Ömer'in Anlatımıyla
Güneş yavaş yavaş batarken gözlerim tam yanımda oturan kızıl saçlı kadına kaydı bakışlarım, o hayranlıkla batan güneşi izlerken bende onu izliyorum hayranlıkla. Batan güneş kızıl saçlarını daha da parlak gösterirken, yüzündeki tebessüm ve hayran dolu bakışlarını gördükçe gözlerimi ondan alamadım, gülümsedim öylece onu izledim hayranlıkla.
"Çok güzel değil mi?" onun böyle hayranlıkla konuşmasıyla bakışlarımı ondan çekmeden cevap verdim.
"Evet çok güzel." gülüşü genişledi, gülümsedim.
"Gitmeden bir kez daha gelelim buraya Ömer, lütfen."
"Geliriz güzelim yeterki sen iste."
Bana dönmesiyle gülüşümü bozmadan güzel gözlerinde kaybettim kendimi. Gözlerinin içi gülüyordu , onu böyle gördükçe bende mutlu oluyorum.
Onun güzel gözlerinin güldüğünü görmek, huzur dolu gülüşünü izlemek, ışıkta parlayan saçlarının kokusunu içine çekmek beni mutlu ediyordu. Hepsinden önemlisi gerçekten mutluydu bunu bilmek bunun sebebi olmak onu mutlu edebilmek ona hakkettiği mutluluğu verebilmek beni daha da mutlu ediyor.
Ellerim saçlarına gitti, bir yandan saçlarının ucunu severken bir yandan da burunma dolan kokusuyla kendinimden geçerken güzelliği karşısında dilim tutulmuş bütün diyeceğimi unuttum.
Onun konuşmasıyla düşüncelerimden sıyırıldım onu dinledim merakla. Ağzından çıkan her kelime melodi gibi geliyordu kulağıma o konuştukça can kulağı ile dediklerini dinleyip huzur buluyorum.
"Ömer, bugün için çok teşekkür ederim sana her şey çok güzeldi çok mutlu oldum gerçekten. . "
"Teşekkür etmene gerek yok ki biz karı kocayız senin için böyle ufak şeyler yapmam seni mutlu etmem en doğal şey. Bana bir daha hakkettiğin bir şey için teşekkür etme lütfen, sen hep böyle gül mutlu ol bana yeter. Hatta artar bile şu gülüşü görebilmek için her şeyi yaparım ben Defne."
Dizlerinin üstünde olan elini tuttum eline küçük bir öpücük kondurdum gülüşünü hayranlıkla izledim. Sakallarımda naifçe dolan ince beyaz parmakları hissedince gülümsemem mümkün olduğu kadar büyüdü.
"Seni çok seviyorum."
Her fırsatta beni sevdiğini söylemesi, ufak bir dokunuşu içimi ısıtıyor. Beni sevdiği için çok şanslıyım onun gibi birisinin hayatımda olduğu için onunla bir ömür geçireceğim için kısacası onu tanıdığım için çok şanslı hissediyorum kendimi.
"Bende seni çok seviyorum Defne'm, aklımın alamayacağı kadar çok seviyorum."
Aramızdaki mesafeyi kapattım dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum, bana karşılık vermesiyle gülümsedim. Küçük bir öpücüğün ardından geri çekildim güzel yüzünü sevdim.
"Tatlı Defne'm benim."
Bana hayranlıkla bakan bal gözlerde kaybettim kendimi.
****
"Ömer."
İsimimi zikretmesiyle telefonumu bıraktım göğsümde olan başına küçük bir öpücük kondurdum.
"Efendim güzelliğim?"
" İstanbul'a ne zaman döneriz?"
"Ne zaman istersen döneriz. Sen sıkıldın mı burada?"
"Ya sıkılmak değilde İstanbul'u özledim evimizi özledim."
Tekrardan saçlarına küçük bir öpücük sıkı sıkı sarıldım ona bana sokulmasıyla gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Güneşi -2
Fanfic"Biz niye beraber mutlu olamıyoruz Ömer?" Adamın omzundan başını kaldırdı, aşık olduğu olduğu gözlere derin derin baktı Defne. O gözlerde kendi yansımasını izledi uzun uzun, yine mutsuzdu yine çaresizdi, yine umutsuzdu ama bu sefer yalnız değildi...
