Ferman (+18) (Tamamlandi)

4

Yasadigim o korkunc gecenin üstünden bir ay gecmisti, Ege beyle mümkün oldugunca muhattap olmuyor, uzak duruyordum, Gül bendeki degisikligi farketsede bir sey sormamisti, sanirim Ege beyin sevgilisi oldugu düsüncesi onu icten ice istemsizce Ege beyden soyutlamisti..

„Yare Ege beye asistanlik yapabilirmisin, acilde hastalar varmis ben oraya gidiyorum"
„Ben giderim acile Duygu sen kal"
„Yok canim hic halim yok Ege beyin nazini niyazini cekmeye"

„Güüül sen gidermisin?"
„Hayir Yare, onu göresim yok"
„Tamam siz benden bir sey istersiniz, ben giderim!"

Yavas adimlarla Ege beyin odasina dogru yürüyordum ki, Kaan beyle karsilastim Estetisyenimiz herkesin yüzünü güldürmeyi basaran enerji dolu, bize arkadasiymisiz gibi davranan, kurtarici melegimiz.

„Yare yüzün düsmüs kiz, hemen ameliyathaneye gec, toplayalim"
„Of Kaan Bey ya", demistim gülerek
„Yok yok ücret almiyoruz, gidinda var gibi sanki biraz, hem ne konusmustuk yanlizken bey yok, bey deme laaaazim olur dermisim"
„Yasitim olsaniz sizi assssla kacirmazdim", demistim gülerek Kaan Bey bana abimi hatirlatiyordu, cok icten sevecen biriydi..
„Tesekkür ediyorum Yare ama ben yine karimi secerdim, tesekkür ederim"
„Beni niye bozdunuz simdi Kaan bey"
„Bey dediginiz icin Yare hanim, hayirdir nereye böyle"
„Sormayin Ege beyin asistanligini yapmak bana düstü"
„Ooeeww gecmis olsun, soguk nevale ile sana", diyip gülerek uzaklasmisti

Odasindan cikan Ege beyle burun buruna gelmistik, hassiktir duydumu acaba diye düsünürken gayet normal bir sekilde hastalar üzerine konusmaya baslamisti. Biraz olsun icim rahatlamisti..

„Yare 302 numarali odadaki hasta ile ilgilenmeni istiyorum bugün"
„Ama o sey"
„Neey"

Duydugunu anlamistim eziyet gibi bana 302 numarali odadaki hastayi vermisti.

„Belki oda soguk nevalelerden hoslaniyordur"
„Peki Ege Bey, ilgilenirim"

Daha fazla orda durmak istemedigim icin yanindan uzaklasmistim, 302 numarali hastanin oldugu odaya dogru gidiyordum ki Gül ile karsilastim, cok düsünceli görünüyordu, üzülüyordum bu hallerine ama en dogrusu buydu..

„Ya Yare iki hafta izin alalim mi? Dinleniriz, uzaklasiriz, cok istiyorduk ege turu yapmayi zaten, hemen hayir deme nolur ya", hakliydi aylardir plan yapiyorduk bir türlü gerceklestirememistik.
„Ne zaman yapicaz ki hep is, hep is"
„E haftaya yapalim iste kücük bir canta iki hafta deniz, kum, günes olmaz mi", Gül yalvaran gözlerle bana bakiyordu
„Tamam, iki hafta gidelim o zaman"
„Ya süpersin Yare, süpersin", neden gitmek istedigini biliyordum, hastaneden uzaklasmak istiyordu, Ege beyi görmek istemiyordu, böylesi daha iyiydi ikimiz icinde.

302 numarali odaya gelmistim, derin bir nefes alip iceri girdim

„Deeeeeefffffffffol", demisti huysuz hastamiz

Gözlerimi devirip basindaki serumu kontrol etmek icin bir adim atmistim ki elindeki kumandayi kafama dogru firlatti. Neyseki iskalamisti.

„Gelme yanima, istemiyorum sizin tedavinizi defooooool", diye bagirdiginda gözlerimi devirip yanina yaklastim.

„Hatice Teyzecim, biz kötü bir sey yapmiyoruz sadece ameliyat sonrasi gözlerin cok daha iyi görecek hem bak cocuklarinda istiyor, sen biraz dinlen, oglunda gelecek yarin"

Kontrollerini yaptiktan sonra odadan cikarken hala söyleniyor olusuna gülmeden edemedim, haftanin son günü hatta son saatleri idi, haftasonu izinliydim, uzun zaman sonra, saatleri sayiyordum düsüncelerimden tanidik bir ses ile irkildim.

„Merhaba kurtaricim", demisti samimi gülümsemesiyle
„Siz burada ne yapiyorsunuz?????", Ferman beyi görmeyi ummuyordum, sasirmistim, bir ay boyunca ara ara aklima gelsede önemsedigim biri degildi, yada ben kendimi kandiriyordum.
„Kardesimi almaya geldim, aile toplantimiz var da, daha detayli anlatmami istermisiniz Yare hanim", demisti tuhaf capkin sayilabilecek bir gülümsemeyle
„Ay banane be", sinir olmustum