'බයවෙන්න එපා සිහස්න බයවෙන්න එපා.' හිත ඇතුලේ මන් මාත් එක්කම වාද කරගනිද්දී මෙච්චර වෙලා ඝෝෂාකාරිව තිබුන පල්ලිය නිහඬ වුනේ මගේ සින්ඩරෙල්ලා අල්තාරම දිගේ ඉදිරියට ඇදෙනවත් එක්කමයි. කෙලින් හිටගන්නවත් බැරිවෙන විදිහට මගේ මුළු ඇගම සතුටට ද බයටද මන්ද ගැහෙන්න ගනිද්දී මගේ සින්ඩරෙල්ලා ඇවිත් මගේ ඉස්සරහින් හිටගත්තේ පූජකතුමා විවාහයෙ වැඩ ආරම්භ කරද්දී.
දෙවියන් වහන්සේ ඉදිරියේ අපි දෙන්නා නීත්‍යානුකූලව සැමියයි බිරිඳයි වෙද්දී මේ වෙලාවේ මගේ මරියා ළග හිටියනම් එයා කොච්චර සතුටු වෙයි ද කියලා මට හිතුනා.
වෙඩින් එකේ වැඩ ඉවරවෙලා හොටෙල් එකට යන අතරමග අපි ආවේ අපි දෙන්නගෙම සහෝදරියක් වුන මරියාව බලන්න. හැමදාම වගේ අදත් එයා හිනාවෙලා අපි දිහා බලන් හිටියා.
"අපි පොරොන්දු හැමදාටම ආදරෙන් ඉන්නවා කියලා. ඔයා හැමවෙලේම අපිට කියනවා වගේ." ත්‍රිශ්වී මරියා ඉස්සරහ එහෙම කියලා මගේ අත තදින් අල්ලගත්තා. අපි දෙන්නම ආයේ කාර් එකට නැගලා ආවේ හොටෙල් එකට. ආපු ගමන් දෙන්නම ඇදට වැටිලා පොඩි උන් වගේ නිදාගනිද්දි (ඔයාලට හීක් ගෑවෙන්න ඇති.) එහා දවසේ අපි දෙන්නම නැගිට්ටේ එක දිගට රින්ග් වෙන ෆෝන් එකේ සද්දෙට.
"පැණි හඳවල් කැලේ නේ අය්සේ මේ හත්තිලව් ඇදන් හිටියම." ත්‍රිශ්වී බැන බැනම බාත්රුම් එක අස්සට රිංග ගද්දි මන් රින්ග් වෙන ගමන් තිබුන ෆෝන් එක ආන්සර් කලා.
"මට බැහැ මේ ගෑනිත් එක්ක පව්ල් කන්න." සස්සාගේ කටේ සද්දෙට මන් ෆෝන් එක ටිකකට මගේ කනෙන් ඈත් කරගත්තා.
අපිට කලින් බැදගෙන එනවා දැන් මෙතන කියවන්න. බැදගත්ත බෙරේ දැන් ඉතින් ගහන්න තමයි තියෙන්නේ.
"උබට බැරිනම් මට කන්න ද කියන්නේ. මගුලක් නොකර තියහන් ෆෝන් එක." අනුන්ගේ පව්ල් ප්‍රශ්න අහන්න බැරි නිසාම මන් ෆෝන් එක කට් කරලා ලොකු හුස්මක් පහත දැම්මා.
ෆෝන් එක තියලා විනාඩියක් ගියේ සිනායා කෝල් කරනවා.
"අනේ අය්යේ මූ මට පගර නැට්ටිලු." මන්නම් උත්තරයක්වත් දෙන්න ගියේ නෑ කෝල් එක කට් කරලා ෆෝන් එක ඕෆ් කරලා දැම්මා. නිදහසේ ඉන්නත් නෑ. ඒ ඩබල දැක්කම මට බයෙත් බැහැ.
YOU ARE READING
ᴄɪɴᴅᴇʀᴇʟʟᴀ ᴀɴᴅ ᴍᴇ «ᴄᴏᴍᴩʟᴇᴛᴇᴅ»
Non-Fictionරටම පිළිගත් එකම රාජකීය පව්ලේ කිරුල හිමි කුමරිය, ත්‍රිශ්වී.. ආරක්ෂකයෙකු ලෙස කුරාත්‍යක්‌ වලට බැඳෙන කඩවසම් තරුණයා සිහස්න.. සැබවින්ම ඇයද කිරුළට හිමිකම් කියන්නේ? රාජකීය පව්ලේ සැගවුණු සාමාජිකයෙක් ඉන්නවා ද? එහෙනම් ඒ කව්ද? මේ ඔවුන්ගේ කතාව. †CINDERELLA AND M...
