede olduğunu merak edip telefonumdaki uygulamadan kontrol dahi etmemiştim. Aptaldım koca bir aptaldım. Gururum yüzünden belki de bir daha onu hiç göremeyecektim. Dizlerimin kendime çekip ağlamaya başladım. Aylar olmasına rağmen ona olan duygularım azalması gerekirken içimde bir çığ olup büyümüştü. Şimdi ise onu gerçekten kaybetmiş gibi hissediyordum.