Benim Hayatım

29.bölüm

meyda Ekim

Ekim anlatımı:

Bugüne kadar istediğim her şey önüme geliyordu. Ailem benim için ellerinden gelen ne varsa yapmışlardı ve halen de yapmaya devam ediyorlardı da. 

Tıpkı şu anda da olduğu gibi.

O mahkeme salonunda her şey daha da karışmıştı. Arzu Sayer geldi ve kartlar yeniden dağıtılıyordu. Anneme baktığımda ise gözlerindeki kırgınlığı görebiliyordum. Belki de babam yanında olmasaydı onun için daha zor olurdu.

Arzu Sayer'e baktığımda ise hiç üzgün gibi durmuyordu aksine dik bir şekilde herkese meydan okur pozisyondaydı. Açıklamaları mahkemenin seyrini de değiştirdi fakat onun ifadesi sabitti. Yıllar önce her ne yaşandıysa annemi çok yıkmış, belliydi.

Herkes şaşkınlıklar içerisinde birbirine bakarken karşımdaki adama bakmıyordum. Eğer bakarsam bana yine aşıkmış gibi bakacaktı ve bunu hiç istemiyordum.

.....

"Deniz seni daha sakin yetiştirdim ben. Artık bir deli gibi gezinmesen mi?" Arzu hanımın dedikleriyle annem sinirden yerinde tepinmişti. Arzu hanım ise hiçbir şey olmamış gibi koltukta kraliçe edasıyla oturuyordu.

Biz mi?

Abilerim ve babamla berbaer merdivene oturmuş annemin sakinleşmesini bekliyorduk. Normalde annemin yanında destek olmak için gidecektik fakat babamın kesin uyarısı ile merdivenlerde oturma kararı almıştık. 

Eğer babam bile yaklaşmıyorsa anneme kesinlikle sorun büyük ki babam temas bağımlısı birisi.

O derece sıkıntı büyük!

"Ne sakinliği diyorsun ya sen?! Yıllardır yüzüme bakmadın şimdi mi geldim aklına?!"

"Senin için değil tek kız torunum için geldim. Onun zarar görmesini elbette istemem Deniz. Artık yerinde zıplamasan mı?" annem sinirden çığlık atarken bizse yerimize sinmiş bir şekilde susuyorduk. Arzu hanımın çıkması iyi mi kötü mü oldu bilmiyorum ama annem bu sinirle umarım bize patlamaz.

"Neden geldin?" sonunda biraz olsun sakinleşmişti annem. 

"Dedim ya, torunum zarar görmesin diye geldim."

"Anlattığın masallara inanacak kişiler merdivende oturuyor, ben yemem bunları." 

Şey peki.

Aslında güzel saklanıyorduk ya.

Annemin biizm burada olduğumuzu söylemesiyle dördümüzde irkilmiştik. Şey annem biz senin  biraz fazla zeki olduğunu unuttuk da. 

Böylece zekan bize geçmediğini öğrendik anne.

"Onların dinlediğini zaten biliyorum ama masal değil."

"Hayır karşında saf mı var senin? Senin kızınım ya ben, unuttun mu?" Arzu hanım gururlu bir kadın bakışıyla baktı anneme. Neden burada gizlenmeye çalışıyoruz onu da anlamadım. Zaten burada olduğumuzu da anladılar.

Cebimin titremesi ile telefonumu elime alıp gelen mesaja baktım. Dev adamımdan gelmiş ya. Tabi mahkemeden hızlıca çıktığımız için onunla konuşamamıştım bile.

Dev adamım:

Sorun yok değil mi?

Ailevi kriz dışında aslında sorun yok gibi. Sonuçta o hapse gidi ve ben rahatım. 

Ekim:

Ufak çaplı bir aile krizi var sadece.

Kırılma sesleri gelirken gönderdiğim mesaja tekrar baktım.