CINDERELLA_AND_ME_05

42 8 2
                                    

ත්‍රිශ්වී POV

ඇත්තටම දැන් තාක්ෂනය අතින් දියුණු කාලයක්. මාලිගාවක් දැන් අවශ්‍ය නෑ. මොකද මාලිගාවට අමතරව නගරේ හැමතැනම මට ඉන්න ගෙවල් තියනවා. ඒවත් මාලිගය වගේම සුවපහසුවට ඉන්න පුළුවන් ඒවා. ඒ නිසාමයි මන් මාලිගාව ගමේ වගේම නගරය වෙනකම් ඉන්න අනාථ ළමයි වෙනුවෙන් භාරකලේ. එයාලගේ ඉස්කෝලේ වියදම්, කන බොන හැමදේමත් කුරාත්‍යක්‌ වලින්ම ගෙවන්නයි මන් පොරොන්දු වුනේ.

මන් හෙට නගරයේ තියන මන් කැමතිම ගෙදරට යනවා. සදහටම! සසනිදු වගේම අනිත් හාදයාවත් අපිත් එක්කම එක්කන් යන්න කියලා ප්‍රිත්වී දුන්න අදහස හුගක් හොඳයි කියලා මටත් හිතුන නිසාම මන් ඒකට එකඟ වුනා. අනිත් ආරක්ෂකයෝ එයාලව ප්‍රිත්වී බලාගන්නම් කිව්වා. කොහොමත් හැමවෙලේම මුළු ගෙදරම ආරක්ෂකයන්ගෙන් පිරිලා ඉතිරිලා තියනවා කියන්න මන් හොඳටම දන්නවා.

"ත්‍රිශ්වී මන් ඇතුලට එන්නද?"  මරියා! මගේ මූනට ඉබේම හිනාවක් ආවා. අවුරුදු ගානකට පස්සෙයි මන් මගේ යාළුවාව දකින්නේ.

"මරියා ඇතුලට එන්න. "

"මන් හිතුවා කෙල්ලට මාව අමතක ඇති කියලා. මෙහාට එන්න පුදුමයි ගේමක් දෙන්න එපැයි."  දොරත් ඇරන් කටට විවේකයක් නොදී කියවපු මරියා කට වහගත්තේ පුංචි පැටියව අතට අරන්.

"අනේ එයා හරි ෂෝයි අප්පා."  පුංචි පැටියාගේ කම්මුල් හෙමිහිට පිරිමදින ගමන් කිව්ව මරියා එයාව තොටිල්ලෙන් තියලා මන් ළගට ආවේ පොතකුත් අරන්.

"මේ අහනවකෝ!"  පොතත් දිග ඇරන් මගේ ඇදෙන් ඉදගත්ත මරියාගේ අවධානෙ ගියේ ඇතුලට ආපු සිහස්න නිසා. මුලින්ම මේ මිනිහාගේ ඇදුම මාරු කරන්න ඕනේ. ඇත්තටම ඒක එකපාරින්ම වශී වෙන විදිහේ ඇගක්. මරියාත් සිහස්න දිහා බලන් ඉන්නේ දැන් පුළුවන්නම් ගිලිනවා වගේ.

"කව්ද ඕය් මේ රන් කඳ!?"  මරියා මගේ කනට කරලා අහද්දී, අනේ මන්ද තරහක් දැනුනා.

"සිහස්න ඇය් ආවේ!?"  මගේ සද්දෙට මරියාත් ගැස්සුනා. ඒත් අනේ මන්ද! සිහස්න මගේ විතරයි කියන අමුතුම හැගීමක් ඔලුවේ රැව් දුන්නා.

"කුමරියනි, ප්‍රිත්වී සර් කිව්වා දැන්ම රාජකීය නිවසට යමු කියලා. ඒකට කුමරියගේ අවසරය ගන්න කිව්වා."

ᴄɪɴᴅᴇʀᴇʟʟᴀ ᴀɴᴅ ᴍᴇ «ᴄᴏᴍᴩʟᴇᴛᴇᴅ»Où les histoires vivent. Découvrez maintenant