Robot V / taekook

Onu Bul Ve Getir

Mutluluk, acı, hüzün, kaygı ve tabi zevk, tüm bu duygular beni diğer robotlardan ayıran, David'in bizi yaratırken bilinçli birer robot olmamızı sağladığı hislerdi. Şu an ise en çok acıyı hissediyordum ve bununla nasıl başa çıkarım bilmiyordum. Öyleki fiziksel bir acı değildi bu. O evden Jungkook'tan gittiğimden bu yana içimde yer edinmiş, beni ağlamaya iten, öfkelendiren ve yorgun düşüren bir acıydı. Onu özlemiştim şimdiden ve evden ayrılalı sadece iki gün olmuştu.

"Taehyung, hacker bilgisayarı hazırladı. Seni bekliyoruz"

Colin, her şeyi hatırlayabilmem ve eskiden olduğum kişiye geri dönebilmem için bir hacker bulmuştu. Bilgiyarı bir kabloyla bana bağlayacak ve sistemimdeki kodları tarayarak gerçek kodlarıma ulaşmaya çalışacaktı. Ara sıra bir şeyler hatırladığım için gerçek kodlarımın tamamen silinmediğini biliyorduk en azından. Şimdilik kaldığımız depodaydık ve hacker kızın karşısına geçerek oturduğum da bana hayran gözlerle bakmaya başlamıştı.

"Vay çok yakışıklısın Tae"

"Teşekkür ederim, kodlarıma ulaşabilecek misin? Yaşın biraz küçük gibi?"

"Yaşım küçük olabilir ama bu işte benden iyisi yok. Kaç robotun kodlarını değiştirip yeni modlar yükledim biliyor musun? Güven bana, değiştirilen bir kodu bulmam da zor olmayacak"

"Tamam yap o halde, hazırım"

"Seni kapatmamız gerekiyor"

"Sorun değil"

Colin öncesinde bu işin tehlikeli olabileceğini söylemiş, beni uyarmıştı. Bu yasal bir giriş olmadığı için sistemime zarar verebilir geri dönüşü olmayan arızalara sebep olabilirdi. Yine de onun bu konuda çok iyi olduğuna güvenmek zorundaydım. Colin ve Jin'in yanındaydım ama onların hayatımdaki yerini tam olarak bilmek istiyordum. Bundan sonra nasıl devam edeceğimi bilmek için hatırlamaya ihtiyacım vardı.

Colin bilgisayara bağlı olan kabloyu sırtımdaki girişe taktı. "Uyandığında eskisi gibi olacaksın Taehyung" dedi kapatma tuşuma basmadan hemen önce. Kapatıldığımız da bir ölüden farkımız kalmıyor, dışarıdan yardım olmadan yeniden açılamıyorduk. Tamamen savunmasız olduğum tek durum bu olabilirdi. Uyandığım da neler olacağı muammaydı artık. Gerisi tamamen hacker kızın ellerine ve hackerlık becerilerine kalmıştı.

.
.
.
.

"Arar aramaz geldim iyi misin?"

"İyiyim Jimin geldiğin için sağol"

"Yüzünden düşen bin parça bu nasıl iyi olmak Tanrı aşkına! Bir şey olmuş sana?"

Taehyung'un gidişinin ardından iki gün geçmiş, o iki gün boyunca evden çıkmamıştım. Karşımda bir insan gibi duruşu, konuşması ve söyledikleri aklımda dönüp duruyordu. Hal ve hareketleri, tavırları bir robotun aksine çok farklıydı. Bir kere hisli bakıyordu gözleri. Öfkeleniyor, duygulanıyor ve kendisi kararlar alabiliyordu. Benden gitmeyi seçmişti mesela. Başka bir insanın onu sevdiğinden bahsetmişti. Bir robot tarafından bile sevilmemiş olduğum gerçeğiyle yalnız bırakmıştı beni.

"Robotların bilinçli olması hakkında ne düşünüyorsun Jimin, sence böyle bir şey mümkün olabilir mi?"

"Böyle bir şey mümkün olsa insanların sonu gelirdi herhalde. Düşünsene her anlamda bizden daha iyiler. Eğer bilinçleri olsaydı asla onlarla baş edemezdik. İşler tam tersine döner onlar bizim değil biz onların köleleri olurduk" dediğin de düşüncelere dalmıştım. Bu dünyanın sonu demek olurdu, haklıydı."Neden böyle şeylerle kafa yoruyorsun. Yoksa yeni bir robot karşıtı propaganda hazırlıyorsun da haberim mi yok?"