Ferman (+18) (Tamamlandi)

22

Kafam allak bullak olmustu, Yare'nin yüzüne nasil bakabilirdim, ne söyliyebilirdim, yillarca babasiz büyümüs bir kiza, benim bencilligim yüzünden babasiz büyümüs bir cocuk sahibiyim nasil diyebilirdim..
Söyliyemezdim benden nefret ederdi.
Yare'nin sevgsizligini yasayamazdim..

„Ne oldu askim?"

Ne cevap verecektim simdi?

„Ferman hayatim?"

„Yare.."

„Evet? Ne oldu sevgilim?"

„Yare ben..."

...

Hayir... söyliyemezdim, bir cocugum var ama en güzel yillarini benim yüzümden babasiz gecirdi diyemezdim.

Bunu söylemek Yare'yi kaybetmek demekti ve ben sevdigim kadini kaybedemezdim.

Babasiz büyümüs bir kiza bunu yapamazdim onu bu yükün altina sokamazdim.

„Ferman?", dediginde sesi cok tedirgindi. Bir seyler seziyordu.
„Burcu zor durumdaymis isle ilgili yardim etmemi istedi", demistim telasli oldugumu farketmesini istemiyordum.
„Italya'da yasamiyor muydu Burcu?", diye sordu merakla hakliydi Burcu Italya'da yasiyor Türkiye'ye sadece ailesini görmek icin geliyordu.
„Dönüs yapmak istiyormus, kendine uygun bir is ariyor yardimci olmami istedi", demistim aceleyle
„Peki sevgilim", diyerek önüne döndü simdilik atlattigimi düsünüyordum.

Bir seyler oldugunu hissetmesinden korkuyordum dogruyu söylemedigimi simdilik ögrenmemesi gerekiyordu, daha uygun bir zamanda söylecegime dair kendime yeminler etmistim.

...

Ucus boyunca konusmadik, Ferman cok düsünceliydi ne zaman sorsam „isle ilgili", diyerek gecistirdi.

Istanbul Havalimanina inis yaptigimizda Cansiz bizi karsiladi.

„Naaaaaber sümüklü böceeeek", diyerek bana sarildi, Cansiz'a sarilmak sanki abime sarilmak gibiydi benim icin, benden kücük olmasina ragmen kendimi güvende hissettiriyordu.

„Sümüklü böcek ne beeee?"

„Bir sümüklü böcek gördüm gözleri ayni sana benziyordu yesil yesil", demisti gülerek.

„Iyyy igrencsin ya", demistim, biz gülüsürken Ferman sadece boslugu izliyordu.

„Yare abime ne yaptin? Cok mu para harcadinda böyle durgun durgun bakiyor adam?"

„Yoo bende anlamadim Dubai havalimaninda Burcu'yu gördükten sonra bu hale geldi"

„Ne? Burcu mu?"

„Evet"

Cansiz'da ayni sekilde durgunlasmisti.
„Nedense Burcu adini duyan gariplesiyor", diye düsünmeden edemedim.

Cansiz valizleri arabaya yükledikten sonra Ferman'in yanina gitti. Ferman bizden uzakta hararetli bir sekilde telefon ile konusuyordu.

Konusulanlari duyamasamda bir seylerin ters gittigini anlayabiliyordum.

Yanima geldiklerinde Cansiz yüzüme bakmiyordu.

„Yare Cansiz seni eve birakacak ben direk sirkete gececegim aksam biraz gec gelirim"
„Cansiz'da gelsin seninle Ferman ihtiyacin olur"
„Seni eve birakip gelecek"
„Hic iki kere git gel olmasin ben eve giderim, Cansiz'la birlikte gidin siz"
„Olmaz öyle sey seni eve birakir gelir!"
„Ferman diretme iyi araba kullanabiliyorum biliyorsun"
„Olmaz Yare"
„Ferman lütfen, siz gidin"
„Peki tamam ama eve varinca mutlaka haber ver olur mu?"
„Tabi evde görüsürüz", diyerek arabaya binip yola ciktim.