YARININ KIRIKLIĞI

17. Bölüm

Bölüm şarkısı • Jakuzi• koca bir saçmalık•~

Poyraz'ın doğum günü vardı!
Evet belki güzel zamanlardan geçmiyorduk ama yine de o benim abimdi.
Elbette kutlamalıydık. Bu bilgiyi nereden öğrendiğimi sormayın çünkü asla ama asla Google'dan bakmadım(!)

Onur'dan öğrendiğim bilgilere göre evde aile arasında küçük bir parti verilecekmiş. Zaten Poyraz'ın çok da arkadaşı yokmuş o yüzden kimseyi çağırmayacaklarmış. Biz bize olmamız daha iyiydi en azından kim olduğum sorun olmayacaktı.

Bir hediye vermeliydim ama
asla ne verebileceğimi bulamıyordum. Önce Afra ile AVM'ye gidip üst baş bakacağız. Şimdi orada durup dururken rezil olmayayım diye. Orada da hediyeyi buluruz heralde.

Şimdi okuldan gelmiş biraz ders çalışmıştım. Okulda da o olaydan sonra  başka birşey olmamıştı zaten.

Evden çıkıp AVM'ye gitmek için aşağıya indim. Herkes evdeydi. Tam evden çıkacağım sırada birisi "Güzelim nereye?" dedi. Oha
OHA OHAAA

Arkamı döndüğümde Ediz olduğunu farkettim. Bizim oralarda bir söz var bilir misiniz?
Geçti borun pazarı sür eşeğini Niğde'ye!

Hiçbir tepki vermeden önüme döndüm ve evden başarılı bir şekilde çıkmıştım
Hızlıca otobüse binip AVM'nin önündeki durakta indim. Afra çoktan gelmiş beni bekliyordu. Kısa bir selamlaşmadan sonra içeri geçtik.  " Knk bak şurada güzel kıyafetler var yürü bakalım" diyen Afra'yı takip ediyordum. Birkaç kıyafet baktıktan sonra içime sinenleri aldım sonrada giyerdim.

"Yiaa Aryaaa ben çok yoruldum gidelim bir yemek falan yiyelim hadi nolurrr!" diyerek beni yemek bölümüne sürükledi.
Hamburgerlerimizi söyleyip beklemeye başladık. Ben de o sırada alacağım hediyeyi düşünüyordum. "Ee ne almayı düşünüyorsun?"
dedi Afra.
"Maddi değil de manevi değerinin yüksek olduğu birşey olmasını istiyorum" dedim. Garsonun buraya doğru yemeklerimizi getirişini izlerken.
"Aslında bende bir fotoğraf vardı ya hani" dedim yemeğime başlamadan.
"Yuh! Saçmalama Arya, o fotoğraftan herkeste zaten birer tane yok mu? Onda da vardır." dedi Afra da.

Hiç hatırlamadığım bir zamanda fotoğraf çekinmişiz ailecek. Annem de vardı fotoğrafta o derece eski yani.
O zaman büyük ihtimalle çoğaltılıp herkese dağıtılmıştı. Aile fotoğrafı gibi birşeydi zaten.
Eğer o fotoğrafı büyültmeyi başarabilirsem çerçeve alıp Poyraz'a hediye etmeyi düşünüyordum.
"Eğer sen o fotoğrafı onlara gösterirsen net anlarlar
bu arada" dedi Afra.
"Anlasınlar artık yeter ya" dedim ben de. Bu fotoğraftan sayılı sayıda varsa herşey çok kolay olacaktı.

Yemeklerimizi yiyip alt kata geri döndük. Sağ taraftaki fotoğrafçıyı görmemle Afra'yı oraya sürükledim. İçeriye girince adama fotoğrafı gösterdim ve büyültüp büyültemeyeceğini  sordum. Adam ise
"Tamam abla yaparız sen yarın gelir alırsın" dedi.
İçim rahatlamıştı. Gerisi zaten çok kolaydı oradan bir çerçeve beğenip ayırttım. Ücreti önden ödeyip çıktık. Saate baktığımda 19.22 olduğunu gördüm. Otobüse 8 dakika vardı. Yetişebilirdik.  Yapacak birşey kalmamıştı zaten. Afra ile gitmeye karar verip AVM'den çıktık. Otobüs durağına doğru yürürken hediyeden gerçeği anlayıp anlayamayacağını tartışıyorduk. "Knk şu kadarcık beyni olan biri bile anlar o hediyeyi gördükten sonra yanii" dedi baş parmağı ve işaret parmağı arasında küçük bir boşluk bırakıp elini bana doğru uzatırken. O böyle konuştukça daha çok ümitleniyor, sona yaklaştığımı hissediyordum.

Otobüs gelince binmiş sonra da eve gelmiştim. Kapıyı çaldım ve içeri girdim. Gülnur abla açmıştı kapıyı.
Kimseye görünmeden odama gidebildim şükür.
Doğum günü yarın akşam 5-6 saatlerinde olacakmış.
Bu yüzden yarın okuldan çıkar çıkmaz gidip fotoğrafımı alacaktım. Sonrada partiye giderdim artık. Saat henüz erkendi ders çalışmalıydım bu aralar çok boşlamıştım. Tamam henüz Kasım ayındaydık sınava çok vardı ama kazanmak çok zordu ve bunun içinde düzenli çalışmak lazımdı. Çamaşır makinesinin önüne koyduğum sandalyeye oturdum. İyi bari boyum makineye yetişiyordu. Yoksa işim yaştı. Önüme matematik test kitabımı alıp soru çözmeye başladım. Genel olarak edebiyat ve matematiğim iyiydi. Zaten sadece onlar iyiydi. Fen ve sosyal derslerim berbattı ama nasıl berbatlık öyle böyle değil. Çalışsam da çalışmasam da yapamıyordum. Ama biraz olsun halletmem gerekiyordu o dersleri de.
Amann boşver salla gitsin diyerekten matematik testime geri döndüm.
_______