සති කිහිපයක් හරි අපූරුවට ගෙවිලා ගියේ කාටත් හොරාමයි. ත්‍රිශ්වී නිතරම මාලිගාවට යන්නෙ මොනාද වැඩ රාජකාරී වගයකට. ඒ අතරේ මන් රිශ්මිවය් ආර්යන්වය් බලලා එන්න අමතක කලේම නෑ. ඊයේ රිශ්මිගේ උපන්දිනේ තිබුන නිසා සතියක නිවාඩුවක් ඉල්ලන් මායි රිශ්මියි ගමට ආවා.
මෙහෙ කොච්චර දුක් වින්දත් මේ කුඹුරු යායවල්, වාහන දුම් නැති පිරිසිදු වටපිටාව දකිද්දී හිතට එන්නේ පුදුම සතුටක් වගේම සහනයක්. කට්ට අව්ව මට නුපුරුදු ඒ.සී. කාමරවල ඉන්න නිසාමදෝ කියලා මට සැක හිතුනා. රිශ්මිගේ කටපුරා තියන හිනාව මගේ මූනෙත් ඒ විදිහටම ඇදිලා තිබ්බේ හරි අපූරුවට.
ඒත් මේ ගමනට තවත් එක කරදරකාරියක් එකතු වුනා. මගේ හොඳම යාළුවා, මරියා. ලොකු තොප්පියකුත් දාගෙන හෙන අමාරුවෙන් එයාගේ බෑග් එකත් උස්සන් එනවා. එයාව දැනටමත් දාඩියවලින් නෑවිලා ගිහින් ඉවරයි. හොඳ වැඩේ ඉතින් හැම එකටම පැන පැන එනවට. රිශ්මි උනත් හරි ඉක්මනට මරියාට කැමති වුනා.
"අය්යේ බිමින් තියන්නකෝ!" ගේ ළගට ආපු ගමන් රිශ්මි කියද්දී, මන් එයාව බිමින් තිබ්බා. හෙන සතුටෙන් කෙල්ල දුවන් ගිහින් දොරට දාලා තිබ්බ අගුල ඇරියා. මරියා පව් නිසා මන් එයාගේ අතේ තිබ්බ බෑග් එක අරගෙන ගේ ඇතුලට ගියා.
"අය්යේ කෝ දූවිලි බිදක් නෑ නේ ගෙදර!?" රිශ්මිට තිබ්බ ප්‍රශ්නෙම මටත් තිබුනා. ගෙදර හරි පිළිවෙලට තියනවා.
"මගේ පුතේ! උබලා ආවද අන්තිමට." ආච්චි! ආච්චි ඇවිත් මාව බදාගෙන රිශ්මිගෙත් මූණ පුරා හාදු වැස්සක් තිබ්බා. මරියා කටත් ඇරන් මේ දේවල් දිහා බලන් ඉන්න විදිහට මට හිනත් යනවා.
"කව්ද මේ සුද්දී වගේ කෙල්ල. උබ මෙහෙන් ගිහින් කෙල්ලෙකුත් එක්කන් ආවද?" ආච්චි අහපු ප්‍රශ්නෙට මායි මරියායි දෙන්නම නිරුත්තර වෙද්දී රිශ්මි විතරක් අතෙන් කට වහන් අපි දෙන්නටම හිනාවුනා.
"නෑ නෑ ආච්චි. මන් මේ මෙයාගේ බෙස්ට් ෆ්‍රෙන්ඩ්."
"මොකා කිව්වා!?"
"බෙස්ට් ෆ්‍රෙන්ඩ්!" මන් හිතන්නේ ආච්චිට ඒ වචනේ තේරුනේ නෑ.
"ඒ මගේ හොඳම යාළුවා, මරියා." මන් ආච්චිට තේරෙන භාෂාවෙන් කිව්වම මරියත් මෝඩයා වගේ දත් පෙන්නලා හිනා වුනා.
YOU ARE READING
ᴄɪɴᴅᴇʀᴇʟʟᴀ ᴀɴᴅ ᴍᴇ «ᴄᴏᴍᴩʟᴇᴛᴇᴅ»
Non-Fictionරටම පිළිගත් එකම රාජකීය පව්ලේ කිරුල හිමි කුමරිය, ත්‍රිශ්වී.. ආරක්ෂකයෙකු ලෙස කුරාත්‍යක්‌ වලට බැඳෙන කඩවසම් තරුණයා සිහස්න.. සැබවින්ම ඇයද කිරුළට හිමිකම් කියන්නේ? රාජකීය පව්ලේ සැගවුණු සාමාජිකයෙක් ඉන්නවා ද? එහෙනම් ඒ කව්ද? මේ ඔවුන්ගේ කතාව. †CINDERELLA AND M...
