Ömer'in Anlatımıyla
Sabah gözlerimi yüzümde dolaşan minik ellerle açtım, görüş alanıma Defne girince genişçe gülümsedim elleri sakallarıma gelirken hayranlıkla yüzündeki o güzel gülümseyi izledim.
"Günaydın Ömer'im."
Saçlarıma kondurduğu küçük öpücükle kalbim hızla çarparken sakallarımdaki elini tutup öptüm. Gülümseyerek konuşmaya başladım.
"Günaydın güzelliğim." ellerimi beline getirip kendime daha çok yaklaştırdım yüzüme dağılan kızıl saçlar ile iyice kendimden geçip kokusunu içime çektim.
Saçlarını yüzümden çekmişken görüş alanıma yeniden o güzel yüzü girmişti. Tek elimi saçlarına götürüp elimdeki kızıl tutamları sevdim nazikçe, gözlerine baktığımda dün geceki halinden eser kalmadığını anlamam uzun sürmemişti.
Onunla uzun uzun ailesi ile ilgili konuştuktan sonra daha da durgunlamış gözlerindeki hüzün geri gelmişti. Onun keyfini yerine getirmek için yataktan kalkmış önce güzel bir kahve keyfi yapmış ardından uzun uzun sohbet etmiş ona bir şeyler anlatmıştım.
Her ne kadar keyifli gibi gözükmeye çalışsada dün gece keyfi yoktu. Bana belli etmemeye çalışsa bile anlamıştım ama konuyu bir daha açıp onu üzmek istemediğim için bir şey dememiştim. Şimdi keyfinin yerine geldiğini görünce bende mutlu olmuştum.
Düşüncelerimden sıyrılmama sebep olan şey tekrardan sakallarımda gezinmeye başlayan beyaz eliydi.
"Sen ne zaman uyandın güzelim?"
"Oldu biraz."
"Beni neden uyandırmadın kalkardık kahvaltı yapardık, acıkmışsındır Defne'm. "
"Acıkmadım sevgilim. Hem seni uyandırmak istemedim dün zaten yol yorgunuydun dinlersin biraz daha diye. Hem uyandırmaya kıyamadım, fırsattan istifade de seni izledim. Böylesi daha iyi oldu emin ol." duyduğum şeyle yüzümde gülümseme oluşurken gülüşümü bozmadan konuşmaya başladım.
"Diyorsun?"
"Dedim bile." yüzündeki gülümsemesi genişlerken bal gözlerinin içinin ışıltısını hayranlıkla izlemeye başlamıştım bile.
"E Ömer İplikçi ne istersin kahvaltıya?"
"Sen ne istersen onu yeriz güzelim sorun olmaz bana."
"Çok yardımcı oldun ya sağol."
Elim saçlarına geldi saçlarını severek konuşmaya başladım.
"Biliyorsun güzelim ben çok yemek ayırt eden bir insan değilim onun için diyorum. Ama istersen sana başka tekliflede gelebilirim."
"Dinliyorum sevgilim."
"İstersen kalkalım dışarıda yiyelim hem senin içinde değişiklik olur üç aydır işten eve evden işe gidip geliyorsun. Hem sonra gezeriz biraz olur mu?"
"Güzel teklif ama sen demedin mi ailenden geldiğimi gizleyeceğim diye biriyle karşılaşırsak ne olacak?"
"Sen orasını düşünüp kendini yorma sevgilim sen sadece soruma cevap ver, istiyor musun istemiyor musun gerisi önemsiz."
Bir süre düşündü bende fırsattan istifade onu izledim en sonunda yüzünde oluşan gülümseme ile konuşmaya başlayınca onun gibi gülümseyerek dinlemeye başladım bende.
"Tamam olur, gidelim. Nereye gideceğiz peki?"
"Sen nereyi istersin?"
"Bilmemki. Sen karar ver kaç zamandır yoktun özlemişsindir İstanbul'u."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Güneşi -2
Fanfiction"Biz niye beraber mutlu olamıyoruz Ömer?" Adamın omzundan başını kaldırdı, aşık olduğu olduğu gözlere derin derin baktı Defne. O gözlerde kendi yansımasını izledi uzun uzun, yine mutsuzdu yine çaresizdi, yine umutsuzdu ama bu sefer yalnız değildi...
